Dystalna osteoliza obojczyka jest stanem, który powoduje ból stawu barkowego na końcu obojczyka. Nazwa jest tak wyprowadzona, ponieważ ból jest wynikiem uszkodzenia kości ("osteo-" dla kości i "-lysis" w celu rozpadu) na zewnętrznym (dystalnym) końcu obojczyka (obojczyku).
Uważa się, że uraz spowodowany jest przez powtarzające się mikrozłamania, które organizm próbuje naprawić.
Jednak przy każdej mikrozłamaniu przebudowa kości staje się bardziej poszarpana i nierówna, powodując ucisk na końcu obojczyka i powodując pogorszenie chrząstki na sąsiadującym stawie obojczykowo-obojczykowym (staw AC), gdzie obojczyk napotyka ramię łopatki.
Stan ten występuje najczęściej u ciężarowców, ale może dotknąć każdego, kto wielokrotnie podnosi i / lub przenosi ciężkie przedmioty nad głową. Siła wywierana przez staw AC może prowadzić do postępującego uszkodzenia i przedwczesnego rozwoju zapalenia stawów.
Objawy i rozpoznanie
Najczęstszym objawem dystroficznej osteolizy obojczyka jest ostry ból w miejscu połączenia stawu AC i obojczyka. Podczas gdy ból jest zwykle odczuwany podczas aktywności, może również występować ciągła tkliwość wokół stawu podczas braku aktywności. Zapalenie i obrzęk są również powszechne.
Ból podczas sięgania po klatkę piersiową jest typowym objawem problemów ze stawami AC.
Lekarze mogą to potwierdzić, przeprowadzając test przyczepności krzyżowej. Jakikolwiek ból spowodowany naciśnięciem ramienia w poprzek klatki piersiowej jest uznawany za wynik pozytywny.
Następnie test zostanie poddany badaniu rentgenowskiemu barku. Na zdjęciu rentgenowskim uraz pojawił się jako obszar o niskiej gęstości kości lub nieprawidłowej mineralizacji kości.
Wyglądałby podobnie do osteoporozy, stanu, w którym więcej kości jest wchłaniane przez organizm niż wytworzone.
Alternatywnie, można wykonać skanowanie rezonansu magnetycznego (MRI), jeśli uważa się, że są inne przyczyny bólu barku, oprócz lub odrębnie od podejrzewanego osteolizy dalszego obojczyka.
Leczenie
Dystalną osteolizę obojczyka zwykle traktuje się zachowawczo, stosując odpoczynek, ograniczenie ruchu, stosowanie lodu i leki przeciwzapalne. Każda aktywność związana z urazem musiałaby zostać zatrzymana.
Jeśli wystąpi silny ból, ramię może wymagać utrzymania w stałej pozycji za pomocą temblaka ortopedycznego. Gdy ramię zostanie odpowiednio wyleczone, a stan zapalny ustąpi, rozpocznie się fizykoterapia, aby bezpiecznie przywrócić zakres ruchu i siłę do dotkniętego ramienia.
W niektórych przypadkach operacja może być konieczna, jeśli bardziej konserwatywne środki nie przyniosą ulgi. Operacja polegałaby na usunięciu końca obojczyka, którego lekarze nazywają procedurą Mumforda. Jest to typowa operacja stosowana w celu skorygowania innych schorzeń wpływających na stwardnienie zanikowe, w tym ciężkiej choroby zwyrodnieniowej stawów. Można go wykonać przez małe nacięcie lub artroskopowo.
Większość osób poddanych zabiegowi może wznowić normalne czynności bez utraty funkcji. Czas powrotu do zdrowia wynosi zwykle około trzech miesięcy, chociaż niektórzy mogą powrócić do aktywności szybciej dzięki zorganizowanemu kursowi terapii fizycznej i rehabilitacji.
