Przykurcz Dupuytrena jest stanem, który powoduje napięcie lub przykurcze powięzi dłoniowej, tkanki łącznej leżącej pod skórą w dłoni. Z powodu przykurczu palce mogą trwale zgiąć się, a funkcja twojej ręki jest osłabiona.
Dłoniowa powięź jest grubą tkanką, która leży nad ścięgnami i pod skórą dłoni.
Powięź jest przymocowana zarówno do skóry powyżej, jak i do struktur poniżej. Dłoniowa powięź pomaga zapewnić twardą, chwytną powierzchnię dłoni i palców.
Przyczyny
Nikt tak naprawdę nie wie, co powoduje przykurcz Dupuytrena, ale wiadomo, że działa w rodzinach – od 60 do 70 procent osób ma rodzinną historię choroby. Podejrzewa się, że inne czynniki powodują przykurcze Dupuytrena, takie jak uraz, cukrzyca, alkoholizm, epilepsja i choroby wątroby, ale nie ma wyraźnego związku.
Choroba występuje najczęściej u starszych (zwykle po 40. roku życia), u mężczyzn (częściej niż u kobiet), z przodkami północnoeuropejskimi. Często przywoływaną grupą są osoby o pochodzeniu wikingów i można je nazwać chorobą Wikinga.
Istnieją dowody na to, że uraz może przyczynić się do rozwoju przykurczu Dupuytrena. Zbadano, czy konkretne traumatyczne wydarzenia lub historia ręcznej pracy mogą przyczynić się do tego problemu.
Mikroskopowo, istnieją dowody krwawienia w dotkniętych tkankach, dowody, że uraz może przyczynić się do tego stanu. To powiedziawszy, Dupuytren jest często postrzegany w obu rękach i znajduje się tak samo często w dominujących i niedominujących rękach – dowód, że ten problem nie jest wynikiem powtarzających się traum.
Czego można się spodziewać
Pierwsze objawy kliniczne przykurczu Dupuytrena to zwykle małe, bezbolesne guzki na dłoni. Guzki mogą zacząć się łączyć, a skóra staje się pomarszczona. Ostatecznie, w późniejszych stadiach choroby skóra i leżąca pod nią powięź kurczą się, powodując upośledzenie funkcji dłoni i palca. Ludzie z przykurczem Dupuytrena mają palce pochylone w kierunku dłoni.
Podczas gdy wszystkie palce mogą się zaangażować, przykurcz Dupuytrena najczęściej dotyka pierścienia i małych palców. Postęp Dupuytrena ma tendencję do gwałtownych wybuchów, po których następują okresy niewielkiej zmiany. Przykurcz Dupuytrena rzadko jest bolesny, ale może być uciążliwy. Dupuytren zwykle ogranicza się do zaangażowania ręki, ale może również obejmować inne części ciała, najczęściej podeszwy stóp. Około pięć procent pacjentów z przykurczem Dupuytrena ma podobny stan podeszew stóp zwany chorobą Lederhose’a.
Przykurcz Dupuytrena vs Choroba
Większość osób, w tym lekarze, używa tych terminów zamiennie. Z technicznego punktu widzenia choroba Dupuytrena odnosi się do proliferacji komórek, które powodują powstawanie guzków i przykurczów.
Przykurcz Dupuytrena jest wynikiem tej proliferacji komórkowej i częstym objawem choroby Dupuytrena. Leczenie przykurczu Dupuytrena może być brane pod uwagę, gdy schorzenie powoduje trudności w wykonywaniu normalnych codziennych czynności.
Czynniki prognostyczne
| Heredity | Historia tego stanu w twojej rodzinie wskazuje, że będzie bardziej agresywna. |
| Sex | Dupuytren zwykle zaczyna się później i postępuje wolniej u kobiet. |
| Alkoholizm lub padaczka | Warunki te są związane z bardziej agresywnym podejściem Dupuytrena i częściej się powtarza. |
| Umiejscowienie choroby | W przypadku obu rąk lub w przypadku związanej z nimi aktywności stopy progresja jest szybsza. |
| Zachowanie się na chorobie | Bardziej agresywny Dupuytren jest bardziej prawdopodobny po operacji i bardziej agresywny. |
Przez wiele lat leczenie na wczesnych etapach przykurczu Dupuytrena było sprawą czuwania i oczekiwania. Ponieważ leczenie chirurgiczne jest inwazyjne i może wymagać przedłużonego powrotu do zdrowia i rehabilitacji, często było zarezerwowane jako opcja ostateczna, jeśli objawy zaczęły zbytnio przeszkadzać w codziennych czynnościach.
