Oprócz specyficznej dla tarczycy oceny klinicznej, warunki tarczycy wymagają specyficznych testów i procedur potwierdzających diagnozę. W poniższym artykule przedstawiono różne kryteria diagnozy.
Niedoczynność tarczycy
Aby pomóc zdiagnozować lub wykluczyć niedoczynność tarczycy, lekarze zwykle rozpoczynają badanie krwi, które mierzy hormon tarczycy (TSH).
Od wiosny 2003 r. Większość amerykańskich laboratoriów miała normalny zakres od około 0,5 do 5,5. Jednak Amerykańskie Stowarzyszenie Endokrynologów Klinicznych zaleciło ostatnio, aby skorygować normalny zakres do wartości od 0,3 do 3,0. Przy 5,5 jako górnym końcu prawidłowego zakresu, TSH powyżej tego poziomu uważa się za niedoczynność tarczycy. Zgodnie z nowszymi wytycznymi, TSH powyżej 3,0 może być zdiagnozowana jako niedoczynność tarczycy.
Uwaga: Niektórzy praktykujący uważają, że poziomy TSH powinny być utrzymywane na niższych poziomach podczas ciąży. (Zobacz jakie są prawidłowe wartości TSH podczas każdego trymestru ciąży?)
Inne badania krwi, które można wykonać, aby pomóc zdiagnozować niedoczynność tarczycy obejmują:
- T4 całkowity (całkowita tyroksyna) – niski poziom T4 łącznie z podwyższonym stężeniem TSH może wskazywać na niedoczynność tarczycy .
- Wolna T4 (wolna tyroksyna) – niski wolny poziom T4 wraz z podwyższonym stężeniem TSH może wskazywać na niedoczynność tarczycy.
- Całkowity T3 (całkowita trijodotyronina) – niski całkowity poziom T3 wraz z podwyższonym stężeniem TSH może wskazywać na niedoczynność tarczycy.
- Wolna T3 (wolna trijodotyronina) – niski poziom wolnego T3 wraz z podwyższonym stężeniem TSH może wskazywać na niedoczynność tarczycy.
Choroba Hashimoto
Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną, która jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy. Charakterystyczny pacjent z zapaleniem tarczycy Hashimoto miałby wysokie wartości TSH oraz niskie poziomy T3 i T4 (lub Free T3 i Free T4).
Wysokie stężenie autoprzeciwciał tarczycy – w szczególności przeciwciał anty-TPO – jest również charakterystyczne dla choroby Hashimoto.
Choroba Gravesa i nadczynność tarczycy
Rozpoznanie nadczynności tarczycy wymaga pełnej oceny klinicznej, podczas której lekarz bada pacjenta i tarczycę. Nadczynność tarczycy można zwykle potwierdzić za pomocą testów TSH, T4 (lub Free T4), T3 (lub Free T3) i Radioactive Jod Update (RAI-U). Test Radioactive Jod Update (RAI-U), który wizualizuje tarczycę i jej zdolność do wchłaniania jodu, jest również używany do diagnozowania nadczynności tarczycy i pomaga określić, czy nadczynność tarczycy była spowodowana chorobą Gravesa. Diagnozowanie choroby Gravesa-Basedowa często wiąże się również z objawami podwyższonych przeciwciał przeciwko receptorowi tarczycy (TRAb) / immunoglobulin stymulujących tarczycę (TSI).
W niniejszym artykule przedstawiono kompleksowy przegląd tego, w jaki sposób diagnozuje się chorobę Gravesa i nadczynność tarczycy: Diagnoza choroby Gravesa-Basedowa / nadczynności tarczycy.
Goiter
W procesie diagnozowania wole może być zaangażowanych kilka kroków:
- Badanie i obserwacja powiększenia szyi
- Badanie krwi w celu ustalenia, czy tarczyca wytwarza nieregularne ilości hormonu tarczycy
- Testowanie przeciwciał, w celu potwierdzenia, że choroba autoimmunologiczna, która może być przyczyną Wole
- Badanie ultrasonograficzne w celu oceny wielkości powiększenia
- Skanowanie tarczycy izotopem promieniotwórczym w celu wytworzenia obrazu tarczycy i dostarczenie informacji wzrokowej na temat natury powiększenia tarczycy (uwaga: z powodu potencjalnego uszkodzenia tarczycy u dziecka, te nie są wykonywane podczas ciąży lub karmienia piersią)
Guzki
Guzki są zwykle oceniane za pomocą następujących metod:
- Badanie krwi, w celu ustalenia, czy Twoje guzki produkują hormon tarczycy
- Radioaktywny wychwyt jodu (RAI-U)
- USG tarczycy, w celu ustalenia, czy guzek jest wypełniony ciałami stałymi lub wypełnionymi płynem
- Drobiazgowa aspiracja lub biopsja igłowa twoich guzków, w celu oceny czy guz może być rakowy
Od 2011 r. dostępny jest wyspecjalizowany proces aspiracji cienkoigłowej, który eliminuje nieokreślone i niejednoznaczne wyniki biopsji FNA. Ten test nazywa się analizą tarczycy Veracyte Afirma.
Rak tarczycy
Diagnostyka raka tarczycy może obejmować szereg procedur i testów, w tym badanie fizykalne, biopsję, badania obrazowe i badania krwi. Ten artykuł zawiera przegląd procesu diagnozy.
Generalnie jednak, dla wszystkich, z wyjątkiem ciężarnych, wykonuje się RAI-U, aby pomóc określić, czy guzki są zimne, co oznacza, że mają większy potencjał do zachorowania na nowotwór.
Jeśli guzek podejrzewa się o nowotwór złośliwy, przeprowadza się biopsję cienkoigłową (FNA). Płyn i komórki są usuwane z różnych części guzka, a próbki te są następnie oceniane przez patologa. Od 60 do 80 procent testów FNA wykazuje, że guzek jest łagodny. Tylko około jednego z 20 testów FNA ujawnia raka. Pozostałe przypadki są klasyfikowane jako "podejrzane". Zazwyczaj podejrzane guzki są chirurgicznie usuwane w celu biopsji, aby wykluczyć lub zdiagnozować raka.
