Wszyscy wiemy, że ambulanse reagują na wezwania 911, pędzi się ulicą z zawodzącymi syrenami i migającymi światłami. Sanitariusze są na drodze ratowania życia. Kiedy dotrą na miejsce zdarzenia, przejmie kontrolę nad sytuacją i znajdzie rozwiązanie problemów. Pacjent zostanie ustabilizowany i przetransportowany do pogotowia w celu ostatecznej opieki.
W mediach jest mnóstwo zdjęć ambulansów. Ratownicy medyczni i ratownicy medyczni są zwykle przedstawiani jako ratownicy w nagłych wypadkach. Lecz leczenie nagłych wypadków nie jest jedynym sposobem na ratowanie zdrowia przez ratowników medycznych i ratowników medycznych. W rzeczywistości nie jest to najpowszechniejszy sposób opieki nad pacjentami.
Ambulanse łączą nowoczesną opiekę zdrowotną. Bez nich wiele obecnych oszczędności kosztów nie byłoby możliwe (tak, są wysiłki na rzecz pokrycia kosztów opieki zdrowotnej).
Oddzielenie pacjentów
Szpitale zaczynały jako zwykłe zbiorowe domy pracy, w których lekarze mogli leczyć wielu pacjentów w jednym miejscu. Przed powszechnym stosowaniem szpitali lekarze prawie wyłącznie odwiedzali pacjentów w domach pacjentów. Szpitale pozwoliły pacjentom o ograniczonych możliwościach być widzianym przez lekarzy.
W końcu szpitale stały się punktami kompleksowej obsługi, gdzie pacjenci mogli znaleźć wszelkiego rodzaju usługi.
Nawet małe szpitale na obszarach wiejskich mogą dostarczać dzieci i wykonywać zabiegi chirurgiczne. Bez względu na to, czy w szpitalu było mało łóżek, czy wiele, zakres usług byłby podobny, nawet gdyby jakość była bardzo zróżnicowana. Pacjent może szukać pomocy w dowolnej liczbie warunków.
Szpitale przekształciły się w kompleksy oddziałów, duże pokoje z wieloma łóżkami dla pacjentów.
Często oddziały szpitalne dzielą się na gałęzie według płci i rodzaju pacjentów: poród i poród, medyczne i chirurgiczne były jednymi z najczęściej stosowanych oddziałów. Później pojawią się oddziały ratunkowe (lub pokoje). Niektóre miałyby również osobny obszar dla pediatrii.
Silosy opieki zdrowotnej
Mimo że szpitale miały pacjentów podzielonych na oddziały, nadal wszyscy przychodzili do tego samego budynku. W nowoczesnej służbie zdrowia nie zawsze tak jest. Ponieważ opieka nad pacjentem staje się coraz bardziej wyspecjalizowana, sensowne jest konsolidowanie typów pacjentów w szpitalach dedykowanych specjalnościom.
Istnieją szpitale chirurgiczne, w których wykonywane są tylko zaplanowane zabiegi chirurgiczne, takie jak wymiana stawu biodrowego lub operacje kosmetyczne. Procedury awaryjne lub nieplanowane związane z ostrymi stanami, takimi jak zapalenie wyrostka robaczkowego lub uraz, są zapisywane dla szpitali z bardziej tradycyjnymi usługami ogólnymi lub dla innych typów szpitali specjalistycznych.
Obecnie istnieją szpitale przeznaczone dla kobiet i dzieci, ośrodków urazowych, szpitali kardiologicznych, ośrodków leczenia udaru mózgu, ośrodków onkologicznych; nawet posocznica. Każda z nich może znajdować się na jednym z pięter szpitala lub w pojedynczej placówce, a wszyscy lekarze powinni skupić się na jednej podgrupie pacjentów.
Jak przenieść się z miejsca na miejsce
Ta forma specjalizacji jest ważna dla dużych systemów opieki zdrowotnej z różnymi populacjami pacjentów.
