New England Journal of Medicine opublikował badania z Chin, które analizują zależność między spożyciem jodu a chorobą tarczycy. W raporcie z czerwca 2006 roku naukowcy doszli do wniosku, że "więcej niż odpowiednie lub nadmierne spożycie jodu może prowadzić do niedoczynności tarczycy i autoimmunologicznego zapalenia tarczycy". Te odkrycia towarzyszyły artykułowi wstępnemu dr. Roberta Utigera, który stwierdził, że "niewielkie ryzyko przewlekłego nadmiaru jodu przewyższają znaczące zagrożenia związane z niedoborem jodu", dodając do kontrowersji dotyczącej jodu, w szczególności jodowania soli i suplementacja jodem,
Niedobór jodu
Po jednej stronie kontrowersji jest poważny problem niedoboru jodu. Jod jest uzyskiwany poprzez żywność, wodę, jodowaną sól i suplementację. Tarczyca wykorzystuje jod do produkcji hormonu tarczycy, dzięki czemu jod jest niezbędnym, niezbędnym składnikiem odżywczym.
Jod jest szczególnie ważny dla kobiet w ciąży i płodów, a także małych dzieci. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) około 2 miliardy osób, w tym 285 milionów dzieci w wieku szkolnym, ma niedobór jodu. I wśród nich zaburzenia niedoboru jodu (IDD) dotykają około 740 milionów – prawie 50 milionów z nich cierpi na jakąś formę uszkodzenia mózgu wynikającego z niedoboru jodu.
Według Międzynarodowej Rady ds. Kontroli Zaburzeń Jodowych (INCCIDD):
Niedobór jodu jest najczęstszą przyczyną możliwego do uniknięcia upośledzenia umysłowego i uszkodzeń mózgu na świecie. Zmniejsza także przeżywalność dzieci, powoduje powstawanie wola i osłabia wzrost i rozwój. Zaburzenia niedoboru jodu u kobiet w ciąży powodują poronienia, martwe popędy i inne komplikacje. Dzieci z IDD mogą rosnąć z karłowatością, apatią, upośledzeniem umysłowym i niezdolnością do normalnych ruchów, mowy i słuchu.
Istnieje wiele obszarów na świecie, w których niedobór jodu jest poważnym kryzysem zdrowotnym. INCCIDD ma mapę online, która pokazuje żywienie jodu na całym świecie. Ta mapa pokazuje, że podczas gdy większość obszarów zachodniej półkuli jest zwykle wystarczająca w jodzie, Europie, Rosji, Azji, Australii i Afryce, obszary o zróżnicowanym ryzyku niedoboru.
Nadmiar jodu
Po drugiej stronie kontrowersji jest uznanie, że nadmierny jod może wywoływać autoimmunologiczne choroby tarczycy i niedoczynność tarczycy.
Według badań na zwierzętach wysokie spożycie jodu może inicjować i nasilać infiltrację tarczycy przez limfocyty. Limfocyty to białe krwinki, które gromadzą się w wyniku przewlekłego urazu lub podrażnienia. Ponadto duże ilości jodu blokują zdolność tarczycy do produkcji hormonów.
W tym badaniu
New England Journal, naukowcy, kierowani przez dr Weipinga Tenga, z China Medical University w Shenyang, przyjrzeli się efektowi tarczycy, dostarczając suplementację trzem oddzielnym grupom: osobom z lekkim niedoborem jodu, pacjentom z wystarczającą spożycie jodu i te z nadmiernym spożyciem jodu. Naukowcy odkryli, że podawanie jodu osobom, u których spożycie jodu jest wystarczające lub nadmierne, może prowadzić do niedoczynności tarczycy, autoimmunologicznego zapalenia tarczycy. W badaniu naukowcy odkryli, że głównymi czynnikami ryzyka dla kontynuowania subklinicznej niedoczynności tarczycy są: TSH powyżej 6
Wysoki poziom przeciwciał przeciwtarczycowych (przeciwciało przeciwko peroksydazie tarczycy lub przeciwciało przeciwko tyreoglobulinie)
- Zmiana spożycia jodu z łagodnego niedoboru na bardziej niż adekwatny
- Naukowcy odkryli również, że kluczowe czynniki ryzyka nowej subklinicznej niedoczynności tarczycy u osób, które rozpoczęły normalną czynność tarczycy, obejmowały:
- stężenie TSH większe niż 2
wysokie poziomy przeciwciał przeciwtarczycowych
- zmiana spożycia jodu z lekkiego niedoboru na bardziej niż wystarczający lub nadmierny jod spożycie
- Naukowcy podsumowali:
- … chociaż suplementacja jodem powinna być wdrożona w celu zapobiegania i leczenia zaburzeń niedoboru jodu, suplementacja powinna być utrzymywana na bezpiecznym poziomie. Poziomy, które są więcej niż wystarczające (mediana wydalania jodu w moczu, 200 do 299 μg na litr) lub nadmierne (mediana wydalania jodu w moczu,> 300 μg na litr) nie wydają się być bezpieczne, szczególnie w przypadku podatnych populacji z potencjalnymi autoimmunologicznymi chorobami tarczycy lub niedobór jodu. Programy suplementacyjne powinny być dostosowane do konkretnego regionu. Nie należy stosować suplementacji jodu w regionach, w których spożycie jodu jest wystarczające, natomiast soli w regionach, w których spożycie jodu jest niedobór, należy uzupełnić jodem w zależności od stopnia niedoboru jodu.
