Podejmowanie ryzyka seksualnego to koncepcja, która często jest trudna do zrozumienia dla ludzi, szczególnie wśród osób, u których występuje wysokie ryzyko zarażenia wirusem HIV. Z społecznego punktu widzenia pozostaje silna dezaprobata pewnych czynności seksualnych, które niektórzy mogą uznać za "niemoralne" lub "tabu" (takie jak homoseksualizm, seks grupowy i komercyjne działania seksualne), a stygmatyzacja związana z tymi działaniami tylko napędza rozmowę dalej pod ziemią.
Wiemy, że ludzie, którzy podejmują ryzyko seksualne, nie robią tego z autodestrukcyjności lub ignorancji (chociaż z pewnością mogą przyczynić się do takich zachowań). Częściej kierują się czynnikami psychologicznymi i behawioralnymi, które informują o podejmowaniu decyzji seksualnych. Mogą one obejmować takie czynniki, jak odhamowanie behawioralne i kompensacja ryzyka seksualnego.
Zrozumienie odstraszania seksualnego
Seksualne odstraszanie od zachowań (lub po prostu odstraszanie seksualne) implikuje utratę ograniczeń w zachowaniach seksualnych uważanych za społecznie nieakceptowalne lub niepożądane, przejawiające się impulsywnością, poszukiwaniem sensacji i słabą oceną ryzyka.
Chociaż termin ten często przypisywany jest zachowaniom, które sugerują chorobę psychiczną lub upośledzenie psychiczne, można go zastosować w szerszym zakresie do wszelkich zachowań seksualnych, które stawiają jednostkę na możliwym do uniknięcia lub niepotrzebnego ryzyka – zarówno pod względem szkód fizycznych, jak i emocjonalnych; szkody dla innych; szkód w relacjach osobistych lub zawodowych; postępowania karnego lub sądowego; lub nabycia choroby przenoszonej drogą płciową.
Podczas gdy hiperseksualność (tj. Wyjątkowo częste popędy seksualne lub pragnienia) mogą być cechą odhamowania seksualnego, nie jest to w żadnym razie równoznaczne z tym. Nie jest to również koniecznie związane z zachowaniami agresywnymi, nadaktywnymi lub antyspołecznymi (cechy zwykle zawarte w klinicznym kontekście odhamowania behawioralnego).
Przyczyny odstraszania seksualnego mogą sięgać od poważnych zaburzeń klinicznych i psychiatrycznych do szerokiego zakresu problemów emocjonalnych lub społeczno-behawioralnych, w tym:
- Alkohol lub nadużywanie substancji
- Błędne wyobrażenia o ryzyku dla osoby
- Błędna interpretacja społecznych sygnałów lub norm
- Depresja
- Poprzednia trauma seksualna, (w tym trauma z dzieciństwa)
- Dynamika grupy rówieśniczej lub płciowej (w tym sieci szkolne, społeczne lub seksualne)
Termin ten jest również powszechnie stosowany w komunikacji i sieciach społecznościowych, w których dana osoba działa w prowokacyjny sposób seksualnie w przypadku komunikatorów internetowych, wiadomości tekstowych (" sexting ") lub publikowanie online – zachowujące się w inny sposób online, ponieważ mogą być offline.
W kontekście HIV, odhamowanie seksualne może być bezpośrednią reakcją na uczucie lęku, złości, depresji lub lęku – i to nie tylko wśród osób zarażonych. Osoby HIV-negatywne często mają poczucie rozpaczy i beznadziei ("I’m going to get anyway") lub doświadczają zmęczenia prezerwatywami (a.k.a. zapobieganie zmęczeniem) w taki sposób, aby porzucić zachowania, które mogłyby w przeciwnym razie ich chronić.
Nawet ci, którzy posiadają silne zrozumienie transmisji i zapobiegania zakażeniom HIV, mogą czasami podlegać wpływom informacji, które niekorzystnie zmieniają zachowania seksualne.