Aby służyć pacjentom, organizacje te muszą dysponować pewną liczbą szpitali ogólnych, w których pacjenci mogą szukać pomocy, ale także zdolnością przenoszenia tych pacjentów na odpowiedni poziom opieki w sposób nie zagrażający opiece nad pacjentem. W jaki sposób szpital przenosi pacjentów z miejsca na miejsce?
Karetki pogotowia.
Historia karetek pogotowia koncentruje się na ich wykorzystaniu jako szybkiego transportu chorych i rannych w nagłych wypadkach. Karetki pogotowia nie zaczęły samodzielnie reagować na sytuacje awaryjne. Czasami wysyłano ich w celu zebrania osób cierpiących na choroby (na przykład trąd i dżumę) i przyjmowano wbrew ich woli w celu leczenia i izolacji.
Gdy karetki były wykorzystywane w nagłych wypadkach, często były obsługiwane przez szpitale jako usługa dla zamożnych pacjentów. Wykorzystanie ambulansów do transportu awaryjnego rozwinęło się w wojsku. Najczęściej komentowana historia pochodzi z rozwoju usług pogotowia w armii Napoleona.
Przy wczesnym korzystaniu z ambulansów na polu bitwy ranni często czekali, aż walki zatrzymają się, aby karetki po nich przyszły. Generał chirurgii Napoleona zdał sobie sprawę, że jeśli wcześniej wysłano ambulanse, mogliby uratować więcej istnień, zmniejszając w ten sposób straty z bitwy. Poprawa przeżycia wśród żołnierzy nie była wysiłkiem humanitarnym; to była kontrola zapasów.
Nie tylko w sytuacjach awaryjnych
Od samego początku karetki pogotowia ratunkowego nie były przeznaczone tylko w nagłych wypadkach. Podnoszenie pacjenta w celu zabrania go do szpitala jest tylko jednym z zastosowań ambulansu. Karetki pogotowia mogą również poruszać się – i zawsze przenosić pacjentów z punktu do punktu w sytuacjach nie awaryjnych.
Niektóre z najstarszych pogotowia ratunkowego mają dziś swój początek, robiąc coś innego niż odpowiadanie na wezwania o pomoc. Wiele z nich znajdowało się w konkretnym szpitalu i były używane do przenoszenia pacjentów do iz innych szpitali, co nadal jest najczęstszym zastosowaniem ambulansu. Obecnie ten rodzaj transportu nazywany jest transferem międzysystemowym (IFT). Z biegiem czasu niektóre karetki ewoluowały, aby zapewnić sobie specjalistyczną opiekę.
Karetki dla pacjentów wymagających intensywnej opieki korzystają z pomocy pielęgniarki zamiast (lub oprócz) ratownika medycznego. Karetki pogotowia ratunkowego przeznaczone są do przewożenia dzieci urodzonych przed porodem. Niektóre karetki pogotowia mają zespoły opiekunów, które łączą pielęgniarki, lekarzy, terapeutów oddechowych, praktykujących pielęgniarki, ratowników medycznych, ratowników medycznych lub wszystkie te.
Continuum of Care am Zamiast reagowania w sytuacjach awaryjnych karetki, które wykonują IFT, zapewniają ciągłość opieki z jednego obiektu do drugiego. Podczas transportu pacjent jest monitorowany, aby upewnić się, że jego stan się nie zmienia.
Nie oznacza to, że niektóre transfery między obiektami nie są niezwykle ważne. W wielu przypadkach pacjent jest przenoszony z placówki, która nie jest w stanie zapewnić wymaganej specjalistycznej opieki placówce, która może. W niektórych przypadkach w trakcie transportu kontynuowane jest niezbędne leczenie, aby upewnić się, że pacjent bezpiecznie je wykonuje i jest gotowe do otrzymania opieki w nowym szpitalu.
