Wiele ostatnich badań dotyczyło nie tylko kosztów leczenia HIV na całe życie, ale także jego opłacalności w różnych stanach zakażenia.
Jedno z takich badań przeprowadzonych przez Amerykańskie Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób (CDC) miało na celu oszacowanie średniego kosztu życia HIV – zarówno dla osób rozpoczynających terapię przeciwretrowirusową (ART) we wczesnej fazie (liczba komórek CD4 500 komórek / ml lub mniej), jak i osób rozpoczynających leczenie. późno (200 komórek / ml lub mniej).
Wyniki potwierdziły, że wiele mniejszych badań dawno zasugerowało: że wczesna inicjacja ART koreluje z znacznie niższymi kosztami życia.
Według badań, dla osób rozpoczynających leczenie z wyższą liczbą CD4, szacowany średni koszt życia wynosi około 250 000 $. Natomiast ci, którzy zaczynają od 200 komórek / ml lub mniej, prawdopodobnie wydaliby dwa razy tyle – z dowolnego miejsca między 400 000 a 600 000 USD.
Wśród przyczyn wymienionych wyżej wyższych kosztów jest zwiększone ryzyko chorób związanych z HIV i nie związanych z HIV u osób z osłabionym układem odpornościowym. Co więcej, prawdopodobieństwo, że dana osoba będzie w stanie przywrócić funkcję immunologiczną do prawie prawidłowych poziomów (tj., Liczba komórek CD4 500-800 komórek / ml) staje się mniej prawdopodobne, a później rozpoczyna się leczenie.
Retrospektywne analizy z Weill Cornell Medical College dodatkowo potwierdziły wnioski. śledzenie osób z HIV od 35 roku życia do śmierci.
Podczas gdy koszt leczenia dla osób, które rozpoczęły terapię od diagnozy (435 200 $) był znacznie wyższy niż tych, którzy opóźnili terapię (326,500 USD), oszczędności w zakresie unikania choroby i hospitalizacji uznano za znaczące.
Badacze mogli także stwierdzić, że dożywotnia redukcja kosztów uniknięcia zakażenia HIV u jednej osoby wynosiła od 229,800 do 338,400 USD.
Koszty leczenia HIV w perspektywie czasu
Podczas gdy koszt leczenia w ciągu całego życia może wydawać się wygórowany – co sugeruje zawyżone ceny leków na HIV lub koszty amerykańskiego systemu opieki zdrowotnej – ważne jest, aby przyjrzeć się kosztom związanym z innymi związanymi z tym problemami zdrowotnymi.
Rozważmy na przykład, że średni koszt palenia w całym okresie życia dla 24-letniego mężczyzny wynosi 183 000 $, podczas gdy 24-letnia kobieta może wydać średnio 86 000 $. Poza kosztami samych papierosów, koszty społeczne Medicare, Medicaid, Social Security i ubezpieczenia zdrowotnego są znacznie wyższe – czy to z powodu zaprzestania palenia tytoniu, rozedmy płuc, raka płuc itp. These (Te liczby zaostrza fakt, że palenie, jako niezależny czynnik, zmniejsza oczekiwaną długość życia nawet o 12,3 lat u osób zakażonych wirusem HIV).
Jednocześnie koszt życia trzech napojów alkoholowych dziennie wynosi zaskakująco 263 000 $ przez całe życie, co koreluje z 41% zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka u mężczyzn, niezależnie od tego, czy jest to HIV-pozytywny, czy HIV-ujemny.
Strategie ograniczania kosztów
Żadne z nich oczywiście nie ma na celu zmniejszenia finansowego wpływu HIV, zarówno na jednostkę, jak i system opieki zdrowotnej jako całość.
Z indywidualnego punktu widzenia koszt opieki z zakresu HIV bezpośrednio odnosi się do tego, jak dobrze pacjent jest objęty opieką i jak skutecznie ta osoba może przestrzegać przepisanej terapii. Podczas przeglądu wytycznych dotyczących leczenia HIV w maju 2014 r. Departament Zdrowia i Opieki Społecznej (DHHS) zajął się tymi problemami, zalecając klinicystom, aby w miarę możliwości "minimalizowali pacjenci w przypadku wydatków na narkotyki".
Obejmuje to stosowanie ogólnych alternatyw leków, gdy tylko jest to możliwe lub rozsądne. Decyzji tej powinna jednak towarzyszyć staranna ocena, czy zmniejszone koszty mogą zwiększyć obciążenie tabletkami dla pacjenta.
W takich przypadkach leki generyczne do stosowania mogą zmniejszyć całkowite koszty, ale kosztem przestrzegania zaleceń przez pacjentów. Co więcej, ogólne składniki schematu wielolekowego mogą prowadzić do zwiększenia współpłacenia z tytułu ubezpieczenia, zwiększając zamiast malejących wydatków z własnej kieszeni.
W podobnym duchu, DHHS zalecił zmniejszenie częstości monitorowania CD4 u pacjentów, którzy byli w ART przez co najmniej dwa lata i mieli stałe, niewykrywalne miano wirusa. Chociaż wydaje się, że ma to mniejszy wpływ na faktyczne ograniczanie kosztów, powiązane testy, takie jak CD8 i CD19, są w rzeczywistości kosztowne; nie mają praktycznie żadnej wartości klinicznej; i nie są zalecane jako kurs leczenia HIV.
Dla tych, którzy wykazywali długotrwałą supresję wirusową w ART, DHHS obecnie zaleca, aby
monitorować CD4 co 12 miesięcy dla osób z liczbą komórek CD4 pomiędzy 300 a 500 komórek / ml, oraz;
- Monitorowanie CD4 należy uznać za opcjonalne dla osób z liczbą CD4 powyżej 500 komórek / ml.
- Zgodnie z wytycznymi, CD4 ma bezpośredni wpływ na rozpoczęcie lub przerwę leczenia profilaktycznego, mającego na celu zapobieganie zakażeniom oportunistycznym lub ocenę, czy odpowiedź immunologiczna pacjenta na ART jest odpowiednia. ("Odpowiednią" reakcję definiuje się jako zwiększenie liczby komórek CD4 o 50 do 150 komórek w pierwszym roku leczenia, z podobnym wzrostem co roku, aż do osiągnięcia stanu ustalonego).
W przeciwieństwie do tego, należy rozważyć testowanie wiremii kluczowy barometr sukcesu leczenia. W związku z tym DHHS zaleca monitorowanie wiremii co 3-4 miesiące u pacjentów ze stałą i stabilną supresją wirusa.
