Być może słyszałeś, że istnieje potencjalny związek między celiakią a stwardnieniem rozsianym (MS). Ludzie z celiakią mogą mieć objawy neurologiczne, a osoby ze stwardnieniem rozsianym mogą być bardziej podatne na celiakię. W rzeczywistości niektóre osoby z SM twierdzą, że czują się lepiej na diecie bezglutenowej. Co badania mówią nam o tym możliwym związku?
Związki między celiakią a stwardnieniem rozsianym (MS)
Związki między celiakią a stwardnieniem rozsianym (MS) mogą wydawać się na początku jasne. Obie są chorobami autoimmunologicznymi, w których pośredniczą komórki T, co oznacza, że obaj niszczą tkanki i narządy spowodowane własnym układem odpornościowym i oba zdarzają się znacznie częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Ponadto oba stany obejmują szeroki zakres podobnych objawów, z których wiele łatwo jest przeoczyć lub przypisać im coś innego. Oba mogą uniknąć diagnozy ze strony lekarzy, w dużej mierze ze względu na szeroki zakres objawów.
Biorąc pod uwagę to wszystko oraz rosnące anegdotyczne dowody poprawy, które niektórzy ludzie ze stwardnieniem rozsianym zgłaszają po zastosowaniu diety bezglutenowej, łatwo jest założyć, że istnieje związek między tymi dwoma stanami.
Cóż, może istnieć link. W końcu większość chorób autoimmunologicznych ma pewne wspólne cechy genetyczne. Jednak nie jest jasne, czy rzeczywiście występuje zwiększona częstość występowania celiakii u osób ze stwardnieniem rozsianym, czy też przestrzeganie diety bezglutenowej może pomóc ludziom ze stwardnieniem rozsianym w radzeniu sobie z chorobą.
Przyjrzyjmy się możliwościom wspólnych cech tych warunków, a następnie dokonaj oceny badań w stowarzyszeniu.
Objawy stwardnienia rozsianego
Stwardnienie rozsiane występuje, gdy twój układ odpornościowy atakuje osłonkę mielinową otaczającą twoje nerwy, prowadząc do stanu zapalnego i progresywnego uszkodzenia.
Po uszkodzeniu tego nerwu impulsy nerwowe spowalniają lub zatrzymują się.
Objawy stwardnienia rozsianego mogą obejmować utratę równowagi i koordynacji, problemy z chodzeniem lub poruszaniem ramionami i nogami, drżenie, skurcze mięśni lub drętwienie i zmęczenie. Większość osób ze stwardnieniem rozsianym doświadcza "ataków" lub okresów nasilonych objawów, po których potencjalnie występuje jeden lub więcej nawrotów.
Trudno jest zdiagnozować stwardnienie rozsiane. Twój lekarz może podejrzewać SM na podstawie twoich symptomów, ale najpierw musi wykluczyć inne stany z podobnymi symptomami.
Objawy wspólne zarówno z chorobą wieńcową, jak i celiakią
Objawy, które występują często zarówno w przypadku SM, jak i celiakii, obejmują zaparcia, mgłę mózgową (uczucie zamglenia, nieuwagę i rozumowanie na temat trudności), depresję i problemy z widzeniem.
Sprawienie, by sprawa była jeszcze bardziej zagmatwana, to fakt, że wiele z tych potencjalnych objawów (takich jak mgła mózgu, dysfunkcja seksualna, łagodna depresja i zmęczenie) może być również spowodowane przez stres. może to dodatkowo przyczynić się do opóźnień w diagnozie.
Objawy choroby ziarniniakowej i stany neurologiczne
Typowe objawy celiakii mogą obejmować zaparcia lub biegunkę, nietolerancję pokarmową i ból brzucha, ale jak zauważono, inne objawy mogą się krzyżować ze stwardnieniem rozsianym, w tym mgłą mózgową, depresją, a nawet neuropatią obwodową.
Dość dobrze wiadomo, że celiakia może być związana z innymi zaburzeniami neurologicznymi i psychicznymi. Ogólnie neurologiczne objawy celiakii występują u około 10 procent osób z tą chorobą. Stwierdzono następujące stany:
- MS
- ataksja móżdżkowa
- encefalopatia glutenowa
- neuropatia obwodowa
- utrata słuchu (czuciowo-nerwowe)
- padaczka
- depresja
- zaburzenia rozwojowe, trudności w uczeniu się, ADHD
- dysfunkcja poznawcza
jedno badanie pokazuje możliwy ostateczny związek między celiakią a stwardnieniem rozsianym
Znając objawy obu chorób, w jaki sposób mogą być podobne w określony sposób, jaki jest związek między tymi zaburzeniami?
Badania są mieszane, o czym będziemy dyskutować, ale być może najsilniejszy związek między tymi dwoma zaburzeniami można znaleźć w badaniu z 2011 roku.
Klinicyści w Hiszpanii przeanalizowali częstość występowania dodatnich celiakii we krwi i biopsji u osób z potwierdzonym stwardnieniem rozsianym oraz u krewnych pierwszego stopnia. Badaniami objęto 72 osoby ze stwardnieniem rozsianym, 126 krewnych pierwszego stopnia oraz 123 osoby zdrowe.