Personel ambulansu IFT jest integralną częścią leczenia pacjenta. Są częścią zespołu opieki zdrowotnej tak samo jak personel szpitala. Bez tej istotnej usługi pacjenci we współczesnej opiece zdrowotnej nie otrzymaliby leczenia, którego potrzebują od specjalistów, którzy mogą je zapewnić.
Niedociągnięcia w szkoleniach
Pomimo faktu, że karetki pogotowia trzymają całą opiekę zdrowotną razem w świecie, w którym świadczeniodawcy utknęli w silosach specjalności; pomimo faktu, że karetki pogotowia IFT znacznie przewyższają liczbę karetek, które odpowiadają na wezwania 911 (lub odpowiadają na oba rodzaje wniosków), programy edukacyjne i szkoleniowe dla techników ratownictwa medycznego i ratowników wciąż koncentrują się prawie wyłącznie na sytuacjach kryzysowych.
Ratownicy medyczni uczą się szynowania, kontroli krwawienia, resuscytacji krążeniowo-oddechowej, oddechu ratunkowego oraz sposobu wydalania pacjentów z pojazdów po wypadku. Edukacja ratowników medycznych koncentruje się na leczeniu zawałów serca i udaru mózgu. Każdy uczy się zarządzania sceną podczas incydentu z wieloma ofiarami (MCI). Wszystko to jest niezwykle ważnym szkoleniem, którego nie można zminimalizować, ale w ustawieniu IFT nie tłumaczy.
Z pewnością lekarz ratownik lub ratownik musi być w stanie odpowiednio zareagować na pacjenta, którego stan ulega pogorszeniu podczas transportu, niezależnie od tego, czy transport ten rozpoczął się ze szpitala, czy od pacjenta dzwoniącego pod 911. Tak jak pilot linii lotniczej przeszkolony nie do latania autopilotem , ale gdy autopilot zawodzi, a samolot jest w kryzysie, ratownicy medyczni i ratownicy medyczni muszą być przygotowani na niespodziewane.
Ale pilot jest również przeszkolony do latania z autopilota. Ona jest dobrze zorientowana w oczekiwanym, tak samo jak nieoczekiwane. EMT nigdy nie otrzymuje takiego szkolenia – przynajmniej nie w ramach standardowego krajowego programu nauczania. EMT nie uczy się, jak zrobić to, co prawdopodobnie spędziłby w pierwszych latach swojej kariery.
Zmiana oczekiwań
Dopóki wezwani są karetki pogotowia, aby przenieść pacjentów z jednego ośrodka do drugiego, pacjenci powinni wymagać od personelu wykonującego ruch wygodną pracę. Jeśli coś pójdzie nie tak, EMT jest gotowy, aby wskoczyć do środka, ale co z tym, że opieka z pierwszego zakładu będzie kontynuowana bezproblemowo w drugim?
Zawodnicy EMT wychodzą ze wstępnego szkolenia gotowego do ratowania życia i stłumienia choroby. Są wyćwiczonymi bohaterami w oczekiwaniu. Są gotowe do działania, podczas gdy inne kończą. Ale to nie jest rola, którą będą grać – nie na początku. Nowy EMT zrobi IFT, nie dlatego, że nie jest ważny. Będą robić IFT, ponieważ jest nudno. To nie jest "gorąca" jazda z migającymi światłami i syrenami wybuchającymi, by pociągnąć ofiarę z płonącego samochodu.
IFT nie jest sexy; przynajmniej nie do nowego EMT.
To można zmienić. Przy odpowiedniej edukacji, koncentrującej się na znaczeniu i technice IFT, EMTs i ratownicy medyczni przyjmą nową rolę. Zrobią to i robią to dobrze, o ile wiedzą, czego się spodziewać i mają narzędzia do wykonywania pracy.
Pacjenci skorzystają z silniejszego systemu opieki zdrowotnej, w którym ekipa pogotowia ratunkowego jest rzeczywiście integralną częścią zespołu, a przejście od zakładu do zakładu nie stanowi słabej pozycji w opiece nad pacjentem.
