Z biegiem lat słyszałem od wielu pacjentów z IBS, że oni także radzą sobie z objawami układu nerwowego oraz ich objawami trawiennymi. Często objawy te występują w związku z ruchami jelit. Ta kombinacja zaburzeń układu nerwowego i układu pokarmowego może być związana ze stanem zdrowia zwanym dysautonomią. Oto przegląd dysautonomii i jej związku z IBS.
Czym jest Dysautonomia?
Dysautonomia jest uważana za obecną, gdy autonomiczny układ nerwowy nie działa tak, jak powinien. Autonomiczny układ nerwowy jest częścią układu nerwowego odpowiedzialną za większość nieświadomego działania różnych narządów i układów naszego ciała, w tym procesów takich jak oddychanie, trawienie i częstość akcji serca.
Autonomiczny układ nerwowy dzieli się na współczulny i przywspółczulny układ nerwowy. Współczulny układ nerwowy jest częścią odpowiedzialną za naszą odpowiedź "walcz lub uciekaj", z objawami gwałtownego bicia serca, szybkiego oddychania i zmian w sposobie kierowania przepływu krwi przez ciało. Przywspółczulny układ nerwowy jest częścią, która działa w celu utrzymania regularnego funkcjonowania organizmu. W dysautonomii może wystąpić nadmierna aktywność współczulna, z możliwą niewydolnością przywspółczulnej, powodującą dramatyczne i destrukcyjne objawy.
Dysautonomia może obejmować zlokalizowane lub pełne ciało dysfunkcje neurologiczne.
Dysautonomia to termin, który obejmuje wiele różnych problemów zdrowotnych. W pierwotnej dysautonomii występuje znane uszkodzenie układu nerwowego wtórne do rozpoznanej choroby neurologicznej. Wtórne dysautonomonomie to te, w których uszkodzenie neurologiczne jest wynikiem choroby nieneurologicznej.
Niektóre dysautonomie są wynikiem działań niepożądanych leków, podczas gdy inne mają nieznane przyczyny. W zależności od przyczyny dysautonomia może być krótkotrwała lub chroniczna, a także, w zależności od przyczyny, polepszać się lub pogarszać w miarę upływu czasu.
Niektóre możliwe do zidentyfikowania przyczyny dysautonomii to:
- Alkoholizm
- Cukrzyca
- Zespół Guillain-Barre
- Choroba Parkinsona
Dysautonomia wiąże się również z następującymi problemami zdrowotnymi:
- Przewlekły zespół zmęczenia (CFS)
- Fibromyalgia
- Nieodpowiedni tachykardia zatokowa (IST)
- Drażliwy zespół jelitowy (IBS)
- zaburzenie lękowe
- zespół częstoskurczu ortostatycznego pospolitego (POTS)
- omdlenia wazowagalne
Dysautonomia jest również znana jako "dysfunkcja autonomiczna" i gdy występuje wyraźne uszkodzenie nerwów autonomicznych, jako "neuropatia autonomiczna".
Objawy Dysautonomii
Dysautonomia może prezentować się na wiele sposobów. Niedociśnienie ortostatyczne jest postrzegane jako klasyczny objaw. Ten gwałtowny spadek ciśnienia krwi, gdy osoba wstaje, powoduje uczucie zawrotów głowy, osłabienie, aw niektórych przypadkach omdlenia. Inne objawy to:
- lęk
- niewyraźne widzenie
- dyskomfort podczas wysiłku
- zawroty głowy
- nadmierne pocenie
- omdlenia
- zmęczenie
- dolegliwości żołądkowo-jelitowe
- impotencja
- niskie ciśnienie krwi
- drętwienie
- szybkie tętno
- problemy seksualne
- tachykardia
- mrowienie
- problemy z moczem
zachodzenie na siebie z IBS
Badania dotyczące nakładania się dysautonomii i IBS są ograniczone. Jeden opublikowany raport obejmował przegląd wielu badań kliniczno-kontrolnych, w których wykonano pomiary markerów współczulnego funkcjonowania układu nerwowego w różnych problemach zdrowotnych, w tym IBS, syndrom chronicznego zmęczenia, fibromyalgia i śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego. Pomiary takie obejmowały zmiany częstości akcji serca i ciśnienia krwi, pocenie się, reakcję na test tabeli przechyłu oraz kwestionariusze objawów. Ostateczne odpowiedzi z tego przeglądu są wyraźnie ograniczone ze względu na dużą zmienność problemów zdrowotnych, protokołów testowania i pomiarów symptomu stosowanych w studiach przypadku.
Należy jednak zauważyć, że w 65% tych badań stwierdzono objawy nadreaktywności współczulnego układu nerwowego. Uważa się, że przewlekły stres może przyczyniać się do wystąpienia tych zaburzeń, a także do dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego.
Co ciekawe, jedno małe badanie wykazało "stępienie" reakcji układu wegetatywnego na stymulację jelita grubego u pacjentów z IBS, co było związane z czasem trwania zaburzenia. Jest to w przeciwieństwie do większości opublikowanych raportów, które pokazują wzrost sympatycznej reaktywności na stymulację wewnętrzną. Nie wiadomo, czy to stwierdzenie miało związek z rodzajem zastosowanej stymulacji, czy też z czasem zmiany reaktywności autonomicznej. You Jak widać z braku badań w tym obszarze, niewiele wiadomo, dlaczego dana osoba miałaby zarówno IBS, jak i dysautonomię.
Co robić, gdy masz oboje
Jeśli uważasz, że masz dysautonomię, skontaktuj się z lekarzem i omów objawy.
W chwili obecnej niewiele jest metod farmakologicznego leczenia dysautonomii (lub IBS). Ogólnie zalecane do dysautonomii są terapie, które mogą poprawić funkcjonowanie autonomicznego układu nerwowego. Wiele z nich jest również pomocna w przypadku IBS:
Terapia poznawczo-behawioralna
- Ćwiczenia głębokiego oddychania
- Postępujące rozluźnienie mięśni
- Tai Chi
- Poniższe wskazówki dotyczące samodzielnej pielęgnacji mogą pomóc, szczególnie w przypadku niedociśnienia ortostatycznego:
Pamiętaj, aby pić dużo wody.
- Pamiętaj, aby wziąć dużo błonnika dietetycznego.
- Unikaj spożywania zbyt dużej ilości tłustych potraw.
- Podczas podnoszenia należy powoli wstać, trzymając głowę lekko opuszczoną.
