W późnych latach nastoletnich często mówiono mi, że "tasowałem się" i robiłem małe kroki. Prawdopodobnie nigdy się nie zatrzymałem, ale osiągnąłem wiek, w którym ludzie wokół mnie nie odczuwali już obowiązku wskazywania na wszystkie moje wady. Niedawno widziałem wideo z zeszłego roku (bardzo powoli) przekraczające linię mety w biegu 5K. Kiedy byłem na mecie, czułem się jak Atalanta, bogini biegaczy.
Kiedy spojrzałem na wideo, byłem zszokowany, gdy zobaczyłem, że wyglądam jak bardzo stara osoba, szurając tak szybko, jak tylko mogłem, aby wydostać się z płonącego budynku.
Jedno małe badanie wykazało, że ludzie na bardzo wczesnym etapie stwardnienia rozsianego (MS) mają znacznie niższą wytrzymałość mięśni niż ludzie bez SM, co może wpływać na ich chód.
Porównując grupę 52 osób z wczesnym stwardnieniem rozsianym do 28 zdrowych ochotników, naukowcy odkryli, że ludzie ze stwardnieniem rozsianym mieli 40 procent mniejszą wytrzymałość mięśni niż ci bez stwardnienia rozsianego.
Ponadto osoby ze stwardnieniem rozsianym miały określone zaburzenia chodu, w tym:
- chodzenie z szerszą podstawą (nogi dalej od siebie) dla stabilności
- chodzenie wolniej
- chodzenie w asymetrycznym wzorze
- wykonywanie krótszych kroków
Naukowcy twierdzą, że wczesna interwencja Dzięki fizjoterapii i ćwiczeniom fizycznym możemy zwiększyć naszą wytrzymałość i potencjalnie ograniczyć zmęczenie, z jakim mamy do czynienia.
Poprosiłem osoby ze stwardnieniem rozsianym o ich chodzie i wytrzymałości mięśnia, konkretnie, jeśli oni kiedykolwiek mieli ich chód formalny oceniany i gdyby oni mieli ochotę ich wytrzymałość mięśni była niska.
Oto, co mieli do powiedzenia:
- Nieprawidłowy chód i ataksja, a także osłabienie mięśni lewej nogi, były objawami, które sprawiły, że zacząłem badać i dowiedzieć się o moim SM w ubiegłym roku. MRI wykazało wiele zmian w rdzeniu kręgowym, które mogą uzasadnić problemy z nogami. Teraz mam sesje fizjoterapii dwa razy w tygodniu, aby poprawić mój chód, równowagę i siłę mięśni.
- Rozpoznano mnie trochę ponad rok temu i zdecydowanie dostrzegam zmiany w chodzeniu i narastającą słabość w nogach. To frustrujące, ponieważ półtora roku temu regularnie biegałem pięć mil. Teraz walczę o przejście do metra, aby dostać się do pracy. Wciąż biegam od czasu do czasu, ale mentalnie zdecydowanie czuję się powstrzymany.
- Byłem zdiagnozowany ze stwardnieniem rozsianym od 28 lat. Moje nogi są słabe, prawe o wiele słabsze niż lewe. Chodzę bezwładnie, ale bez urządzenia wspomagającego. Byłem bardzo sumienny, ćwicząc przez dwa lata kilka lat temu. Próbowałem również stymulacji elektrycznej i fizykoterapii. Ponieważ nigdy nie zauważyłem żadnego postępu, zrezygnowałem z powyższego i nie odnotowałem spadku. Zdecydowałem, że jeśli nerwy nie działają, nic nie może pomóc niektórym osobom takim jak ja.
- Jestem świeżo zdiagnozowany jako PPMS i bardzo interesował mnie artykuł na temat wytrzymałości mięśni i problemów z chodzeniem. Są one głównym powodem skierowania mnie do neurologa, a także mrowienia w mym języku. Wcześniej było wiele wycieczek do MD, fizjoterapeuty, kręgarza bez poprawy. Widzę nowego fizjoterapeutę, który ocenił mnie i polecił pracować nad równowagą i "podstawowymi" ćwiczeniami dla stabilności. Zasugerowała też, że może skorzystam z laski, ale trudno to zaakceptować. Powiedziała, że z powodu moich problemów z równowagą moje mięśnie pracują bardzo ciężko, aby utrzymać mnie w pozycji pionowej, i że laską może faktycznie pomóc mi być mniej zmęczony, jak dzień nosi. Moim głównym celem jest próba utrzymania funkcji, którą posiadam, ale wygląda na to, że moje objawy stale rosną. Powiedziano mi, że postawa i ćwiczenia są jedynymi rzeczami, które może zasugerować wspólnota medyczna.
- Opierałem się przy użyciu laski, ponieważ czułem się stary. Potrzebowałam tego. Teraz używam walkera. Każde urządzenie, które pomoże ci wydostać się na zewnątrz, jest tego warte. Teraz jestem w PT i pracujemy nad chodzeniem, równowagą i budowaniem mojej wytrzymałości. Mam stwardnienie rozsiane od 15 lat. Nie jestem na żadnym z leków z powodu efektów ubocznych. Wszystko w porządku, mam nadzieję, że się wzmocnię.
