Szkoła rzadko jest dobrym środowiskiem dla dzieci z autyzmem. I to jest problem z dwóch powodów.
Po pierwsze, autystyczne dzieci spędzają mnóstwo czasu ucząc się radzenia sobie w środowisku, które nie jest zsynchronizowane z ich umiejętnościami i wyzwaniami. Następnie, od lat zmagający się z budowaniem tych umiejętności, muszą opuścić to środowisko dla zupełnie innej sytuacji, gdy się zestarzeją lub ukończą.
Dla wielu dzieci z autyzmem szkoła jest znacznie trudniejsza niż jakiekolwiek środowisko pracy – z wielu doskonałych powodów.
Dlaczego szkoła może być złym środowiskiem dla dzieci z autyzmem
Niestety, wydaje się, że zwykła szkoła publiczna w XXI wieku została stworzona z myślą o uczynieniu życia trudnym i niewygodnym dla każdego, kto ma nawet najłagodniejsze z tych wyzwań , a wszystko to razem z autyzmem:
- Zaburzenia czucia: Nawet dzieci, które mają łagodną nadmierną reakcję na głośny hałas, jasne światło i inne sygnały sensoryczne z pewnością stają się niespokojne i przytłoczone w wyniku głośnych brzęczyków, fluorescencyjnych światła, krzyki dzieci, rozbrzmiewające salami gimnastycznymi i wiele innych codziennych doświadczeń, które są "wypalane" w publicznej szkole. Dzieci z autyzmem z definicji stają wobec wyzwań zmysłowych.
- Trudności z czytaniem lub rozumieniem mowy: Standaryzowane testy i "rygor" oznaczają, że nawet bardzo małe dzieci powinny rozumieć i reagować na lub mówić w języku mówionym i pisanym – z maksymalną prędkością. Gdy dzieci stają się starsze (czyli starsze niż 7 lat), każde skinienie w kierunku uczenia się przez ręce lub wizualne zanika – i rosną oczekiwania werbalne. Dzieci z autyzmem są prawie pewne, że znajdują się w poważnej gorszej sytuacji, ponieważ ekspresja i zrozumienie werbalne stanowią główne wyzwanie.
- Wyzwania dotyczące funkcji wykonawczych: Funkcjonowanie wykonawcze to umiejętność planowania i realizacji wieloetapowych projektów, mając na uwadze takie parametry, jak parametry projektu, oś czasu i inne czynniki. Innymi słowy, jest to umiejętność zarządzania zadaniami domowymi, projektami szkolnymi, badaniami do testów i planowaniem wydarzeń, letnich możliwości i innych. Funkcjonowanie wykonawcze jest dużym wyzwaniem dla prawie wszystkich osób z autyzmem.
- Grzywny i brutto Wyzwania motoryczne: Dobra umiejętność motoryczna ma krytyczne znaczenie dla pisania, rysowania, wycinania, wklejania i manipulowania małymi obiektami, takimi jak szkiełka mikroskopowe i pincety. Zdolności motoryczne brutto są używane do skakania, kopania, rzucania, biegania i omijania. Łagodne do umiarkowanych problemy w tych obszarach – które są wspólne dla większości osób z autyzmem – mogą stwarzać poważne problemy w klasie, na placu zabaw, w siłowni i na boisku (w innych miejscach w szkołach). Planowanie silnika (jak trudno kopnąć? Czy mogę bezpiecznie zeskoczyć z tej huśtawki?) Jest kolejnym ważnym, pokrewnym wyzwaniem.
- Trudności w komunikacji społecznej: Dzieci z autyzmem, nastolatki i dorośli mają problemy z komunikacją społeczną. Czasami trudności są bardzo oczywiste i poważne – ale nawet dla autystycznego dziecka z dobrymi umiejętnościami językowymi, myślenie społeczne może być nie lada wyzwaniem. W szkole wyzwania społeczne są wszędzie, przez cały czas – i nieustannie się zmieniają. To, co jest odpowiednie w klasie, jest całkowicie nieodpowiednie w salach, na siłowni lub na placu zabaw. Dla autystycznych dzieci może to być bardzo trudne, gdy mówimy o żartobliwym dokuczaniu, znęcaniu się lub rozpoznawaniu sarkazmu i humoru. Nawet jeśli dziecko jest w stanie opanować odpowiednie umiejętności społeczne w klasie 1, zasady ulegną zmianie w lecie – i będą się zmieniać ponownie jesienią.
