Wykazano, że codzienne stosowanie leku przeciwretrowirusowego, Truvada, może znacznie zmniejszyć ryzyko zakażenia u osób zakażonych HIV w związku serodiscordant (tj. Gdy jeden partner jest nosicielem wirusa HIV, a drugi jest nosicielem wirusa HIV; HIV-ujemny). Stwierdzono, że strategia określana jako profilaktyka przedekspozycyjna (lub PrEP) zmniejsza ryzyko transmisji o dowolne miejsce z 62 procent do 75 procent, jeśli zostanie podjęta ze spójnym, nieprzerwanym przestrzeganiem zaleceń.
Ze statystycznego punktu widzenia dane liczbowe silnie wspierają stosowanie PrEP w ramach ogólnej strategii zapobiegania HIV. Jednak z realnego punktu widzenia liczby mogą nie być aż tak przekonujące, a słowa "spójny" i "nieprzerwany" przedstawiają potencjalne przeszkody dla tych, którzy mogliby się zaciągnąć.
Według badań przeprowadzonych w branży tylko 1,774 osób w USA wypełniło receptę na lek Truvada dla PrEP w okresie od stycznia 2011 r. Do marca 2013 r. Do lipca 2016 r. Liczba ta wzrosła do około 76 000. Jest to nadal prawdopodobnie skromna liczba, biorąc pod uwagę, że każdego roku w Stanach Zjednoczonych szacuje się, że 50 000 nowych zakażeń wirusem HIV.
Dane zwracają uwagę wielu problemów, które sprawiają, że PrEP jest idealny w środowisku badawczym, ale w mniejszym stopniu, gdy umieszcza się go w kontekście realnego świata. I nie jest to po prostu kwestia edukacji czy świadomości (choć są to kluczowe czynniki). Najwyraźniej dzieje się coś jeszcze.
Wpływ ceny i przestrzegania przepisów
Ankieta przeprowadzona w 2012 r. Przez amerykańskie Centers for Disease Control and Prevention (CDC) wykazała, że ponad jedna trzecia Amerykanów nosicielami wirusa HIV w terapii przeciwretrowirusowej (ART) nie jest w stanie utrzymać dziennego przestrzegania zaleceń i to dla populacji HIV, w której przyleganie odnosi się bezpośrednio do czasu trwania i jakości życia.
Czy możemy oczekiwać, że bariery będą mniejsze dla osób, które biorą ART nie dla "przetrwania" per se, ale dla zapobiegania HIV? W końcu, chociaż wiadomo, że prezerwatywy zapewniają znacznie lepszą ochronę, statystyki pokazują, że są one używane tylko w dwóch z trzech aktów seksualnych.
Tak więc, chociaż niektórzy mogą zapytać: "Jak trudno jest przyjmować jedną małą pigułkę dziennie?", Większość badań pokazuje, że codzienne przestrzeganie może być zbyt trudną przeszkodą do przezwyciężenia. Uważają, że przewlekłe leki na cukrzycę lub choroby serca wymagają zaledwie 70 procent przylegania (lub równowartość dziewięciu pominiętych dawek na miesiąc). Przeciwnie, PrEP wymaga niemal doskonałego przylegania w celu osiągnięcia celów ochronnych.
Kilka ostatnich badań potwierdza wyzwania. W 2013 r. Badanie VOICE, w którym rozważano zastosowanie PrEP u 5,029 zagrożonych afrykańskich kobiet, uznano za bezowocne, gdy wykazano, że tylko 30 procent było w stanie utrzymać codzienną przynależność do terapii. Podobne wyniki zaobserwowano w badaniu FEM-PrEP, które również przerwano z powodu niskiego współczynnika przylegania u osób przyjmujących codziennie Truvada.
W świetle tych badań i mniejszej liczby spodziewanych osób rejestrujących PrEP, większy nacisk może być kładziony na ukierunkowaną edukację, w której osoby w związkach serodiscordant (w tym osoby pragnące poczęcia) są informowane o PrEP jako o kursie ogólnym praktyka rodzinna, a nie tylko w wyspecjalizowanym środowisku HIV.
Decydenci polityczni mogą również potrzebować ocenić, czy koszt PrEP, szacowany na około 12 000 USD rocznie, może być czynnikiem ograniczającym dla tych, którzy mają plany ubezpieczeniowe, które nie w pełni pokrywają jego wykorzystanie.
W ankiecie przeprowadzonej w 2013 r. Przez specjalistów chorób zakaźnych w USA i Kanadzie, 74 procent poparło stosowanie PrEP w populacji. Jednak z tej grupy tylko 9% faktycznie przepisało ją pacjentom.
Oczekuje się, że zalecenia wydane przez CDC w maju 2014 r., Wzywające do stosowania PrEP w populacjach uważanych za wysoce zagrożone zakażeniem, spowodują opóźnione rekrutacje w USA. Grupy objęte CDC to:
- mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami (MSM), którzy nie używają prezerwatyw;
- osoby zakażone HIV, które regularnie uprawiają seks z osobą zakażoną wirusem HIV;
- osoby używające narkotyków dożylnie (IDU);
- heteroseksualiści uprawiający seks z partnerami wysokiego ryzyka.
