Po spędzeniu wolnego czasu z cudzym dzieckiem – i dołożeniu należytej staranności, aby upewnić się, że naprawdę rozumiesz, że dzieci rozwijają się z różnymi prędkościami – jesteś dość pewny, że dziecko przejawia oznaki autyzmu. Rodzice dziecka nie mają pojęcia. W rzeczywistości postrzegają zachowania powtarzalne i zmysłowe ich dziecka jako "słodkie".
Zdecydujesz, że musisz coś powiedzieć. Ale co?
Oto kilka łagodnych sposobów sugerujących, że rodzice mogą chcieć rozważyć możliwość, że ich cudowne, inteligentne, kochające dziecko może być również autystyczne.
- Zadaj otwarte pytania. Rodzice czasami odkrywają różnice między dziećmi, kiedy badają uważnie swoje obserwacje. Aby pomóc rodzicom, aby to zrobić, możesz zadać otwarte pytania, takie jak "Czy Jamie różni się bardzo od starszych dzieci / jego rówieśników w tym wieku?" lub "Jakie gry Jill lubią bawić się z tobą?" Gdy rodzice zastanawiają się nad swoimi odpowiedziami, mogą odkryć, że faktycznie Jamie jest daleko w tyle za postępem w rozwoju typowych rówieśników, lub że Jill naprawdę nie lubi bawić się z nimi w ogóle.
- Dokonuj obserwacji bez oceny. Rodzicom bardzo trudno jest usłyszeć negatywne opinie na temat swoich dzieci. Oświadczenie takie jak "Billy powinien już mówić" prawdopodobnie szybko zakończy rozmowę. Ale nieoceniające uwagi mogą pomóc otworzyć oczy. Na przykład, kiedy oglądasz, jak dziecko zakrywa uszy po raz 10 w ciągu godziny, możesz po prostu zauważyć "Widzę, że Carly jest bardzo wrażliwa na każdy głośny dźwięk, czy też jest wrażliwa na jasne światło?"
- Mów o swoim doświadczeniu. Zamiast sugerować, że czyjeś dziecko jest prawdopodobnie zdolne do diagnozy z zaburzeniami rozwojowymi, możesz opisać swoje własne doświadczenia. To da rodzicom coś do myślenia bez konieczności obrony własnego zachowania dziecka (lub ich własnych działań). Na przykład: "Dziecko mojego przyjaciela nie używało słów w wieku czterech lat, więc zabrali go do pediatry zajmującego się rozwojem, teraz chodzi do logopedy i robi naprawdę dobrze".
- Zaoferuj zasoby. Jeśli znasz autyzm, prawdopodobnie wiesz, gdzie znaleźć wiarygodne informacje, dobrych lekarzy i terapeutów, grupy wsparcia i wiele więcej. Zamiast mówić rodzicom: "Powinieneś ocenić swoje dziecko", rozważ tylko poinformowanie ich, że możesz im zaoferować zasoby, kiedy będą gotowi. Na przykład: "Wiem, że jesteś trochę zaniepokojony rozwojem Sama, jeśli zdecydujesz, że chcesz poznać opinię eksperta, mogę podać ci nazwiska wspaniałego neurologa rozwojowego".
- Wzmianka o pozytywnych aspektach autyzmu.Niektórzy rodzice zostają sparaliżowani, gdy grozi im "uszkodzenie" ich dziecka. W związku z tym nie dążą do postawienia diagnozy lub leczenia – i dlatego, że ich dziecko traci szansę na wczesną interwencję i terapię. Czasami paraliż opiera się na nieporozumieniach dotyczących autyzmu. W takim przypadku możesz opisać sytuację, w której dziecku zdiagnozowanemu z autyzmem udało się osiągnąć znaczący cel. Na przykład: "Mój bratanek jest autystyczny, ale to go nie spowolniło: jest jednym z najlepszych graczy w drużynie szachowej w liceum!"
- Wzmocnij fakt, że rodzice nie są winni autyzmu. W tamtych czasach matki były obwiniane za autyzm swoich dzieci i nazywane były "matkami lodówek". Chociaż pomysł ten został szczęśliwie zdemaskowany, rodzice często nadal wierzą, że coś, co zrobili (lub nie zrobili) spowodowało opóźnienia rozwojowe ich dziecka. Pomocne może być uspokojenie rodziców, że opóźnienia ich dzieci nie są ich winą – a wczesna interwencja może sprawić rzeczywistą i pozytywną różnicę.