- Trudności ze zmianami w procedurach i harmonogramach: Dzieci z autyzmem rozwijają się w rutyny. Ale nawet w trakcie roku szkolnego może być trudno zapewnić spójność rutyny i harmonogramów w szkole. Od długich wakacji, przez dni szkolenia nauczycieli i śnieżne dni, po zjazdy, standardowe dni testowe, specjalne wydarzenia i zastępstwa, harmonogramy szkolne są stale poruszającym się celem. Dzieci ze specjalnymi potrzebami są dodatkowo obciążone koniecznością opuszczania klas – często w środku – aby wziąć udział w sesjach terapeutycznych, grupach umiejętności społecznych i innych programach, które mają im pomóc w radzeniu sobie z doświadczeniami, których im brakuje!
- Trudności w otoczeniu zmiany reguł i oczekiwań: Każdej jesieni, gdy uczniowie wracają do szkoły, okazuje się, że niektóre rzeczy są takie same – ale mogły się zmienić. Nauczyciel X nie ma problemu z uczniami stojącymi i rozciągającymi się; nauczyciel Y nie ma tolerancji dla takiego zachowania. Nauczyciel X chce, aby wszyscy uczniowie pokazali swoją pracę, a Nauczyciel Y po prostu chce zobaczyć, że masz właściwą odpowiedź. Jeszcze większym wyzwaniem niż zmiany oczekiwań nauczycieli są zmiany zachowań rówieśników, interakcji, oczekiwań, norm, stylów odzieży, preferencji kulturowych, a nawet wyborów słów. W zeszłym roku dobrze było powiedzieć, że kochałeś "Sponge Bob" – i mówisz "to fajnie!" było dobrze. W tym roku "Sponge Bob" jest całkowicie niefajny, a ty nagle powinieneś powiedzieć "super" zamiast "schludny". Dzieci z autyzmem mają ogromne trudności z wychwytywaniem i wprowadzaniem niewypowiedzianych zmian tego typu.
- Brak tolerancji dla autystycznych zachowań i pasji: Myślisz, że w dzisiejszym świecie nauczyciele zrozumieją i zareagują na rzeczywistość, którą dzieci zachowują i uczą się na różne sposoby. Ale w wielu przypadkach można pomyśleć źle. Czasami dzieje się tak dlatego, że konkretny nauczyciel uważa, że denerwuje lub rozprasza uwagę ucznia, który kołysze się, kręci, lub w inny sposób porusza się w nieoczekiwany sposób, mówi za dużo o specjalnym zainteresowaniu lub ma problemy z współpracą z rówieśnikami. Równie często nauczycielowi przeszkadza oczekiwanie, że jej klasa będzie się rozwijała w pewnym tempie i będzie w stanie odpowiedzieć na standardowe pytania testowe we wcześniej ustalonym formacie z wcześniej ustaloną prędkością.
Podsumowując, szkoły XXI wieku nie są zaprojektowane tak, aby były powszechnie dostępne. Zamiast tego są przeznaczone dla konkretnej grupy studentów – tych, którzy są w stanie poradzić sobie z wszystkimi wyżej wymienionymi wyzwaniami. Dla studentów z różnymi typami istnieją "specjalne" obiekty – często składające się z "oddzielnych, ale równych" klas, zajęć, a nawet programów nauczania.
Dla uczniów z autyzmem szkoła może być trudniejsza i trudniejsza niż w prawie każdym innym otoczeniu. To samo w sobie stanowi problem. "Johnny nie radzi sobie nawet z trzecią klasą", jak wielu rodziców, nauczycieli i administratorów myśli – "jak w ogóle może obsłużyć instrument muzyczny, drużynę pływacką, klub szachowy, skautów czy jakąkolwiek inną działalność zewnętrzną?"
W rzeczywistości dla wielu dzieci z autyzmem tylko poza szkołą można zobaczyć ich prawdziwe talenty, zainteresowania i umiejętności.
