Kto był twarzą za nazwą chłoniaka Hodgkina? Thomas Hodgkin (1798-1866) był brytyjskim patologiem, który pierwszy opisał tę chorobę na początku 1800 roku.
Thomas Hodgkin był jednym z najwybitniejszych brytyjskich patologów swoich czasów, wykładającym i opiekującym się muzeum patologii w Guy’s Hospital Medical School w Londynie. Przeprowadził setki autopsji i skatalogował tysiące okazów.
Przyniósł także pierwszy stetoskop do szpitala Guy’s po tym, jak został pouczony o tym, jak został wykorzystany przez René Laennec w Paryżu.
Opisywanie i nazewnictwo chłoniaka Hodgkina
W swojej pracy dla muzeum patologii badał zachowane okazy ludzkich narządów dotkniętych różnymi chorobami. W 1832 roku opublikował artykuł opisujący wzorzec choroby w węzłach chłonnych i śledzionie, który uważał za chorobę swoistą, a nie infekcję. Ten artykuł zatytułowany "O niektórych chorobliwych objawach chłonnych gruczołów i śledziony" został opublikowany w Journal of the Medical and Chirurgical Society w Londynie.
W chwili publikacji ten artykuł prawie niezauważony. Ponad trzy dekady później, w 1865 roku, inny brytyjski lekarz, Samuel Wilks, opisał te same cechy choroby. Przeglądając wcześniejsze prace, zdał sobie sprawę, że Hodgkin rzeczywiście odkrył przed nim chorobę. Nazwał chorobę po Hodgkin.
Od tego czasu ten nowotwór węzłów chłonnych nosi tę nazwę.
Przez ponad stulecie nazywano go chorobą Hodgkina lub chłoniakiem Hodgkina. W ostatnich latach zabójca został rzucony i jak to się nazywa chłoniak Hodgkina i chłoniak nieziarniczy. Nadal będziesz widział obie formy używane dzisiaj, ale wszystko to odnosi się do tej samej choroby.
Życie i dzieło Thomasa Hodgkina
Thomas Hodgkin ma o wiele więcej zalet niż opisanie chłoniaka Hodgkina. Po raz pierwszy opisał ostre zapalenie wyrostka robaczkowego i niewydolność aorty, chorobę serca. Napisał kilka nowatorskich książek, w tym jedną na temat rozprzestrzeniania się raka do płuc i brzucha.
Współpracował z Josephem J. Listerem (ojcem chirurgii antyseptycznej) i wykorzystał udoskonaloną soczewkę mikroskopu, aby odkryć, że czerwone krwinki mają kształt dwuwklęsły, a włókna mięśni szkieletowych mają prążki. Ich praca jest uważana przez niektórych za podstawę nowoczesnej histologii, badania mikroskopowej anatomii komórek. Co ciekawe, nie badał węzłów chłonnych opisanych w chłoniaku pod mikroskopem, chociaż analiza przypadków prawie 100 lat później potwierdziła, że są chłoniakiem Hodgkina i chłoniakiem nieziarniczym.
Hodgkin pochodził z pobożnej rodziny Quakerów i od najmłodszych lat pisał o społecznej niesprawiedliwości i nierówności rasowej. Był wielkim zwolennikiem medycyny społecznej i filantropii. Hodgkin wykładał w Guy’s Medical College o promocji zdrowia publicznego poprzez czyste powietrze, kąpiel i odprowadzanie ścieków. Opowiadał się za zapobiegawczym stylem życia, w tym regularnym ćwiczeniem i unikaniem przejadania się, picia alkoholu i palenia.
Podróżował po świecie ze swoim przyjacielem i patronem Mojżeszem Montefiorem, wykładając środki sanitarne i pomagając Żydom i innym uciskanym narodom. Jak na ironię, zmarł na chorobę czerwonopodobną podczas wizyty w Palestynie w 1866 roku. Został pochowany w Jaffie.
Choroba Thomasa Hodgkina, dziś
Dziś postęp, jaki dokonał się w nauce i medycynie od czasów Thomasa Hodgkina, bez wątpienia byłby dla niego zdumiewający. A jednak wciąż jest miejsce na poprawę.
Choroba Hodgkina jest obecnie uznawana za jeden z bardziej uleczalnych i uleczalnych nowotworów i często niesie ze sobą bardzo dobre rokowanie. Nie jest to jednak prawdą we wszystkich przypadkach, a HL nadal przyjmuje życie.
American Cancer Society szacuje, że w 2017 r. Zdiagnozowano około 8 260 nowych przypadków, z czego 1 070 zginęło z powodu tego raka.
