Podróżowanie z cukrzycą typu 1 może być uciążliwe. Niezależnie od tego, czy podróżujesz w interesach, czy dla przyjemności, na zarządzanie cukrzycą może mieć wpływ każde zakłócenie regularnego harmonogramu. Oto kilka wskazówek dotyczących podróży, które pomogą Ci zachować dobrą kontrolę.
Zawsze noś ważne dokumenty
Zawsze, gdy jesteś poza domem, zawsze powinieneś mieć przy sobie list od swojego lekarza i zapasową receptę na insulinę i inne leki, które możesz przyjmować.
List od twojego lekarza powinien wyjaśnić, że masz cukrzycę i wymienić leki (insulinę) i inne przedmioty (strzykawki, lancety itp.), Które potrzebujesz, by zarządzać swoim zdrowiem. Powinieneś mieć wystarczającą ilość insuliny, aby przejść przez całą podróż, ale zapasowa recepta może być użyta w nagłych wypadkach.
Spakuj się mądrze
Dobrą zasadą jest spakować dwa razy więcej materiałów związanych z cukrzycą, niż myślisz, że będziesz potrzebować. Obejmuje to:
- Dodatkowy glukometr
- Strzykawki
- Paski testowe
- Lancety
- Insulina
Zawsze lepiej mieć więcej niż mniej. Jeśli podróżujesz samolotem, zapakuj połowę tych materiałów do swojego bagażu podręcznego, a połowę do walizki. W ten sposób, jeśli ty i twoje bagaże się rozdzielicie, jesteście objęci ubezpieczeniem. Ale zawsze przechowuj swoją insulinę i inne leki w torbie podręcznej. I nie zapomnij przynieść wystarczającej ilości przekąsek węglowodanowych do leczenia hipoglikemii, jeśli to konieczne.
Weź pod uwagę Strefy czasowe
Przekraczając strefy czasowe, musisz uwzględnić zmiany w rutynowej insulinie.
Bez względu na to, czy podróżujesz na wschód, czy na zachód, Twój dzień staje się dłuższy lub krótszy, co może wymagać mniejszej lub większej dawki insuliny niż zwykle. Przed wyjazdem należy omówić to z lekarzem.
Sprawdź dostęp do opieki
Jeśli planujesz dłuższy wyjazd, zaleca się sprawdzenie dostępności w aptece, centrum medycznym lub specjalisty diabetologicznym w miejscu pobytu.
Dzięki temu uzyskasz pomoc, której potrzebujesz, bez konieczności ograniczania podróży.
Czynnik zwiększający aktywność
Podróżowanie często wymaga więcej chodzenia, wspinania się i stania niż normalna rutyna. Należy często sprawdzać poziom cukru we krwi, aby upewnić się, że dodatkowa aktywność nie powoduje reakcji hipoglikemicznej.
