Mikroskopowe zapalenie jelita grubego to w rzeczywistości dwa podobne, ale oddzielne stany: kolagenowe zapalenie okrężnicy i limfocytowe zapalenie jelita grubego. Chociaż mają one "zapalenie okrężnicy" w ich nazwie, te stany nie są związane z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy lub chorobą Leśniowskiego-Crohna (ogólnie określaną jako nieswoiste zapalenie jelit lub IBD).
Ludzie w wieku 50 lat są grupą, u której najczęściej zdiagnozowano kolagenowe zapalenie jelita grubego.
Stan ten dotyka częściej kobiety niż mężczyzn. Średni wiek zachorowania na limfocytowe zapalenie jelita grubego występuje w latach 60., a kobiety wydają się być dotknięte nieco częściej niż mężczyźni.
Mikroskopowe zapalenie jelita grubego nie zostało poddane szczegółowym badaniom, więc wciąż nie wiadomo, jak powszechne może być. Chociaż objawy mogą być niepokojące, ten stan jest bardzo uleczalny, a czasami sam się oczyszcza.
Przyczyny mikroskopowego zapalenia jelita grubego
Przyczyna mikroskopowego zapalenia jelita grubego jest obecnie nieznana (jest to choroba idiopatyczna). Jedna z teorii mówi, że stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ, takich jak ibuprofen) może przyczyniać się do rozwoju mikroskopowego zapalenia okrężnicy. Inną teorią jest to, że mikroskopowe zapalenie jelita grubego jest spowodowane reakcją autoimmunologiczną, w której układ odpornościowy ciała atakuje inne tkanki w ciele.
Uważa się również, że bakterie lub wirusy mogą odgrywać rolę w rozwoju mikroskopowego zapalenia okrężnicy.
Odtąd dokładny związek i mechanizm tej przyczyny nie są znane.
Objawy mikroskopowego zapalenia okrężnicy
Charakterystyczne objawy mikroskopowego zapalenia okrężnicy to przewlekła, wodnista biegunka, której czasami towarzyszą skurcze i ból brzucha. Biegunka może wahać się od ciągłej i ciężkiej do sporadycznej w przyrodzie.
Krew w stolcu, która jest częstym objawem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, nie jest objawem mikroskopowego zapalenia okrężnicy.
Inne objawy mogą obejmować gorączkę, ból stawów i zmęczenie. Objawy te mogą być wynikiem procesu zapalnego, który jest częścią choroby autoimmunologicznej lub immunologicznej.
Rozpoznanie mikroskopowego zapalenia okrężnicy
W mikroskopijnym zapaleniu okrężnicy jelita grubego na ogół wyglądają normalnie. Dlatego kolonoskopia lub sigmoidoskopia mogą nie wykazywać żadnych objawów choroby. U niektórych pacjentów mogą występować obszary obrzęku lub zaczerwienienia okrężnicy, ale mogą one być trudne do zauważenia.
Aby postawić diagnozę, podczas okrężnicy należy pobrać kilka biopsji z okrężnicy. Te biopsje będą korzystnie pochodzić z różnych obszarów okrężnicy. Znane objawy choroby można następnie zobaczyć mikroskopowo na tkance biopsyjnej, stąd nazwa "mikroskopijne" zapalenie okrężnicy.
Kolagen to substancja normalnie obecna pod wyściółką okrężnicy. W kolagenowym zapaleniu jelita grubego tkanka biopsyjna będzie wykazywać większe niż normalne ilości kolagenu pod wyściółką okrężnicy. Biopsja może również wykazywać zwiększoną liczbę limfocytów – rodzaj białych krwinek.
W limfocytowym zapaleniu jelita grubego badanie biopsji wykazuje zwiększoną liczbę limfocytów w tkance okrężnicy.
Brak kolagenu w tkance biopsyjnej jest kolejnym wskazaniem, że diagnozą jest limfocytowe zapalenie okrężnicy, a nie kolagenowe zapalenie jelita grubego.
Leczenie mikroskopowego zapalenia jelita grubego
Niektóre przypadki mikroskopijnego zapalenia jelita grubego mogą ustępować same, bez szczególnego leczenia. W przypadkach, które wymagają interwencji medycznej, leczenie można rozpocząć od dodania suplementów błonnika do diety. Suplementy błonnikowe obejmują babkę płesznik, metylocelulozę lub polikarbofil, które można kupić w aptekach bez recepty. Ponieważ głównym objawem mikroskopowego zapalenia jelita grubego jest przewlekła biegunka, leczenie może również obejmować leki przeciwbiegunkowe, takie jak loperamid lub difenoksylat.
W przypadku cięższych przypadków mikroskopijnego zapalenia jelita grubego można również przepisać antybiotyki lub leki przeciwzapalne. Wiele środków przeciwzapalnych stosowanych w mikroskopijnym zapaleniu okrężnicy jest takich samych jak te stosowane w leczeniu IBD: mesalaminy, sulfasalazyny i budezonidu. Kortykosteroidy, takie jak prednizon, można również stosować w leczeniu mikroskopowego zapalenia okrężnicy, w celu przerwania ich stosowania, gdy tylko objawy są pod kontrolą.
