Zapalenie guzków Chłoniak Hodgkina, rak komórek limfatycznych, jest chorobą Hodgkina. Jest to najczęstszy rodzaj chłoniaka Hodgkina w krajach rozwiniętych, stanowiący od 60 do 80 procent wszystkich osób dotkniętych tą chorobą.
Chłoniak ziarninakowy atakujący guzki dotyczy głównie nastolatków i młodych dorosłych. Jest również nieco częściej u dziewcząt niż u chłopców.
Nazwa "stwardnienie guzków" wywodzi się z pojawienia się tkanki węzłów chłonnych pod mikroskopem w tym typie chłoniaka Hodgkina.
Głównymi objawami chrząstki ziarnistej guzka Hodgkina są powiększone węzły chłonne szyi, pod pachami lub klatki piersiowej. Rozpoznanie chłoniaka wykonuje się za pomocą biopsji węzłów chłonnych.
Większość osób jest diagnozowana we wczesnym stadium i można ją leczyć za pomocą leczenia obejmującego chemioterapię i radioterapię.
Jeden z kilku różnych chłoniaków Hodgkina
Nazwy wszystkich typów i podtypów chłoniaków są mylące nawet dla lekarzy, którzy nie radzą sobie z nimi regularnie. Choroba Hodgkina i chłoniak Hodgkina oznaczają dokładnie to samo, jednak istnieje wiele różnych typów chłoniaków, z których Hodgkin jest tylko jeden. Istnieje również kilka różnych rodzajów chłoniaka Hodgkina. Tak więc, jest to zlikwidowanie guzowatego chłoniaka ziarnistego Hodgkina pod względem tego, gdzie pasuje on do szerszego obrazu wszystkich chłoniaków:
2 podstawowe kategorie chłoniaka to chłoniak Hodgkina i nie-Hodgkina. L Chłoniak Hodgkina można następnie podzielić na dwie grupy:
Klasyczny chłoniak Hodgkina – który ma kilka podtypów
- Chłoniak ziarniniakowy dominujący limfatyczny
- "Przeważający guzek limfatyczny" i "ziarniniakowa" to
nie to samo – odnoszą się one do dwóch różnych rodzajów chłoniaka Hodgkina. Chłoniak obrzękowy ziarniaka guzkowego – obecnie opisywany chłoniak – jest podtypem chłoniaka klasycznego Hodgkina. Klasyczny chłoniak Hodgkina ma następujące cztery podtypy:
Szminki guzkowe
- Komórkowa mieszalność
- Bogate limfocyty
- Zubożone limfocyty.
- Aktualizacje: chrząstka z ziarnicą złośliwą klasyczną guzkową
Chlamozę guzkową (NSHL) jest najczęstszym podtypem opartym na patologii tkanek wśród młodzieży i młodych dorosłych w krajach uprzemysłowionych. NSHL ma również silny składnik dziedziczny, ze 100-krotnie zwiększonym ryzykiem dla identycznych bliźniąt.
Niedawno przeprowadzono duże badania dotyczące związku promieniowania ultrafioletowego ze słońcem i różnych podtypów chłoniaka Hodgkina. W badaniu przeprowadzonym przez Emily Bowen i współpracowników, występowanie chłoniaka Hodgkina było najniższe w grupach osób z najwyższą słoneczną ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe. Chociaż to odkrycie było tylko trendem, ten trend wydawał się być prawdziwy w przypadku osób ze stwardnieniem guzowatym.
Inne niedawne badania dotyczyły konkretnej terapii, hamowania zahamowania punktu kontrolnego oraz tego, jak może oddziaływać z różnymi procesami, o których wiadomo, że zachodzą w pewnych postaciach klasycznej HL.
Badanie przeprowadzone przez Petera Hollandera i współpracowników zauważyło, że hamowanie punktu kontrolnego immunologicznego skierowane na programowany szlak receptora śmierci (PD) -1 jest nowym podejściem do leczenia w nawrotowym i opornym na leczenie klasycznym chłoniaku Hodgkina.
Ta grupa odkryła, że pewne cechy komórek znalezionych wokół guza, a nie same komórki nowotworowe, były związane z rokowaniem. Badanie wykazało, że wyniki w klasycznej HL były gorsze, gdy otaczające krwinki białe lub komórki mikrośrodowiska były w dużych proporcjach tworząc PD-1 i PD-L1. Zaproponowali, aby te podgrupy pacjentów mogły skorzystać z bardziej agresywnych schematów chemioterapii i prawdopodobnie z inhibitorów PD-1 jako leczenia pierwszego rzutu.