Ostatnio mniej inwazyjne opcje leczenia dały pewną nadzieję, że przykurcz Dupuytrena może być dobrze zarządzany, szczególnie jeśli jest leczony na wcześniejszych etapach problemu.
Wiemy, że im gorszy przykurcz, tym trudniej będzie uzyskać normalną funkcję ręki. Dlatego wiele osób szuka mniej inwazyjnych opcji leczenia, szczególnie we wczesnym stadium przykurczu Dupuytrena.
Leczenie
Obecnie dostępne są cztery główne opcje leczenia w leczeniu przykurczu Dupuytrena:
- Obserwacja:Obserwacja jest często rozważana we wczesnym stadium przykurczu Dupuytrena. Zazwyczaj jest to najlepsza opcja dla osób, które nie mają wpływu na funkcję ręki. Może to obejmować osoby z minimalnym przykurczem lub osoby, które nie używają rąk i mogą wykonywać wszystkie swoje zwykłe czynności.
- Need Aponeurotomy:Needle aponeurotomy to procedura opracowana we Francji, która dopiero niedawno stała się bardziej popularna w Stanach Zjednoczonych. Bez nacięć igła jest używana do oddzielania kordów Dupuytrena i przywracania części lub całości ruchu palca. Implotomia igłowa jest najbardziej skuteczna we wcześniejszych etapach przykurczu Dupuytrena.
- Inhibitory kolagenazy:Kolagenaza jest enzymem wytwarzanym przez bakterie wstrzyknięte w przewód Dupuytrena. Enzym działa w celu rozpuszczenia ciasnej tkanki Dupuytrena. Pewnego dnia po wstrzyknięciu, po wykonaniu enzymu, powracasz do lekarza, aby manipulować palcem w celu zerwania zaciśniętej tkanki i przywrócić ruchomość palca.
- Chirurgia:Zabieg wykonywany jest w celu usunięcia powięzi dłoniowej z dłoni. Operacja może być skuteczna w przywracaniu funkcji i może być konieczna w późniejszych etapach przykurczu Dupuytrena. Operacja zwykle ma przedłużoną rehabilitację.
Chirurgia
U niektórych pacjentów leczenie mniej inwazyjne może nie być odpowiednie. Ponadto, nie wszyscy lekarze wiedzą, że aponeurotomia igłowa jest opcją leczenia dla przykurczu Dupuytrena. Istnieje kontrowersja dotycząca stosowania tego leczenia, dlatego też nie wszyscy lekarze zalecają aponeurotomię igłą. Jeśli chcesz omówić zabiegi aponeurotomii igłą z fizykoterapią, możesz znaleźć listę lekarzy wykonujących tę procedurę na stronie internetowej Dupuytren’s-Online.
Procedura chirurgiczna przykurczu Dupuytrena znana jest jako flejstruktomia, w której usuwane są segmenty powięzi dłoniowej. Minusem operacji jest ryzyko związane z zabiegiem. Najczęściej spotykane jest, że tkanka blizna może tworzyć się po operacji, co prowadzi do problemu podobnego do przykurczu Dupuytrena, ale z powstawaniem blizny. Dupuytren może wrócić, a operacja po raz drugi jest pełna problemów. Inne problemy z operacją obejmują uszkodzenie nerwów, infekcję i przedłużone gojenie.
Rehabilitacja
Rehabilitacja po aponeurotomii igłowej jest stosunkowo szybka. Zwykle pacjenci mogą natychmiast powrócić do normalnych czynności i są instruowani, aby powstrzymać się od uprawiania sportu i ciężkiej pracy przez około tydzień. W zależności od rodzaju przykurczu można zdejmować szynę do noszenia przez kilka godzin każdego dnia.
Rehabilitacja po operacji znacznie się różni. Pacjenci z minimalnymi przykurczami mogą być w stanie powrócić do normalnych czynności po jednym nacięciu, w ciągu kilku tygodni. Cięższe przykurcze mogą wymagać miesięcy od szynowania i rehabilitacji z terapeutą ręcznym, aby zapobiec powstawaniu blizny.
