Słabość może być spowodowana zaburzeniami mózgu, rdzenia kręgowego, nerwów obwodowych, połączenia nerwowo-mięśniowego lub samego mięśnia. Istnieje wiele różnych rodzajów chorób mięśni.
Aby prawidłowo zdiagnozować problem, a tym samym zaoferować odpowiednie leczenie, czasami trzeba uzyskać kawałek mięśnia, aby spojrzeć na dotknięte mięśnie pod mikroskopem.
Czasami w rzeczywistości może być potrzebna więcej niż jedna próbka, ponieważ niektóre choroby mięśni nie obejmują całego organizmu, ale mają raczej niejednolitą dystrybucję.
Jak wykonuje się biopsję mięśni?
Istnieją dwie główne formy biopsji mięśniowej. Pierwsza obejmuje igłę do biopsji wprowadzoną przez skórę do mięśnia, które pobiera niewielką próbkę. Alternatywnie można wykonać nacięcie skóry, aby bezpośrednio zobaczyć i przeciąć mięśnie. To ostatnie podejście nazywa się "otwartą biopsją". Podczas gdy otwarte biopsje są nieco bardziej zaangażowane, mogą pozwolić na większy wybór próbki w przypadku niejednolitych zaburzeń mięśniowych. Niezależnie od techniki, tylko niewielka ilość tkanki musi zostać usunięta.
Miejsce biopsji mięśnia zależy od lokalizacji objawów, takich jak osłabienie lub ból. Typowe lokalizacje obejmują mięśnie ud, bicepsy lub ramiona.
Kto potrzebuje biopsji mięśnia?
Osoby z osłabieniem i słabym napięciem mięśniowym mogą być brane pod uwagę podczas biopsji mięśni, ale zwykle nie jest to pierwszy krok.
Inne oceny, takie jak badanie przewodnictwa nerwowego lub elektromiografia mogą być wykonane najpierw w celu ustalenia, czy przyczyna jest prawdziwa w samym mięśniu.
Jakie typy chorób można zidentyfikować za pomocą biopsji mięśniowej?
Choroby mięśni obejmują kilka rodzajów dystrofii mięśniowych, co oznacza zaburzenie genetyczne, które powoduje rozpad mięśni.
Niektóre typowe typy to dystrofia mięśniowa Duchenne’a i Beckera.
Zapalenie mięśniowe oznacza stan zapalny mięśnia, który można również zidentyfikować pod mikroskopem. Przykłady obejmują zapalenie wielomięśniowe i zapalenie skórno-mięśniowe.
Biopsja mięśni może również identyfikować pewne infekcje, takie jak włośnica czy toksoplazmoza.
Ta lista zawiera przykłady, ale nie jest kompletna. Lekarze mogą również zamówić biopsję mięśnia z innych powodów.
Jakie są zagrożenia związane z biopsją mięśni?
Biopsja mięśni jest ogólnie uważana za bezpieczną i drobną procedurę chirurgiczną. Istnieje jednak pewne ryzyko. Najczęstsze powikłania to siniaki lub ból w miejscu biopsji. Możliwe jest również długotrwałe krwawienie lub nawet infekcja, co wymaga od lekarzy podjęcia środków ostrożności w celu uniknięcia takich powikłań. Powinieneś poinformować swojego lekarza, jeśli masz leki rozrzedzające krew lub masz zaburzenia krwawienia w wywiadzie.
Co zrobię podczas procedury?
Podczas gdy istnieją pewne różnice w sposobie wykonywania biopsji przez różnych lekarzy, na ogół można oczekiwać, że:
- Zostaniesz poproszony o zdjęcie swojej odzieży w miejscu biopsji.
- Zostaniesz poproszony o spokojne leżenie podczas zabiegu.
- Skóra zostanie oczyszczona.
- Miejscowy zastrzyk leków przeciwbólowych zostanie podany w celu odstresowania okolicy. Możesz odczuwać początkowe pieczenie i pieczenie za pomocą odrętwienia.
- Wstawiona zostanie igła do biopsji lub lekarz użyje skalpela, aby wykonać małe nacięcie przez skórę, a małe kawałki mięśnia zostaną usunięte za pomocą nożyczek chirurgicznych.
- W razie potrzeby otwór zostanie zamknięty za pomocą szwów.
- Zastosowany zostanie sterylny bandaż.
Co należy zrobić po biopsji?
Powinieneś utrzymywać obszar biopsji w czystości i suchości. Pewna tkliwość jest powszechna przez kilka dni po biopsji. Przyjmuj leki zgodnie z sugestią lekarza dotyczącą bólu. Pamiętaj, aby skontaktować się z lekarzem, jeśli pojawią się oznaki infekcji, takie jak gorączka, zaczerwienienie lub drenaż z miejsca biopsji. Daj im również znać, jeśli masz pogarszający się ból lub krwawienie.
Co się dzieje z próbką mięśni?
Mięśnie będą oglądane różnymi technikami pod mikroskopem. Do identyfikacji objawów różnych chorób stosuje się różne substancje chemiczne. Na przykład hematoksylina i eozyna są przydatne do identyfikacji chorób zapalnych, trichromia Gomori jest dobra do identyfikowania zapalenia ciała wtrętowego, oksydaza cytochromowa może identyfikować choroby mitochondrialne, a kwas periodyczny Schiff może identyfikować zaburzenia przechowywania glikogenu i węglowodanów. Jakie testy są stosowane, zależy od podejrzeń twojego lekarza co do przyczyny choroby.
Biopsja mięśnia nie zawsze jest ostatnim krokiem w diagnozie. Na przykład różne typy chorób mogą wyglądać podobnie pod mikroskopem. Na przykład w niektórych przypadkach może być potrzebne badanie genetyczne. Nawet jeśli biopsja mięśnia nie jest ostatnim krokiem, może ona kierować zamówieniem dodatkowych testów, które potwierdzą bardziej szczegółową diagnozę.
