Czasami możesz zapomnieć, że jeśli masz astmę, masz większe ryzyko wystąpienia pewnych chorób niż inne. Jest to prawdą, nawet jeśli jesteś w stanie kontrolować astmę i rzadko masz objawy. Więc chociaż twoim pierwszym instynktem może być zlekceważenie grypy jako czegoś, z czym możesz sobie poradzić, nie oszukuj się.
Grypa i astma to śmiertelna mieszanka, która zwiększa ryzyko powikłań, narażając płuca na poważne, a nawet trwałe uszkodzenia.
Powikłania grypowe i oddechowe
Podczas gdy osoby z astmą nie są bardziej podatne na grypę niż ktokolwiek inny, konsekwencje infekcji są znacznie większe. Dzieje się tak dlatego, że grypa powoduje zapalenie dróg oddechowych, które nie tylko wywołuje objawy astmy (świszczący oddech, ucisk w klatce piersiowej, duszność, przewlekły kaszel), ale powoduje ich pogorszenie.
Kombinacja objawów grypy i astmy (w tym skurcz oskrzeli i nadmierne wytwarzanie śluzu) może rzucić wyzwanie nawet najlepszym systemom odpornościowym, zwiększając zwiększone ryzyko zapalenia płuc i hospitalizacji. Dotyczy to szczególnie dzieci i dorosłych w wieku powyżej 65 lat.
Według Amerykańskiej Akademii Alergii, Astmy i Immunologii, 32 procent dzieci hospitalizowanych z powodu grypy sezonowej w latach 2003-2009 cierpiało na astmę. U dzieci z astmą występuje czterokrotnie większe ryzyko zachorowania na wirusa H1N1 niż u dzieci, które nie chorują na astmę, i stanowią 44 procent wszystkich hospitalizacji pediatrycznych w wyniku infekcji.
Zapobieganie przed leczeniem
Przed rozważeniem opcji leczenia, jeśli dostaniesz grypę, skup się na zapobieganiu infekcjom. Zacznij od zrobienia rocznej grypy, najlepiej przed rozpoczęciem sezonu. Sezon grypowy może się różnić w zależności od kraju, począwszy od października i kończąc się dopiero w maju.
Rozpocznij sprawdzanie od lokalnego wydziału zdrowia lub apteki wczesną jesienią, aby dowiedzieć się, kiedy następna czwarta szczepionka przeciw grypie ma zostać wydana. Każda coroczna szczepionka ma na celu zapobieżenie przewidywanym dominacji czterech szczepów grypy w tym roku.
Szczepienie jest stosunkowo szybkie, z niewielkimi powikłaniami. Jest jednak kilka rzeczy do rozważenia, jeśli masz astmę:
- Zawsze dostań grypę, a nie spray do nosa. Spray do nosa może wywołać atak astmy.
- Podczas gdy ludziom powiedziano, by unikali szczepionki przeciw grypie, jeśli mieli alergię na jaja, to już nie jest tak. Jest to prawdą bez względu na to, jak ciężka może być twoja alergia na jajka. W razie wątpliwości porozmawiaj ze swoim lekarzem.
- Mimo obaw, że ujęcie może wywołać grypę, szczepionki są w rzeczywistości wykonane z materiałów przypominających jedynie wirusa. Nie mogą ani wywołać grypy, ani nie mogą wywołać ataku.
- Poza szczepieniem, należy zachować dobrą higienę, regularnie myjąc ręce, trzymając dłonie z dala od twarzy i unikając osób, które wyglądają źle.
- Oprócz szczepionki przeciw grypie zalecono szczepienie przeciwko zapaleniu płuc, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś.
Leczenie grypy Jeśli masz astmę
Pomimo najlepszych starań, aby uniknąć grypy, może ona czasami uderzyć w najlepsze z nas.
Jeśli tak, nie panikuj. Wystarczy skontaktować się z lekarzem, gdy tylko pojawią się objawy i uzyskać receptę na rodzaj leków przeciwwirusowych znanych jako leki przeciwwirusowe. Środki przeciwwirusowe działają poprzez hamowanie aktywności wirusów, co z kolei łagodzi stany zapalne, które mogą nasilać objawy astmy. Mogą nie pomóc ci uniknąć grypy, ale mogą zmniejszyć zarówno jej nasilenie, jak i ryzyko powikłań.
W zależności od szczepu grypy w Twojej okolicy, lekarz może zalecić jedną z następujących kombinacji leków antywirusowych:
- Tamiflu (oseltamiwir)
- Relenza (zanamivir)
- Rapivab (peramivir)
Zasadniczo osoby z astmą, które myślą mają grypę powinni rozważyć leczenie antywirusowe, najlepiej w ciągu 24 do 48 godzin od pojawienia się pierwszych objawów.
Dodatkowo osoby z astmą mogą zdecydować się na leczenie antywirusowe, jeśli nie mają objawów, ale uważają się za narażone na kontakt z wirusem. Nazywana chemoprofilaktyką, terapia ma na celu zapobieganie infekcjom poprzez uderzanie w nią mocno, zanim pojawią się objawy. Powinien rozpocząć się nie później niż 48 godzin po ekspozycji i będzie kontynuowany codziennie przez 10 dni do 2 tygodni, w zależności od zaleceń lekarza.
