Rak jelita grubego jest powszechną postacią raka, a występowanie nieswoistego zapalenia jelit (IBD) może zwiększyć ryzyko zachorowania na raka jelita grubego na całe życie. Objawy raka okrężnicy i IBD mogą być dość podobne. Dlatego ważne jest, aby zawsze zmieniać nawyki jelitowe lub inne nowe lub niezwykłe objawy, które zostały sprawdzone przez lekarza.
Objawy
W niektórych przypadkach, do czasu pojawienia się objawów raka okrężnicy, rak staje się zaawansowany.
Nawet ci, którzy mają niskie ryzyko zachorowania na raka jelita grubego, powinni mieć jeden z następujących objawów wyłapanych przez lekarza.
Objawy raka jelita grubego to:
- Zmiana nawyków jelitowych
- Biegunka, zaparcia lub uczucie, że jelito nie opróżnia się całkowicie
- Jasnoczerwona lub bardzo ciemna krew w stolcu
- Wąskie stolce
- Bóle, wzdęcia, pełność i skurcze
- Niewyjaśniona utrata masy ciała
- Chroniczne zmęczenie
- Wymioty
Badania przesiewowe
W diagnostyce raka okrężnicy można wykonać kilka testów. Oprócz badania lekarskiego (które może obejmować badanie doodbytnicze) oraz oceny ogólnej historii medycznej, można wykonać kilka innych testów.
Sigmoidoskopia. Sig Sigmoidoskopia umożliwia lekarzowi zbadanie ostatniej jednej trzeciej jelita grubego, w tym okrężnicy odbytnicy i esicy. Zastosowano elastyczną rurkę do oglądania z soczewką i źródłem światła na końcu, zwaną sigmoidoskopem. Patrząc przez okular na drugim końcu zakresu, lekarz może zobaczyć wnętrze jelita grubego. W tym teście lekarz może sprawdzić obecność raka, nieprawidłowy wzrost (polipy) i owrzodzenie. Zwykle wykonuje się go w gabinecie lekarskim i może trwać 15-30 minut. Począwszy od wieku 50 lat, sigmoidoskopię wykonuje się zwykle co 3 do 5 lat w celu zbadania raka jelita grubego. U osób, u których ryzyko raka jelita grubego jest zwiększone z powodu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, rodzinnej historii raka jelita grubego lub polipowatości rodzinnej, zaleca się badanie przesiewowe począwszy od wieku 35 lat.
Kolonoskopia.
Kolonoskopia jest testem do badania wnętrza okrężnicy, która może wykroczyć poza obszary, w których może dotrzeć sigmoidoskopia. W teście zastosowano kolonoskop, który jest elastyczną rurką z soczewkami, maleńką kamerą telewizyjną i lampą na końcu. Dzięki technologii światłowodowej i układowi komputera wideo kolonoskop może skanować wnętrze jelita grubego i przesyłać obrazy do ekranu wideo. Przyłączenie na końcu kolonoskopu może być użyte do wykonania biopsji tkanki w okrężnicy. Jeśli zostanie znaleziony polip, można go usunąć za pomocą przyłącza pętli drucianej na kolonoskopie. Zarówno biopsje, jak i polipy zostaną przesłane do laboratorium w celu przeprowadzenia dalszych badań. Procedura kolonoskopii może trwać do 1 1/2 godziny i jest wykonywana w szpitalu jako procedura ambulatoryjna. W przypadku badania przesiewowego raka jelita grubego, co 10 lat po 50 roku życia zaleca się wykonanie kolonoskopii dla osób nieobciążonych wysokim ryzykiem. Wlew z baru
Wlew z baru (zwany także serum dolnego odcinka przewodu pokarmowego) to specjalny rodzaj promieniowania rentgenowskiego, który wykorzystuje siarczan baru i powietrze do zarysowania wyściółki odbytu i okrężnicy. Siarczan baru to kredowy związek chemiczny, który jest widoczny jako biały na filmie rentgenowskim. Bar jest podawany w lewatywach, które są następnie "utrzymywane" wewnątrz jelita grubego podczas wykonywania zdjęć rentgenowskich. Nieprawidłowości jelitowe mogą pojawić się jako ciemne sylwetki lub wzory wzdłuż wyściółki jelitowej na zdjęciu rentgenowskim. Powietrze może być pompowane do okrężnicy, aby pomóc wyostrzyć zarys ściany jelita. Lewatywa baru może być przeprowadzana jako zabieg ambulatoryjny i zwykle trwa około 45 minut. Lewatywa może być niewygodna, ale zdjęcia rentgenowskie są całkowicie bezbolesne. W celu sprawdzenia polipów (nieprawidłowego wzrostu wyściółki jelitowej), uchyłków, guzów lub innych nieprawidłowości, stosuje się lewatywę barową. Począwszy od wieku 50 lat, zamiast kolonoskopii dla osób nieobciążonych wysokim ryzykiem, może być zalecana wlew baru co 5-10 lat.
Biopsja.
Biopsja jest próbką niewielkiej ilości tkanki lub komórek, które zostaną zbadane w laboratorium. Podczas kolonoskopii można wykonać kilka biopsji (każda w różnych miejscach w okrężnicy i odbytnicy). Są one powszechnie stosowane do diagnozowania raka lub oszacowania, jak daleko rozprzestrzenił się rak. Biopsję stosuje się do uzyskania fragmentów tkanki, które mają być sprawdzone w laboratorium pod kątem objawów raka lub innych chorób. Próbka biopsji jest barwiona i badana pod mikroskopem w laboratorium. To dokładne badanie może pomóc technikowi laboratoryjnemu w określeniu, czy próbka jest normalna, część nienowotworowego (łagodnego) guza, czy guz nowotworowy (złośliwy). Przyszłość badań przesiewowych
