Problem zaczyna się niewinnie z pewnym niejasnym dyskomfortem w nodze, szczególnie w okolicy pachwiny. Później ból staje się ostrzejszy i zaczyna wiązać biodro. W krótkim czasie chodzenie stanie się trudne, a ból zwiększy intensywność, aż w końcu stanie się nie do zniesienia. Tylko na tym etapie większość ludzi zobaczy lekarza.
Wśród osób zarażonych wirusem HIV tego rodzaju symptomy mogą oznaczać dowolną liczbę rzeczy, z których niektóre są związane z zakażeniem, a inne nie. Jedną z najczęstszych przyczyn jest jednak zwyrodnieniowe zaburzenie kości stawu biodrowego zwane martwicą jałową lub AVN.
Zrozumienie martwicy jałowej
Martwica jałowa jest chorobą kości i naczyń, którą obserwuje się częściej u osób z długotrwałą infekcją HIV. AVN jest również znany jako martwica kości kostnej spowodowana zmniejszającym się dopływem krwi do kości. Przepływ krwi jest zwykle utrudniony na dwa sposoby: przez zwężenie naczyń krwionośnych lub przez uraz naczyń krwionośnych obsługujących kość.
W miarę zmniejszania się przepływu krwi komórki zaczynają umierać z powodu braku pożywienia. W miarę pogarszania się stanu kość staje się słabsza i bardziej krucha, aż w końcu staje się tak strukturalnie wadliwa, że pęka, często na kilka kawałków.
AVN jest postępującą chorobą, która pogarsza się z czasem. Prawie zawsze dotyka biodra, ale widać je również w kolanach lub ramionach. AVN dotyka ludzi z HIV 58-krotnie szybciej niż w populacji ogólnej i jest związany, przynajmniej częściowo, z przewlekłym stanem zapalnym, który towarzyszy długotrwałemu zakażeniu HIV.
Objawy i rozpoznanie AVN
We wczesnych stadiach AVN może być kilka lub brak objawów. W miarę postępu choroby może pojawić się narastający ból w pachwinie i biodrze. Ponieważ AVN nie pojawia się na typowym zdjęciu rentgenowskim, diagnoza często może być trudna. W rzeczywistości często mylone jest z prostym bólem mięśni lub artretyzmem.
Jeśli nie wykonano skanowania rezonansu magnetycznego (MRI), AVN często może nie zostać zdiagnozowany przez wiele lat. W końcu ból może stać się tak nieznośny, że ruchliwość jest ograniczona. Złamania są powszechne, ponieważ coraz więcej kości zaczyna padać, szczególnie w stawach obciążonych ciężarem.
Przyczyny AVN u ludzi z HIV
AVN jest dość powszechnym problemem u osób z HIV i jest najczęściej związany z utrzymującym się stanem zapalnym, obserwowanym przy długotrwałej infekcji. Z biegiem czasu to zapalenie powoduje rozkład komórek i tkanek w całym organizmie, co powoduje degeneracyjny proces genetyczny zwany przedwczesnym starzeniem się (przedwczesne starzenie). Naukowcy czasami określali reakcję zapalną jako "zapalny".
W wyniku tego procesu osoba zakażona wirusem HIV będzie zazwyczaj doświadczać stanów związanych ze starzeniem 10 do 15 lat wcześniej niż ich niezakażonych odpowiedników. Wśród tych stanów związanych ze starzeniem są złamania kości i biodra typowe dla osób w wieku 70 lat i starszych.
Inne czynniki ryzyka mogą przyczynić się do AVN u osób z HIV, w tym:
- Palenie tytoniu
- Nadużywanie alkoholu
- Wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów
- Przewlekłe zapalenie trzustki
- Koagulopatia (zaburzenie krwawienia spowodowane niezdolnością do krzepnięcia)
- Stosowanie kortykosteroidów
Leczenie AVN
Niestety , nie ma leczenia, które może wyleczyć AVN. Można stosować narkotyczne i nie-narkotyczne leki przeciwbólowe, łagodzące wszelkie związane z nimi bóle. Mogą również pomóc leki, które zmniejszają miejscowy stan zapalny.
Istnieją zabiegi chirurgiczne, które mogą przywrócić przepływ krwi do dotkniętego obszaru. Jednak w większości przypadków wymiana stawu biodrowego jest jedynym sposobem pełnego odzyskania mobilności po wystąpieniu znaczącej śmierci kości.
W związku z tym wiadomo, że wczesna diagnoza i leczenie HIV zmniejszają wpływ przewlekłego stanu zapalnego, zmniejszając ryzyko wielu długotrwałych chorób aż o 53 procent.
Słowo od Verywell
Jeśli masz HIV i odczuwasz ból w biodrze lub w pachwinie, powiedz o tym lekarzowi niezależnie od ciężkości. Wczesna diagnoza AVN zapewnia więcej możliwości leczenia, zarówno chirurgicznych, jak i nieoperacyjnych, i może poprawić długoterminowy wynik przy jednoczesnym zachowaniu mobilności.
