Wiele postaci zawrotów głowy może pojawić się nagle, powodując dezorientację przez minuty, godziny, a nawet dni, zanim zniknie równie szybko. Często nie będziemy mieli pojęcia, dlaczego tak się stało, a samo doświadczenie zwykle nie będzie miało długoterminowych konsekwencji.
Inne typy są znacznie bardziej niepokojące. Mogą być trwałe i wymagać ciągłego zarządzania, aby osoba mogła funkcjonować nawet z względną normalnością.
Podczas gdy wiele takich przypadków nie ma wyraźnej przyczyny, istnieją pewne schorzenia, w których przewlekłe zawroty głowy są w rzeczywistości charakterystyczne.
Zespół Mal de Debarquement
Mal de debarquement, co oznacza "choroba schodzenia na ląd" w języku francuskim, został pierwotnie opisany przez żeglarzy, którzy po zejściu na brzeg czuli się tak, jakby byli jeszcze na pokładzie kołysanego statku.
Uczucie jest dość powszechne u doskonale zdrowych osób, które właśnie wyszły z łodzi lub samolotu. W większości przypadków stan ustąpi w ciągu jednego dnia.
Dla innych może to trwać miesiące, a nawet lata. Trwałe odczucie kołysania może się pogorszyć w zamkniętych przejściach (np. W sklepie spożywczym) lub podczas oglądania kontrastujących ruchów (takich jak obracanie głowy podczas przekraczania ruchliwego skrzyżowania).
Nikt nie wie, dlaczego u niektórych osób utrzymuje się maloume debarquement, chociaż uważa się, że wiąże się on z lękiem, migrenami i niektórymi zmianami hormonalnymi.
Chociaż może to zająć trochę czasu, zaburzenie zazwyczaj ustąpi samoistnie.
Do tej pory żadne badanie nie oferowało kwalifikującego się leczenia. Niektórzy lekarze stwierdzili anegdotycznie korzyści z używania Klonopin (klonazepam), uspokajającego lub selektywnego inhibitora wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) stosowanego w leczeniu depresji i lęku.
Leki na choroby lokomotoryczne, takie jak meklizyna, skopolamina i prometazyn okazują się mniej skuteczne.
Obustronna Vestibulopathy
System przedsionkowy jest odpowiedzialny za regulację równowagi poprzez przekazywanie informacji do mózgu, który pomaga nam poinformować nas o pozycji naszego ciała w przestrzeni (znanej jako propriocepcja). Sygnały pochodzą z wewnętrznych uszu po obu stronach głowy, które następnie przemieszczają się wzdłuż nerwu przedsionkowego do pnia mózgu.
Jeśli ucho wewnętrzne jest uszkodzone, sygnały te mogą być zakłócone i prowadzić do objawów zawrotów głowy. Częściej niż nie, organizm będzie w stanie to zrekompensować, stopniowo dostosowując się do nierównowagi.
Jednakże, jeśli oba uszy wewnętrzne są uszkodzone, może nastąpić głęboka niestabilność, dla której ciało jest mniej zdolne do kompensacji. Obustronna przedsionkowość może wynikać z chorób takich jak zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu lub choroba Meniere lub z użyciem pewnych leków, takich jak antybiotyki aminoglikozydowe. Obustronna operacja ucha może również powodować stan, podobnie jak głuchota i pewne dziedziczne zaburzenia zawrotów głowy.
Ostra ataksja móżdżkowa
Ostra ataksja móżdżkowa (ACA) występuje, gdy część mózgu, znana jako móżdżek, ulega zapaleniu lub uszkodzeniu. Mózg jest odpowiedzialny za regulację kontroli motorycznej i koordynacji mięśni.
Uszkodzenie tej części tego mózgu może spowodować niestabilność, utratę koordynacji i ciągłe zawroty głowy.
ACA najczęściej dotyka dzieci poniżej szóstego roku życia, ale może również być spowodowane udarem lub chorobami wpływającymi na móżdżek (np. Stwardnienie rozsiane). Leczenie może się różnić w zależności od przyczyny i może obejmować sterydy, antybiotyki, leki przeciwwirusowe lub dożylne podawanie immunoglobulin.
Przedsionkowy Schwannoma
Przedsionkowy schwannoma, znany również jako nerwiak akustyczny, obejmuje nieprawidłowy wzrost komórek Schwanna nerwu przedsionkowo-ślimakowego. Stan ten występuje niezwykle rzadko, dotykając tylko około jednego na 100 000 osób każdego roku, co czyni go jedną z najmniej prawdopodobnych przyczyn przewlekłego zawrotów głowy.
Przedsionkowy schwannoma może wpływać na ruch i stabilność oraz wywoływać prawdziwe zawroty głowy, w których świat wydaje się obracać w kółko. Utrata słuchu lub szum w uszach (dzwonienie w uszach) jest również częsty. Stan ten rzadko zagraża życiu.
W zależności od umiejscowienia guza leczenie może obejmować chirurgię lub radioterapię.
