Jeśli zakażenie HIV zostało potwierdzone, testy są rutynowo wykonywane w celu określenia stanu układu odpornościowego i poziomu aktywności wirusowej organizmu. Wyrażają się one w tak zwanej ilości CD4 i miano wirusa.
Co to jest liczba CD4?
Test CD4 jest jednym z bardziej znanych testów testowych znanych osobom z HIV. Test mierzy poziom limfocytów T pomocniczych CD4 w komórkach krwi, które są nie tylko niezbędne dla funkcjonowania układu odpornościowego, ale są głównym celem zakażenia HIV.
W miarę, jak HIV stopniowo deprecjonuje te komórki, organizm staje się mniej zdolny do obrony przed rozszerzającym się zakresem oportunistycznych infekcji.
Badanie przeprowadza się, pobierając próbkę krwi, której wyniki mierzą liczbę komórek CD4 w mikrolitrze (μL) krwi. Liczba wyjściowa określa stan układu odpornościowego, podczas gdy badania kontrolne w znacznym stopniu informują nas o etapie zakażenia i progresji choroby
- prawdopodobieństwie, że niektóre infekcje rozwiną się wraz z wyczerpaniem się komórek CD4
- jak dobrze reagujesz na leczenie poprzez utrzymanie lub odtworzenie funkcji odpornościowej
- Normalne liczby CD4 wynoszą od 500 do 1500 komórek / μL. Odwrotnie, liczba CD4 wynosząca 200 komórek / μl lub mniej jest technicznie klasyfikowana jako AIDS. Badania wykazały, że rozpoczęcie terapii na poziomie lub poniżej tego poziomu koreluje z gorszymi wynikami klinicznymi i skróceniem średniej długości życia nawet o 15 lat.
Wcześniejsze zalecenia dotyczące leczenia zalecały rozpoczęcie terapii przeciwretrowirusowej (ART) u pacjentów z liczbą komórek CD4 poniżej 500 komórek / μL lub z chorobą charakteryzującą się AIDS. W 2016 r. Zaktualizowane wytyczne zawierały zalecenia dotyczące ART u wszystkich pacjentów zakażonych wirusem HIV, niezależnie od liczby CD4, lokalizacji, dochodów lub stadium choroby.
Obecnie liczba CD4 jest wykorzystywana do przewidywania wyniku choroby tak, aby mierzyć względną siłę odpornościową pacjenta. Przykładowo, nadir
CD4 (najniższy punkt, w którym liczba CD4 spadła) jest czynnikiem predykcyjnym dla długoterminowej zachorowalności, z niższymi wartościami sugerującymi zwiększone ryzyko chorób związanych z HIV i niezwiązanych z HIV, ponieważ jak również wolniejszy odzysk immunologiczny. Co to jest obciążenie wirusem? Podczas gdy liczba CD4 jest wskaźnikiem stanu odporności i skuteczności leczenia, obciążenie wirusem jest prawdopodobnie najważniejszą miarą, gdy rozpoczyna się terapia antyretrowirusowa. Vir Miano wirusa mierzy stężenie wirusa we krwi, znane również jako "wirusowe obciążenie". Laboratoria będą wykorzystywać technologię testów genetycznych – zazwyczaj reakcję łańcuchową polimerazy (PCR) lub bDNA (rozgałęziony DNA) – w celu ilościowego oznaczenia liczby cząstek wirusa w mililitrze (ml) krwi. Obciążenia wirusem HIV mogą być w zakresie od niewykrywalnej (poniżej poziomów wykrywania obecnych testów testowych) do dziesiątek milionów.
Niewykrywalny wynik nie oznacza, że nie ma wirusa we krwi lub został "oczyszczony" z infekcji. (W rzeczywistości mniej niż 5% wirusa HIV w organizmie można znaleźć we krwi.) Niewykrywalny oznacza po prostu, że populacja wirusa spadła poniżej poziomów wykrywalności testowej we krwi, ale może być wykrywalna w innych miejscach, na przykład w nasieniu.
Cele walki z wirusami
Celem terapii przeciwretrowirusowej jest całkowite ograniczenie aktywności wirusa do poziomów niewykrywalnych, co z kolei wiąże się z
większą trwałością leczenia
mniejszym ryzykiem rozwoju opornego na lek wirusa
lepsze wyniki kliniczne korelujące z zwiększona oczekiwana długość życia,
- zmniejszenie ryzyka przeniesienia wirusa HIV na niezainfekowanego partnera seksualnego (strategia popularnie określana jako leczenie zapobiegawcze (TasP).) Z drugiej strony, wzrost obciążenia wirusem często może wskazywać na niepowodzenie leczenia , złe przyleganie leku, lub jedno i drugie
- Ważne jest, aby pamiętać, że do osiągnięcia poziomu niewykrywalnego konieczne jest przyswajalność co najmniej 95%
- Nierówne przyleganie nie tylko zmniejsza zdolność osoby do osiągnięcia tego, ale także zwiększa prawdopodobieństwo leczenia niepowodzenie poprzez umożliwienie rozwinięcia się odpornego na lek wirusa Ten związek przyczynowo-skutkowy jest powodem, dla którego przestrzeganie powinno być zawsze sprawdzane przed rozpoczęciem terapii powieszonyPowiedział, że przypadkowe zmiany obciążenia wirusowego (lub "blipów") mogą wystąpić nawet wśród osób z 100% przyleganiem. Zwykle są one minimalne i nie powinny być powodem do niepokoju.
- Zaleca się regularne monitorowanie liczby limfocytów CD4 i obciążenia wirusem, zwykle co trzy do sześciu miesięcy, po upływie których CD4 może być sprawdzane co 6 lub 12 miesięcy, jeśli wynosi od 350 do 500 komórek / μL. Pacjenci, którzy są w stanie utrzymać liczbę CD4 powyżej 500 komórek / μL, mogą być testowani okazjonalnie zgodnie z zaleceniami lekarza leczącego.
Korzyści z kontroli wirusowej
Według badań przeprowadzonych w brytyjskim badaniu kohortowym (UK CHIC), osoby z niewykrywalnym wiremią, które osiągnęły liczbę limfocytów CD4 wynoszącą 350 komórek / μl lub więcej w ciągu roku od rozpoczęcia terapii, prawdopodobnie miały normalne życie oczekiwanie.
Z drugiej strony, niepowodzenie w uzyskaniu supresji wirusa zmniejszyło oczekiwaną długość życia nawet o 11 lat – co odpowiada paleniu 40 papierosów dziennie.
Retrospektywna analiza przeprowadzona przez University of Montreal w 2013 r. Wykazała ponadto, że osoby, które miały "niemal niewykrywalne" miano wirusa przez okres sześciu miesięcy (tj. Od 50 do 199 kopii / ml) miały o prawie 400% większe ryzyko wirusologiczne niepowodzenie w ciągu roku od tych, którzy są w stanie osiągnąć całkowitą supresję wirusa.
Badanie, które monitorowało 1357 nosicieli wirusa HIV w latach 1999-2011, dodatkowo wykazało wskaźnik niepowodzenia wirusologicznego prawie 60% u osób z utrzymującym się wiremią w zakresie od 500 do 999 kopii / ml.