Ważna uwaga:
Naukowcy zdefiniowali jawną niedoczynność tarczycy jako TSH powyżej 4,8, z podwyższonymi poziomami wolnego T4. Subkliniczną niedoczynność tarczycy zdefiniowano jako TSH powyżej 4,8, z normalnym zakresem wolnych poziomów T4. Amerykańskie Stowarzyszenie Endokrynologów Klinicznych wraz z Narodową Akademią Biochemii Klinicznej zalecają pod koniec 2002 r. / Na początku 2003 r., Że normalny zakres TSH jest zawężony zasadniczo do .3 do 3.0. Tak więc punkt, w którym ktoś byłby uważany za jawnie niedoczynność tarczycy, może być inny, w oparciu o te nowe wytyczne.
Czy potrzebujesz jodu?Wiele dekad temu, jodowanie soli zostało dobrowolnie wprowadzone w Stanach Zjednoczonych i innych krajach uprzemysłowionych jako środek przeciwdziałania niedoborom jodu. Na tych obszarach z jodowaną solą zaburzenia niedoboru jodu wyeliminowano, a większość Amerykanów ma wystarczającą ilość jodu.
Jednak w ciągu ostatnich dwudziestu lat redukcja spożycia soli ze względów zdrowotnych, ograniczenie stosowania soli jodowanej w przetworzonej żywności oraz fakt, że jodowanie nie jest obowiązkowe w USA (nawet wtedy około 70% soli kuchennej jest jodowana) doprowadziły do zmniejszenia spożycia jodu nawet w krajach takich jak USA. Po okresie, w którym niedobór jodu w USA został prawie całkowicie wyeliminowany, obecnie następuje powolny, stały wzrost w górę.
Największym problemem są kobiety w ciąży. W rzeczywistości odsetek kobiet w ciąży z niedoborem jodu wzrósł w USA w ciągu ostatnich 20 lat Utiger, od zaledwie 1 procenta w latach 1970 do 7 procent w 2002 roku. Te kobiety i ich dzieci są najbardziej zagrożone z powodu niewystarczającej ilości jodu w swoim organizmie. dieta.
Niektórzy eksperci zalecają suplementację jodu standardem w okresie przed poczęciem i ciążą. Zalecana dieta na jod wynosi 200 mcg / dzień podczas ciąży i 75 mcg / dzień podczas karmienia piersią.
Dla reszty z nas, odpowiedzią na optymalne zdrowie tarczycy jest uzyskanie wystarczającej ilości jodu, ale niezbyt dużo. Możesz mieć niedobór jodu, jeśli z powodu problemów zdrowotnych wyciiesz sól jodowaną z diety lub przerzucisz się na nie-jodowaną sól morską.
Czy potrzebujesz suplementacji jodu? Jak możesz stwierdzić na pewno, czy masz wystarczająco dużo jodu? Niemożliwe jest samodzielne zmierzenie. Na podstawie następujących pytań można dokonać bardzo przybliżonej oceny:
Czy używasz soli jodowanej?
Ile soli spożywasz codziennie?
- Czy bierzesz witaminę lub suplement z jodem? (Ile jodu znajduje się w suplemencie?)
- Czy regularnie jesz, jesz, produkty mleczne lub owoce morza?
- Niektórzy alternatywni, holistyczni i ziołowi praktykujący są prawie bezwładni w swoich upartych przekonaniach, że każdy, kto ma problem z tarczycą, wymaga suplementacji jodu (płynny jod lub zioło zawierające jod, takie jak wodorosty lub pęcherze moczanowe). Może to pogarszać objawy i pogorszyć problemy z tarczycą u niektórych osób.
- Ale jeśli nie planujesz zajść w ciążę, jesteś w ciąży lub karmisz piersią, zechcesz bardzo uważać na przyjmowanie jodu, chyba że ty i twój lekarz macie bardzo mocne dowody na to, że jesteście słabi. Jeśli twój lekarz zaleca suplementację jodu jako leczenie tarczycy, możesz poprosić o bardziej szczegółowy test, który może zmierzyć poziom jodu – test "wydalania moczu". Ten test, który ocenia jod wydalany z moczem i daje pośrednią ale dość dokładną ocenę poziomu jodu i może dokumentować niedobór.
Zwróć także uwagę na tak zwane "witaminy tarczycy", formuły witamin i suplementów, w tym mocno sprzedawane i promowane Alvidar. Większość, podobnie jak Alvidar, zawiera znaczne ilości jodu, a jeśli nie jesteście niedoborem jodu, może to skutkować niezamierzonym i odwrotnym efektem, który w rzeczywistości pogorszy objawy i pogorszy stan tarczycy.
