Istnieje wiele niezwykłych problemów ortopedycznych i schorzeń, które rzadko występują, z wyjątkiem niektórych sportów. Jeden szczególny uraz nazywa się zespołem przedramienia przedramienia. Zespół przedramienia przedramienia jest prawie niesłyszany u większości ludzi, ale może występować w niektórych dyscyplinach sportowych, w szczególności w zawodach wioślarskich (załoga) i motocrossowych.
Zespół przedziału
Zespół przedziału jest niezwykłym stanem, który pojawia się, gdy zbyt duże ciśnienie narasta wokół mięśnia, ograniczając krążenie do tkanki mięśniowej.
Zespół przedziału może występować zarówno jako ostry uraz (uraz), jak i jako obrażenie (często podczas uprawiania sportu). Zespół ostrej komory jest nagłym przypadkiem wymagającym pilnej operacji. Szybkie nagromadzenie ciśnienia wokół mięśnia może spowodować trwałe uszkodzenie mięśni, jeśli nie zostanie natychmiast rozwiązane poprzez chirurgiczne uwolnienie ciasnej tkanki wokół mięśnia.
Znacznie powszechniejszy jest zespół przedziału wysiłkowego, zwany syndromem przewlekłego przedziału, który występuje podczas wysiłku fizycznego. Typowy zespół komorowy wywołany wysiłkiem powoduje stopniowy wzrost bólu w dotkniętym mięśniu, który ostatecznie ogranicza ciągłe uczestnictwo w ćwiczeniach. Specyficzne mięśnie mogą być dotknięte przez syndrom indukowany wysiłkiem fizycznym. W przypadku wioślarzy i zawodników motocross, powtarzające się stosowanie mięśni przedramion może powodować ten typ zespołu przedziału. Zespół przedramienia przedramienia był rzadko odnotowywany w literaturze medycznej innych typów sportowców, w tym kajakarza wiosła, dzbana baseballowego i elitarnego pływaka.
Objawy zespołu przedziału przedramienia
Typowe objawy zespołu przedramienia obejmują:
- Ból w przedramieniu
- Obrzęk / napięcie mięśni przedramienia
- Łagodzenie dyskomfortu podczas odpoczynku
- Drętwienie i mrowienie w przedramieniu i ręce
Najczęściej wywoływane wysiłkiem przedramię zespół przedziału powoduje bardzo przewidywalne objawy.
Oznacza to, że większość sportowców wie, jak długo mogą oni uczestniczyć w ich aktywności, i zazwyczaj ich objawy ustępują szybko wraz z odpoczynkiem.
Testem stosowanym do potwierdzenia rozpoznania zespołu przedziału jest pomiar ciśnienia w mięśniu podczas intensywnej aktywności ruchowej. Kiedy testuję sportowców, często towarzyszę im w maszynie do wiosłowania lub czołgu, pozwalam im ćwiczyć z dużą intensywnością, aż pojawi się ból. W mięsień wkładany jest ciśnieniomierz (w kształcie igły). Pomiar ciśnienia porównuje się z naciskiem spoczynkowym mięśnia, aby ustalić, czy wzrost ciśnienia jest zbyt duży.
Inne testy, takie jak prześwietlenia rentgenowskie, badania rezonansu magnetycznego lub badania przewodnictwa nerwowego, mogą być wykonywane, jeśli istnieje kwestia przyczyny problemu, jednak testy te są prawie zawsze prawidłowe u pacjentów z zespołem przedziału.
Leczenie syndromu przedziału
Większość sportowców rozpoczyna od prostych zabiegów związanych z zespołem przedziału. W przypadku zespołu przedziału przedramienia, najlepszym sposobem leczenia jest często regulacja przyczepności wiosła lub uścisku motocykla w celu zmiany nacisku na mięśnie przedramienia. Wielu sportowców uważa, że te zmiany w chwyty są wystarczające, aby umożliwić im kontynuowanie uczestnictwa w ich sporcie.
Regulacja nacisku na uchwyt może być również pomocna, chociaż wielu sportowców uważa to za trudne, szczególnie podczas intensywnej aktywności.
Gdy regulacja uchwytu jest niewystarczająca, a test ciśnienia w komorze sprawdza diagnozę podwyższonych ciśnień w komorze z ćwiczeniami, można rozważyć operację zwaną zwolnieniem przedziału. Procedura jest prosta i polega na wykonaniu nacięcia na mięśnie i przecięciu zwartej tkanki (zwanej powięź), która pokrywa mięsień. Uwolnienie powięzi pozwoli mięśniom rozszerzać się i puchnąć bez narastania ciśnienia.