Badanie wykazało celiakię – z atrofią kosmków przynajmniej na poziomie Marsha III – u 11,1% osób ze stwardnieniem rozsianym w porównaniu z zaledwie 2,4% osób z grupy kontrolnej. Celiakia występowała jeszcze częściej u krewnych pierwszego stopnia osób ze stwardnieniem rozsianym – naukowcy odkryli to u 32 procent tych krewnych. Inne badania nie znalazły takiego skojarzenia.
Wszystkie osoby ze stwardnieniem rozsianym, u których stwierdzono również celiakię, zostały wprowadzone na dietę bezglutenową, a wszystkie "uległy znacznej poprawie zarówno pod względem objawów żołądkowo-jelitowych, jak i neurologicznych w okresie obserwacji" według autorów badania .
Badania nad powiązaniami między dwoma warunkami nie są jasne
Pomimo badań przeprowadzonych w Hiszpanii, wciąż nie jest jasne, czy osoby ze stwardnieniem rozsianym mają wyższe wskaźniki celiakii. Dwa inne badania, jeden z Włoch i jeden z Iranu, przetestowały grupy pacjentów ze stwardnieniem rozsianym na celiakię i nie znalazły wskaźników wyższych niż te w populacji ogólnej.
Możliwe jest również posiadanie wysokiego poziomu niektórych przeciwciał przeciwko glutenowi i nadal nie ma celiakii.
Na przykład w izraelskim badaniu opublikowanym w 2009 r. Stwierdzono wysoki poziom swoistego przeciwciała anty-glutenu TTG-IgA u osób ze stwardnieniem rozsianym, ale nie stwierdzono zwiększenia częstości celiakii. "Szczególna rola tych przeciwciał w patogenezie stwardnienia rozsianego pozostaje niepewna i wymaga dodatkowych badań" – podsumowują naukowcy.
W innym badaniu przyjrzano się wynikom testów przeciwciał przeciwko glutenu AGA-IgG i IGA-IgA u pacjentów z różnymi chorobami neurologicznymi, w tym ze stwardnieniem rozsianym. Badacze ci znaleźli przeciwciała przeciw glutenowi u 57 procent tych osób i ostatecznie zdiagnozowano celiakię w 17 procentach.
Odżywianie i stwardnienie rozsiane
Pytaniem, które należy zadać przy rozważaniu roli nadwrażliwości na gluten w stwardnieniu rozsianym, jest to, czy istnieją inne czynniki dietetyczne, które mogą być związane z wystąpieniem lub postępem choroby. Jest całkiem jasne, że witamina D może mieć wpływ na stwardnienie rozsiane zarówno na częstość występowania, jak i przebieg kliniczny SM, chociaż istnieją źródła witaminy D poza jedzeniem (takie jak ekspozycja na słońce). Inne składniki odżywcze, które zostały zbadane wraz z glutenem obejmują produkty mleczne, probiotyki, przeciwutleniacze, polifenole, miłorząb dwuklapowy i kurkumę, ale nie jest pewne, czy którykolwiek z nich (w tym gluten) odgrywa rolę w progresji SM.
Czy możesz leczyć swoje stwardnienie rozsiane dietą bezglutenową?
Pomimo anegdotycznych doniesień o udoskonaleniach u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, którzy rozpoczynają stosowanie diety bezglutenowej, nie ma silnych dowodów medycznych, że przestrzeganie diety może pomóc w twoich symptomach SM.
Niektórzy naukowcy z państw członkowskich zaproponowali ideę najlepszej diety na stwardnienie rozsiane, która eliminuje gluten, nabiał, rośliny strączkowe i cukier rafinowany. Nie ma solidnych dowodów na skuteczność tej diety, ale niektórzy ze stwardnieniem rozsianym zgłaszają, że czują się znacznie lepiej, gdy utrzymują gluten z diety.
Dolna linia na łączu między SM a celiakią lub wrażliwością na gluten
Jaki jest ostateczny wynik? Jeśli masz stwardnienie rozsiane plus objawy celiakii, powinieneś rozważyć testowanie na celiakię. Zanim przejdziesz do diety bezglutenowej, musisz wykonać jakiekolwiek testy lub ryzykujesz niedokładne wyniki testu; Testowanie polega na krążących przeciwciałach, które znikają po rozpoczęciu diety bezglutenowej. Jeśli wynik testu jest pozytywny, uważa się, że należy porozmawiać z lekarzem na temat interferonu, a także diety bezglutenowej.
Nawet jeśli twoje wyniki testu są negatywne, możesz nadal zauważyć korzyści dla twoich symptomów stwardnienia rozsianego, idąc bezglutenowe albo przez eliminowanie innych pokarmów, takich jak nabiał albo rośliny strączkowe, od twojej diety. Jeśli uważasz, że tak jest, porozmawiaj ze swoim lekarzem o wypróbowaniu diety eliminacyjnej, aby zidentyfikować potencjalnych winowajców.
