Choroba zwyrodnieniowa stawów biodrowych, zwana również martwicą jałową, jest problemem z dopływem krwi do kości stawu biodrowego. Ten stan występuje, gdy dochodzi do przerwania dopływu krwi do głowy kości udowej (piłki, stawu biodrowego z kulką i gniazdem). Brak prawidłowego dopływu krwi do komórek kostnych powoduje zmniejszenie dostarczania tlenu i składników odżywczych do kości, a następnie komórki kostne umierają.
Gdy komórki kostne są uszkodzone, siła kości jest znacznie zmniejszona, a kość jest podatna na zapadnięcie.
Przyczyny
Nikt dokładnie nie wie, co powoduje martwicę kości biodrowej. Kiedy występuje martwica kości biodrowej, kość zapada się, a powierzchnia stawu, chrząstka, traci wsparcie. Ponieważ chrząstka traci wsparcie kości pod spodem, powierzchnia stawu jest szybko zużyta, a artretyzm szybko postępuje.
Większość pacjentów z biodrową martwicą kości wiąże się z alkoholizmem lub stosowaniem sterydów. Inne czynniki ryzyka rozwoju martwicy kości obejmują chorobę sierpowatą, uraz biodra (dyslokacja lub złamanie), toczeń i niektóre zaburzenia genetyczne.
Objawy
Osteonekroza ma zwykle kilka znaków ostrzegawczych. Pacjenci często skarżą się na nowy ból stawu biodrowego i trudności w chodzeniu. Do typowych objawów osteonekrozy należą:
- Bolący ból w pachwinie
- Ból z ruchem biodra
- Trudność w chodzeniu lub utykanie
Dwa testy, które są najbardziej pomocne w diagnozowaniu i leczeniu osteonekrozy biodra to zdjęcia rentgenowskie i MRI. Zdjęcie rentgenowskie może być całkowicie normalne lub może świadczyć o poważnym uszkodzeniu stawu biodrowego. Jeśli zdjęcie rentgenowskie jest prawidłowe, można wykonać rezonans magnetyczny w celu wyszukania wczesnych objawów martwicy kości biodrowej.
Wczesna martwica kości biodrowej może nie pojawić się na rutynowym zdjęciu rentgenowskim, ale powinna zawsze pojawiać się w teście MRI. Późniejsze stadia martwicy kości łatwo pojawią się na zdjęciu rentgenowskim, a MRI nie są konieczne i zazwyczaj nie są pomocne. Niestety, często, gdy osteonekroza stawu biodrowego jest widoczna na zdjęciu rentgenowskim, jedynymi dostępnymi zabiegami chirurgicznymi są procedury wymiany.
Inne stany, które mogą mieć podobne objawy obejmują zapalenie stawów biodrowych, przejściową osteoporozę stawu biodrowego i problemy z plecami.
Leczenie
Leczenie osteonekrozy biodrowej jest trudne, ponieważ problem ma tendencję do szybkiego postępu pomimo interwencji. We wczesnych etapach martwicy kości biodrowej pomocne mogą być kule i leki przeciwzapalne.
Opcje chirurgiczne we wczesnych stadiach martwicy kości biodrowej obejmują dekompresję biodra i przeszczep kości. Dekompresja biodra ma na celu złagodzenie zwiększonego ciśnienia w obrębie głowy kości udowej, co może przyczyniać się do braku prawidłowego przepływu krwi. Dekompresja biodra jest wykonywana, gdy pacjent śpi na sali operacyjnej. Małe dziury są wiercone w obszarze martwicy kości biodrowej w celu zmniejszenia ciśnienia w obrębie głowy kości udowej.
unaczyniony przeszczep kości przenosi zdrowe kości z podudzia (wraz z naczyniami krwionośnymi przyczepionymi do kości) i umieszcza je w obszarze martwicy kości biodrowej.
Celem tej operacji jest dostarczenie prawidłowego przepływu krwi do chorego stawu biodrowego. Chirurdzy eksperymentowali również z innymi rodzajami przeszczepu (w tym kości ze zwłok i syntetycznymi przeszczepami), aby stymulować gojenie kości w głowie kości udowej. Te procedury są wykonywane tylko we wczesnych stadiach martwicy kości biodrowej; jeśli chrząstka już się zwali, te zabiegi chirurgiczne prawdopodobnie nie będą skuteczne.
Najczęstszym operacyjnym leczeniem martwicy kości biodrowej jest całkowita wymiana stawu biodrowego. Jeśli uszkodzenie chrząstki stawu, wymiana stawu biodrowego jest prawdopodobnie najlepszą opcją. Podczas wymiany stawu biodrowego działa dobrze, zamienniki będą zużywać się z czasem.
Stanowi to istotny problem u młodych pacjentów z rozpoznaniem martwicy kości biodrowej. Inną opcją dla młodszych pacjentów jest operacja stawu biodrowego. Ta procedura jest podobna do standardowej wymiany stawu biodrowego, ale usuwa mniej normalnej kości.