- Zawsze miałem szerszy niż normalny wzór chodu. Po zdiagnozowaniu dokonałem przeglądu mojego kroku przez specjalistę od analizy chodu. Bez powiedzenia mu, że mam stwardnienie rozsiane, on skomentował mój szeroki wzór chodu i jak niestabilny byłem podczas chodzenia. Specjalista nie potrzebował długo, aby to wszystko połączyć.
- Miałem stwardnienie rozsiane od ponad 20 lat i teraz noszę klamrę nogi na mojej prawej nodze. Nadal trudno jest utrzymać równowagę, ale to pomaga. Nie znajduję się tak bardzo, bo obawiam się potknięcia i upadku. Jestem bardzo wolny, ale wciąż próbuję dalej.
- Rozpoznano mnie w wieku 66 lat po latach narzekania na osłabienie mięśni i trudności w chodzeniu. Powiedziałem neurologowi, że chodziłem jak stara dama (miałem wtedy 65 lat). Neurolog powiedział, że chodziłem jak 65-latek z zapaleniem stawów. Ten neurolog pominął diagnozę stwardnienia rozsianego tak jak radiolog, który źle odczytał mój MRI. Moja mobilność nadal się zmniejsza. Ćwiczę i utrzymuję siłę. Niestety, moje mięśnie nie otrzymują bodźca, którego potrzebują od moich uszkodzonych nerwów i dlatego nie mogę podnieść prawego kolana i mam trudności z chodzeniem. Jestem na "liście", aby otrzymać Bioness L 300 Plus, kiedy jest już dostępna. Plus to mankiet udowy, który stymuluje ścięgna udowe lub czterokołowce, aby podnosić kolano podczas chodzenia. Ten dodatek do L-300, który zapobiega upadkowi stopy, w cudowny sposób koordynuje wszystkie aspekty chodzenia. Mam nadzieję, że kiedy mam Plus, będę mógł chodzić z lepszym chodem i będę w stanie zwiększyć moją wytrzymałość. Kiedy wypróbowałem urządzenie jesienią ubiegłego roku, okazało się, że jest bardzo, bardzo pomocny.
- Mój chód oceniłem w 2010 r. W MS Can Do, ale od tego czasu miałem wiele problemów (złamana kostka, operacja do naprawy). Wierzę, że stwardnienie rozsiane posunęło się naprzód – albo jest to, że zmęczenie pogorszyło się, i / albo, że moja wytrzymałość mięśnia zmniejszyła się i / albo, że moja równowaga jest gorsza niż przedtem? To prawdopodobnie wszystkie trzy rzeczy.
- Zauważyłem, że moja stopa "uderzy" ziemię po przejściu kilku kilometrów więcej niż kilkanaście lat temu. To było tak, dopóki nie zostałem zdiagnozowany przez przypadkowe MRI 2 lata temu …
- Od czasu mojej diagnozy, zrobiłem punkt przyspieszenia ćwiczenia z pracą oporu. To się zmieniło. Nawet lata po moich pierwszych objawach robię duże postępy.
- Otrzymałem Bioness L300 Plus i jestem zachwycony. Miałem L300 na nieco ponad dwa lata. Plus poprawił mój chód, stymulując mięśnie hamujące mu. Próbuję chodzić więcej, aby móc zbudować wytrzymałość i zmniejszyć zmęczenie. W krótkim czasie, w którym korzystałem z Plusa, stwierdziłem, że jestem bardziej skłonny do wyjścia i chodzenia. Mam nadzieję, że dzień, w którym spacer po okolicy będzie częścią mojej wieczornej rutyny.
- Szczerze mówiąc, mam już dość niespójnego wzoru chodu. Czasami mój chód jest w porządku, a chwilę później mam tę chwiejną rzecz. Niepewność jest denerwująca. Nie używam laski, ponieważ nie widzę zastosowania i wyglądam WORSE, kiedy go używam.
- Mój chód powoli się pogarsza. Moja diagnoza była 9 lat temu, ale czułem zmianę w chodzie około rok temu. Mój neuro- mówi, że nie potrzebuję więcej terapii fizycznej, po prostu będę musiał ćwiczyć na własną rękę. Zacząłem używać skutera w pracy, ponieważ moje chodzenie było tak chwiejne. Moje lewe kolano ustępuje, a lewe skręty kostki, klamry i sprawiły, że upadłem kilka razy.
Podsumowanie: Przez wiele lat od mojej diagnozy zyskałem inne spojrzenie na rzeczy, które miały związek z tym, jak wyglądałem. Wydaje mi się, że kiedy starzałem się ze stwardnieniem rozsianym, stałem się mniej próżny i jestem po prostu szczęśliwy, że mogę nadal poruszać się z własnej woli (większość dni) funky chodu, czy nie. Zauważam też, że maleje wytrzymałość mięśni. Staram się pozostać aktywnym, ponieważ zauważyłem, że im bardziej jestem niezdecydowany, aby używać mięśni, tym słabiej się one dostają, więc jestem bardziej niezdecydowany, aby z nich korzystać, i tak dalej.
Źródła:
Kalron A, Achiron A, Dvir Z. Uszkodzenia motoryczne w przedstawieniu klinicznie izolowanego zespołu sugerującego stwardnienie rozsiane: Charakterystyka różnych podtypów choroby.NeuroRehabilitacja. 2012; 31 (2): 147-55.
