Ostry zawał serca (nazywany również zawałem mięśnia sercowego lub zawałem serca) jest nagłym przypadkiem. Posiadanie MI oznacza, że jedna z twoich tętnic wieńcowych nagle została zablokowana, a mięsień sercowy dostarczony przez tę tętnicę zaczyna umierać. Wczesna i agresywna terapia medyczna jest konieczna, aby ustabilizować układ sercowo-naczyniowy i zapobiegać lub łagodzić długotrwałe komplikacje po zawale serca.
Natychmiastowe priorytety ostrego ataku serca
Pierwszymi priorytetami po przybyciu do szpitala z możliwym zawałem serca są:
- Aby upewnić się, że parametry życiowe (puls i ciśnienie krwi) są stabilne
- Aby przygotować się do radzenia sobie w trudnych warunkach może pojawić się (np. migotanie komór)
- Aby zdecydować, czy rzeczywiście masz MI
Rozpoznanie najcięższej postaci zawału serca – zawał mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI) – jest zwykle dość łatwe dla lekarzy do zrobienia. Odbywa się to poprzez poszukiwanie charakterystycznych zmian na EKG.
Jeśli masz mniej ciężką postać MI, to nie-STEMI (co generalnie oznacza, że tętnica nie jest całkowicie zablokowana), diagnoza może wymagać więcej testów – zwłaszcza pomiaru wzrostu enzymów sercowych, białek uwalnianych do krwiobiegu przez uszkodzone komórki mięśnia sercowego.
Jeśli okaże się, że masz STEMI, należy natychmiast podjąć kroki w celu złagodzenia blokady i ponownego przepływu krwi przez tętnicę wieńcową.
Jak traktuje się blokadę?
Istnieją dwie ogólne metody otwierania zablokowanej tętnicy wieńcowej: terapia trombolityczna i angioplastyka ze stentowaniem.
Leczenie trombolityczne polega na podawaniu leków (tak zwanych "zaklinaczy skrzepów"), takich jak Activase (t-PA), streptokinaza, urokinaza lub anistreplaza), które działają szybko w celu rozpuszczenia skrzepu krwi, który zablokował tętnicę.
Badania wykazały, że około 50 procent zamkniętych tętnic może zostać otworzonych poprzez podawanie tych leków na wczesnym etapie zawału serca, a pacjenci, których tętnice są otwarte, kończą się znacznie mniejszym uszkodzeniem serca i znacznie lepszą szansą na długoterminowe przeżycie. .
W każdym badaniu, im wcześniej lek zostanie podany, tym większe szanse powodzenia. Najlepsze wyniki uzyskuje się w ciągu pierwszych trzech godzin; stosunkowo zadowalające wyniki są widoczne od trzech do sześciu godzin; i niektóre korzyści są widoczne do 12 godzin, z niewielką lub żadną korzyścią po tym.
Głównym skutkiem ubocznym leczenia trombolitycznego jest krwawienie i ta forma terapii nie powinna być stosowana u pacjentów ze stosunkowo dużym ryzykiem krwawienia (na przykład, jeśli u pacjenta wystąpiła niedawna operacja, w przeszłości wystąpił udar mózgu z powodu krwotoku mózgowego, lub mieć bardzo wysokie ciśnienie krwi).
Stosowanie angioplastyki i stentowania zamiast leków trombolitycznych jest obecnie uważane za bardziej skuteczne w skutecznym otwieraniu zablokowanej tętnicy wieńcowej podczas ostrego zawału mięśnia sercowego. Szybka angioplastyka i stentowanie są skuteczne w otwieraniu zablokowanej tętnicy około 80% czasu. Wady tego podejścia polegają na tym, że jest to zabieg inwazyjny, i jeśli szpital nie zostanie przygotowany do szybkiego i skutecznego wykonywania angioplastyki w trybie nagłym, otwarcie naczynia krwionośnego może zostać osiągnięte szybciej dzięki terapii trombolitycznej.
Główną kwestią, bez względu na to, która metoda jest używana, jest jak najszybsze otwarcie okluzyjnego naczynia. W związku z tym wybór między terapią trombolityczną a angioplastyką powinien zasadniczo opierać się na okolicznościach.
