Ponieważ drżenie pogarsza się, gdy ludzie próbują użyć swoich rąk, może zmienić codzienne czynności, takie jak picie z kubka lub napisanie listu, w wyzwanie.
Ponadto wielu uważa drżenie za społecznie zawstydzające.
Radzenie sobie z podstawowym drżeniem
Wiele osób woli nie leczyć drżenia samoistnego lekami lub operacją. Jeśli drżenie powoduje jedynie minimalne upośledzenie, ryzyko wystąpienia działań niepożądanych może przeważyć nad niedogodnością drżenia. W tych warunkach ludzie uczą się, jak wprowadzać zmiany w swoim życiu, aby dostosować się do drżenia. Niektóre wskazówki obejmują:
Używaj ręki z jak najmniejszym drżeniem w jak największym stopniu lub użyj dwóch rąk, aby się uspokoić.
- Stosuj pokrywy i słomki, aby uniknąć rozlania napojów.
- Zwróć uwagę na to, co powoduje, że twoje drżenie gorzej (stres, kofeina, zmęczenie) i rób, co możesz, aby uniknąć tych czynników prowokujących.
- Używaj cięższych długopisów i sztućców.
- Jeśli w restauracji poprosisz o odcięcie mięsa w kuchni lub zamów jedzenie palcami, aby uniknąć naczyń. Zastanów się, czy szklanki należy napełnić do połowy.
- Zmień poranną rutynę za pomocą elektrycznej golarki do golenia i elektryczną szczoteczkę do zębów, aby poprawić kontrolę nad ruchami.
- Podtrzymuj ręce, opierając łokcie na blacie lub kierując jedną ręką drugą, wykonując delikatne ruchy, takie jak nakładanie makijażu.
- Spróbuj pisać na miękkiej powierzchni, np. W magazynie, aby kontrolować drżenie podczas pisania. Drukowanie zamiast pisania kursywą.
- Wybierz telefony z dużymi przyciskami. Rozważ korzystanie z zestawu słuchawkowego lub głośnomówiącego, a także wybierania głosowego.
- Ustaw komputer tak, aby ignorował podwójne uderzenia na klawiaturze. Zastanów się nad technologią rozpoznawania głosu.
- Leczenie drżenia samoistnego
Jeśli drżenie jest zbyt uciążliwe, możesz zdecydować się na przyjmowanie leków zmniejszających objawy. Najczęstsze leki obejmują beta-blokery, takie jak propranolol. Skuteczność tego leku jest różna u poszczególnych osób, ale może być pomocna w kontrolowaniu drżenia ręki, jak również w działaniu na drżenie głowy, głosu i języka.
Beta-adrenolityki są również lekami na ciśnienie krwi, więc możliwe jest, że ciśnienie krwi może spaść zbyt nisko, co powoduje zawroty głowy na ten lek. Beta-blokery kontrolują także częstość akcji serca poprzez spowolnienie serca, co może być kłopotliwe, jeśli tętno jest już nieco powolne. Osoby chorujące na astmę powinny zachować ostrożność podczas stosowania beta-blokerów, ponieważ ta klasa leków może nasilić ataki astmy. Również u osób chorych na cukrzycę propranolol może maskować objawy hipoglikemii, utrudniając pacjentom stwierdzenie, kiedy stężenie cukru we krwi jest niskie.
Primidone jest kolejnym użytecznym lekiem na drżenie samoistne. Lek ten jest lekiem przeciwdrgawkowym, ale wykazano również, że czasami prowadzi do całkowitego zahamowania drżenia samoistnego.
Najczęstsze działania niepożądane związane z prymidonem to: nudności, zawroty głowy, niezdarność i senność. Wiele innych leków ma pewien stopień przydatności w drżeniu samoistnym, ale wydaje się być mniej skuteczne niż propranolol lub prymidon. Leki te obejmują
Atenolol
- Sotalol
- Topamax (topiramat)
- Neurontin (gabapentyna)
- Xanax (alprazolam)
- Przeglądane leki są przyjmowane doustnie i mają tendencję do pomagania drganiom ręki bardziej niż drżenie głowy lub głosu. Zastrzyki z toksyny botulinowej A (Botox) wykazały pewną przydatność w leczeniu drżenia głowy lub głosu. Zastrzyki na ramiona zostały również wypróbowane z pewnym sukcesem.
Botox działa osłabiając mięśnie, dlatego należy go ostrożnie wstrzykiwać, aby uniknąć osłabienia, które staje się bardziej przeszkodą niż samo drżenie.
Chirurgiczne leczenie istotnego drżenia
Kiedy drżenie samoistne jest naprawdę obezwładniające, a leczenie nie działa, można rozważyć leczenie chirurgiczne. Należą do nich procedury znane jako stereotaktyczna talamotomia lub głęboka stymulacja mózgu.
Tetamotomia stereotaktyczna obejmuje tworzenie zmian chirurgicznych w części wzgórza. Ta procedura jest nieodwracalna, ale ostatnio wykazała rosnące korzyści i mniej złych wyników z powodu postępów w technikach neuroobrazowania.
Głęboka stymulacja mózgu polega na umieszczeniu elektrod w częściach mózgu związanych z drżeniem. Gdy stymulator jest włączony, efektem jest wyciszenie nadaktywnych części mózgu, co prowadzi do zredukowanego drżenia. Jest to odwracalne i ma lepsze wyniki ogólne niż thalamotomia, ale jest droższe i wymaga czasu i wysiłku na wymianę i regulację baterii i sprzętu. W zależności od miejsca, w którym umieszczone są przewody elektryczne, mogą występować działania niepożądane, takie jak niewyraźna mowa, parestezje lub nieprawidłowe skurcze mięśni.
Procedury chirurgiczne powinny być brane pod uwagę tylko wtedy, gdy leki nie kontrolują drżenia, a drżenie jest dezaktywujące. Ponadto osoby z zaburzeniami poznawczymi i niestabilnymi chorobami medycznymi nie są zalecane.
ZRZECZENIE SIĘ ODPOWIEDZIALNOŚCI: Informacje zawarte na tej stronie służą wyłącznie celom edukacyjnym. Nie powinien być stosowany jako substytut osobistej opieki przez licencjonowanego lekarza. Należy skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia diagnozy i leczenia wszelkich objawów lub stanu zdrowia
.