Na przykład w wielu badaniach odnotowano gwałtowne spadki używania prezerwatyw po wprowadzeniu przełomu w biomedycynie HIV. W skrócie, osoby często podejmują większe ryzyko, jeśli wierzą – lub chcą wierzyć – że albo konsekwencje, albo ryzyko HIV są w jakiś sposób mniejsze.
Zrozumienie kompensacji ryzyka seksualnego
Rekompensata ryzyka, w przeciwieństwie, oznacza, że ludzie będą dostosowywać swoje zachowanie w oparciu o postrzeganie ryzyka. Sugeruje to, że osoby, które uważają się za mniej zagrożone, będą miały większe szanse, nawet jeśli ocena ta zostanie błędnie skierowana lub źle poinformowana.
W kontekście HIV kompensacja ryzyka może podsycać przekonanie, że dana osoba jest w jakiś sposób mniej podatna na infekcję lub transmisję, niż być może.
Te spostrzeżenia często pokrywają się z wprowadzeniem biomedycznego narzędzia profilaktycznego, takiego jak profilaktyka przedekspozycyjna HIV (PrEP), leczenie HIV jako profilaktyka (TasP) lub dobrowolne obrzezanie mężczyzn (VMMC).
Tytułem przykładu, podczas gdy VMMC wykazało znaczącą korzyść w zmniejszaniu odsetka HIV w hiper-rozpowszechnionych populacjach, dalsze badania wykazały, że obrzezani mężczyźni czasami angażują się w zachowania wysokiego ryzyka, jeśli dostrzegą ryzyko ich infekcji. W ten sposób nowo obrzezany mężczyzna może potencjalnie wymazać korzyści VMMC, angażując się w praktyki wysokiego ryzyka, których wcześniej unikał.
Podobnie, osoby, które uważają się za "chronione" przez prezerwatywy lub TasP mogą podważyć korzyści ochronne w przypadku uprawiania seksu z wieloma partnerami – szczególnie jeśli stosowanie prezerwatywy lub przestrzeganie leczenia jest niespójne.
Wpływ podejmowania ryzyka seksualnego na transmisję HIV
Chociaż oczywiste jest, że podejmowanie ryzyka seksualnego samo w sobie zwiększy prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa HIV, badanie z 2014 r. Miało na celu określenie wpływu takich zachowań na wskaźniki rozpowszechnienia HIV. w Ugandzie, jednym z krajów najbardziej dotkniętych chorobą. Analiza matematyczna wykazała, że jeśli w momencie zakażenia zostanie podana terapia antyretrowirusowa (ART), częstość występowania wirusa HIV zmniejszy się do 2025 r., Jeśli poziom ryzykownych zachowań seksualnych nie wzrośnie.
Jeśli jednak poziomy miałyby wzrosnąć, korzyści z uniwersalnego uniwersalnego ART zostałyby całkowicie zniszczone, co spowodowałoby wzrost liczby osób zarażonych wirusem HIV.
W związku z tym istnieją pewne dowody sugerujące, że inicjacja ART może być związana ze zmniejszeniem ryzyka seksualnego u niektórych osób. W badaniu przeprowadzonym przez Szkołę Zdrowia Publicznego Johnsa Hopkinsa Bloomberga stwierdzono, że osoby, które szukają leczenia i opieki związanej z HIV, są bardziej skłonne do zrozumienia czynników ryzyka związanych z zakażeniem wirusem HIV, a tym samym do mniejszego ryzyka ryzykownych zachowań seksualnych.
Te same wyniki zostały powtórzone w badaniach, w których mierzono zmiany w zachowaniach seksualnych u niezakażonych osób zażywających lek zapobiegający HIV, Truvada (znany również jako profilaktyka przed zakażeniem HIV lub PrEP). Przegląd siedmiu wysokiej jakości randomizowanych badań potwierdził wniosek, że stosowanie PrEP u osób z grupy wysokiego ryzyka nie wiąże się ani ze zwiększonym ryzykiem seksualnym, ani z częstością występowania zakażeń przenoszonych drogą płciową.
