Badanie opublikowane w British Medical Journal wykazało, że leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy podczas ciąży może zmniejszyć ryzyko poronienia. Jednocześnie naukowcy odkryli, że kobiety leczone z powodu subklinicznej niedoczynności tarczycy są narażone na zwiększone ryzyko powikłań ciąży, w tym przedwczesnego porodu, stanu przedrzucawkowego i cukrzycy ciążowej.
O badaniu
W badaniu oceniano ponad 5000 kobiet, które były sub-klinicznie niedoczynnością tarczycy, z poziomem hormonu tarczycy (TSH) między 2,5 a 10 mIU / L. Naukowcy odkryli, że kobiety leczone hormonami zastępczymi tarczycy miały o 38 procent niższe ryzyko poronienia w porównaniu z grupą nieleczoną. Co ważne, wyniki dotyczyły tylko tych kobiet, u których przed leczeniem poziom TSH wyniósł 4,1 miu / l.
Zmniejszone ryzyko poronienia nie było obserwowane u kobiet, u których poziom TSH wynosił od 2,5 do 4,0 mIU / l. W rzeczywistości kobiety te miały znacznie wyższe ryzyko rozwoju nadciśnienia ciążowego – stanu, który może prowadzić do stanu przedrzucawkowego.
Stan przedrzucawkowy jest stanem, który może rozwinąć się w czasie ciąży, co powoduje wysokie ciśnienie krwi. Stan przedrzucawkowy może prowadzić do pełnej rzucawki, która może powodować niewydolność wątroby lub nerek, niewydolność serca, drgawki, konwulsje i może być śmiertelna zarówno dla matki, jak i dla dziecka.
Zmiany w wytycznych
Badanie podkreśla zmianę zaleceń dla kobiet w czasie ciąży. W przeszłości zalecano leczenie kobietom ciężarnym z niedoczynnością tarczycy, których stężenie hormonu tyreotropowego (TSH) spadło między 2,5 a 4,0 mln j./l.
American Thyroid Association (ATA) opublikowało również nowe wytyczne w 2017 r., Które odzwierciedlają zalecenia z brytyjskiego czasopisma Medical Journal .
Według ATA, ze względu na dowody, że można uzyskać niekorzystny wpływ na wyniki ciąży, eksperci zalecają stosowanie leczenia u kobiet z jawną niedoczynnością tarczycy, określaną jako poziom TSH powyżej 4,1 mln j./l.
Leczenie można rozważyć u kobiet z subkliniczną niedoczynnością tarczycy – TSH od 2,5 do 4,0 mIU / L, jeśli mają podwyższone przeciwciała przeciw peroksydazie tarczycy (TPO), które są dowodem autoagresyjnego zapalenia tarczycy Hashimoto.
Według autorów badania, Spyridoula Maraka, MD:
Kontynuacja oferowania leczenia hormonami tarczycy w celu zmniejszenia ryzyka utraty ciąży jest uzasadniona dla kobiet z stężeniem TSH wynoszącym 4,1-10,0 mIU / L. Jednak ze względu na mniejszą skalę działania u kobiet z niższym stężeniem TSH wynoszącym 2,5-4,0 mIU / l oraz w świetle możliwego zwiększonego ryzyka wystąpienia innych zdarzeń niepożądanych, w tej grupie może być konieczne przerwanie leczenia.
Jak jednak zauważono, wytyczne ATA zalecają lekarzom rozważenie statusu przeciwciał przeciw TPO u kobiet w podejmowaniu decyzji o leczeniu subklinicznej niedoczynności tarczycy. Leczenie może być nadal oferowane kobietom, które są nosicielami TPO i które mają poziom TSH między 2,5 a 4,0 mln j./l.
Co to jest subkliniczna niedoczynność tarczycy?
Subkliniczna niedoczynność tarczycy dotyka około 15 procent amerykańskich kobiet w ciąży.
Posiadanie wystarczającego poziomu hormonu tarczycy jest niezbędne dla zdrowego rozwoju neurologicznego płodu, szczególnie w pierwszym trymestrze ciąży, gdy matka dostarcza hormon tarczycy rozwijającemu się płodowi. Po pierwszym trymestrze tarczycy rozwija się i zaczyna wytwarzać własny hormon tarczycy w celu uzupełnienia hormonu tarczycy u matki.
Niedoczynność tarczycy u matki w ciąży wiąże się z różnymi negatywnymi skutkami ciąży, w tym poronieniem, wcześniactwem, niską masą urodzeniową, martwym porodem, stanem przedrzucawkowym, cukrzycą ciążową i obniżonym poziomem IQ u dzieci.
Twoje kolejne kroki?
Jeśli jesteś w ciąży i masz subkliniczną niedoczynność tarczycy – ale masz negatywny wpływ na TPO – naukowcy zalecają rozmowę z twoim lekarzem. Zgodnie z wynikami badań:
Aby ułatwić proces podejmowania decyzji kobietom w ciąży z subkliniczną niedoczynnością tarczycy, lekarze są zachęcani do stosowania wspólnego podejścia do podejmowania decyzji. Dzięki takiemu podejściu klinicyści mogą dyskutować z pacjentami o niepewności związanej z naszymi zaleceniami terapeutycznymi i badać, co jest dla nich ważne, podejmując decyzje dotyczące ich zdrowia, aby podjąć decyzję o leczeniu, które najlepiej pasuje do ich sytuacji.
Słowo od Verywella
Ważne jest, aby zaznaczyć, że badanie było obserwacyjnym, a nie przypadkowym, kontrolowanym badaniem klinicznym. W tym celu potrzebne są dalsze badania w celu ustalenia, czy zastąpienie hormonów tarczycy kobietom w ciąży zwiększa szanse na zdrową ciążę, czy też określenie bardziej szczegółowego punktu odcięcia oferującego leczenie kobietom z subkliniczną niedoczynnością tarczycy w czasie ciąży.
Kolejną kwestią, która zasługuje na dalsze badania, jest czas leczenia. Poronienie najczęściej występuje w pierwszym trymestrze ciąży, w tym samym okresie, w którym płód zależy od matki jako jedynego źródła hormonu tarczycy. Naukowcy spekulowali, że leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy może być konieczne tylko w pierwszym trymestrze ciąży. Więcej badań w tych kwestiach pomoże wyjaśnić te kwestie dalej.