Większość kardiologów zdecyduje się na angioplastykę, jeśli ich cewnikowanie może zostać szybko uruchomione, a doświadczony personel jest łatwo dostępny. To inwazyjne podejście zostanie również wybrane, jeśli istnieje dobry powód, aby uniknąć leczenia trombolitycznego w twoim przypadku.
Z drugiej strony, jeśli istnieje prawdopodobieństwo znacznego opóźnienia w wykonaniu plastyki naczyń lub jeśli istnieje dobry powód, aby unikać wykonywania zabiegu inwazyjnego, lepszym rozwiązaniem byłaby terapia trombolityczna.
Obie metody mogą być bardzo skuteczne, jeśli zostaną podane wystarczająco szybko. Najważniejszą rzeczą nie jest to, która metoda jest używana, ale działać szybko. Czas jest najważniejszy, a wybrana metoda powinna być zwykle tym, która metoda może szybciej otworzyć tętnicę.
Oprócz szybkiego otwarcia zablokowanej tętnicy, w ostrym zawale mięśnia sercowego należy wykonać kilka innych zabiegów.
Jakie inne terapie powinny być brane podczas ostrego ataku serca?
Oprócz szybkiego działania w celu otwarcia zatkanego naczynia i przywrócenia przepływu krwi do mięśnia sercowego należy podjąć kilka innych działań w trakcie leczenia w ostrym MI. Należą do nich:
Aspiryna
Przyjmowanie kwasu acetylosalicylowego (połowa do niepowleczonej, dorosłej aspiryny, żucie lub rozgniatanie) tak szybko, jak to możliwe, gdy podejrzewany jest zawał serca (lub jakakolwiek postać ostrego zespołu wieńcowego) może znacznie poprawić wyniki. Aspiryna działa poprzez zmniejszenie "lepkości" płytek krwi, a tym samym opóźnienie wzrostu skrzepu krwi, który powoduje MI.
Heparyna
Podawanie dożylnej heparyny lub innej preparaty rozrzedzającej krew w ciągu pierwszych 24 godzin od ostrego zawału serca prawdopodobnie zmniejsza długoterminową śmiertelność. Leki przeciwzakrzepowe, z których jednym jest heparyna, pomagają zapobiegać tworzeniu się nowego zakrzepu krwi.
Leki beta-adrenolityczne
Leki beta-adrenolityczne, które blokują działanie adrenaliny, znacznie poprawiają przeżycie pacjentów z MI, i należy je podawać wszystkim pacjentom, chyba że istnieje silny powód, dla którego nie należy (takie jak choroba płuc, ciężka niewydolność serca, lub bardzo wolne tętno). Leki te są zwykle inicjowane dzień po zawale serca.
Inhibitory ACE
Wykazano, że inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) znacznie poprawiają wyniki pacjentów z bardzo dużymi atakami serca lub oznakami niewydolności serca. Pacjenci ci powinni być włączeni w inhibitory ACE w ciągu pierwszych 24 godzin po ataku serca. Inhibitory ACE mogą być również korzystne u pacjentów z mniej ciężkimi atakami serca.
Statyny
Leczenie statynami należy rozpocząć u wszystkich pacjentów z zawałem serca przed wypisem ze szpitala i prawdopodobnie tak wcześnie, jak to możliwe po ataku serca. Wydaje się, że statyny poprawiają przeżycie po MI bez względu na poziom cholesterolu, prawdopodobnie poprzez redukcję stanu zapalnego lub stabilizację blaszek w tętnicach wieńcowych w inny sposób.
Po pierwszych krytycznych 24 godzinach
Pierwsze 24 godziny są kluczowe. Uzyskanie pomocy medycznej tak szybko, jak to możliwe, jest niezbędne, aby zapobiec zatrzymaniu akcji serca, zachowaniu mięśnia sercowego i zapobieganiu tworzenia się zakrzepów krwi w tętnicach wieńcowych.
Ale nawet po udanym wynegocjowaniu tego pierwszego krytycznego dnia, wciąż jest dużo do zrobienia. Zawał serca nie jest po prostu odosobnionym wydarzeniem, które po zniesieniu może zostać zapomniane. Prawdziwe przetrwanie zawału wymaga stałego wysiłku ze strony pacjenta i ze strony lekarza.
Źródła:
