Jeśli ty lub ktoś bliski ma objawy niedoczynności tarczycy (tzw. Niedoczynność tarczycy), ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem. Aby sprawdzić problem z tarczycą, lekarz zapyta o pytania dotyczące wywiadu osobistego i rodzinnego, przeprowadzi badanie fizykalne i przeprowadzi badania krwi (szczególnie hormon pobudzający tarczycę lub test TSH).
Jeśli Twój lekarz zdiagnozuje niedoczynność tarczycy, będzie chciał również poznać przyczynę dysfunkcji tarczycy, ponieważ będzie to dyktować twój plan leczenia. Aby odsłonić "dlaczego" za diagnozą niedoczynności tarczycy, konieczne może być poddanie dalszym badaniom, takim jak badanie krwi przeciwciał.
Znajdź lekarza
Wiele osób zdiagnozowano niedoczynność tarczycy przez lekarza rodzinnego lub internistę. Jednak lekarze podstawowej opieki mają różne doświadczenia w leczeniu chorób tarczycy.
Twoim pierwszym zadaniem powinno być sprawdzenie, czy Twój lekarz pierwszego kontaktu czuje się komfortowo, czy możesz skonsultować się z endokrynologiem (lekarzem specjalizującym się w leczeniu zaburzeń hormonalnych).
Na koniec możesz zobaczyć endokrynologa raz, a następnie poprosić lekarza pierwszego kontaktu, by poradził sobie z chorobą tarczycy. Alternatywnie, twój endokrynolog może zrobić całą twoją tarczową opiekę rok po roku jeśli to jest w tym przypadku.
Poddaj się badaniu
Kiedy po raz pierwszy zobaczysz lekarza z objawami podejrzenia o niedoczynność tarczycy, możesz spodziewać się pełnego wywiadu i badania lekarskiego.
Po przeanalizowaniu wszelkich nowych objawów, które sygnalizują spowolnienie metabolizmu organizmu (na przykład wysuszenie skóry, łatwiejsze męczenie, zimna nietolerancja lub zaparcia), lekarz zapyta o konkretne pytania dotyczące historii choroby, takie jak:
- Czy mieć inną chorobę autoimmunologiczną (na przykład reumatoidalne zapalenie stawów lub cukrzycę typu 1?) Czy masz członków rodziny, którzy cierpią na niedoczynność tarczycy?
- Czy kiedykolwiek miałeś operację tarczycy?
- Czy przyjmujesz leki powodujące niedoczynność tarczycy, takie jak amiodaron lub lit?
- Czy bierzesz suplementy zawierające jod?
- Czy kiedykolwiek miałeś radioterapię na szyi, w leczeniu chłoniaka lub raka głowy i szyi?
- Oprócz wywiadu lekarskiego, lekarz zbada tarczycę pod kątem powiększenia (zwanego wole) i guzków (guzków). Lekarz sprawdzi również pod kątem występowania niedoczynności tarczycy, takich jak niskie ciśnienie krwi, niski puls, suchość skóry, obrzęk i powolny refleks.
Laboratoria i testy
Rozpoznanie niedoczynności tarczycy zależy w dużej mierze od badań krwi.
Hormon stymulujący tarczycę (TSH)
Test TSH jest głównym testem stosowanym do diagnozy i leczenia niedoczynności tarczycy. Ale różne laboratoria często mają nieco inne wartości dla tak zwanego "zakresu odniesienia TSH".
W wielu laboratoriach zakres referencyjny TSH wynosi od 0,5 do 4,5. Wartość TSH mniejsza niż 0,5 uważana jest za
nadczynność tarczycy,natomiast wartość TSH większa niż 4,5 jest uważana za potencjalnieniedoczynność tarczycy.Różne laboratoria mogą używać dolnego limitu w zakresie od 0,35 do 0,6 i górnego progu od 4,0 do 6,0.
W każdym przypadku ważne jest, abyś był świadomy zakresu referencyjnego w laboratorium, w którym wysyłana jest twoja krew, dzięki czemu znasz standardy, według których diagnozujesz
Jeśli początkowy test krwi TSH jest podwyższony, często się to powtarza i losowany jest również test T4 dla tyroksyny.
Wolna tyroksyna (T4)
Jeśli TSH jest wysoki, a wolny T4 jest niski, to diagnoza
pierwotnej niedoczynności tarczycyjest wykonywana. Jeśli TSH jest wysoki, ale wolny T4 jest prawidłowy, dokonuje się diagnozy
subklinicznej niedoczynności tarczycy . Leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy zależy od wielu czynników. Na przykład Twój lekarz może leczyć subkliniczną niedoczynność tarczycy, jeśli masz objawy takie jak zmęczenie, zaparcie lub depresja, lub masz inną chorobę autoimmunologiczną, na przykład celiakię.
Wiek również będzie odgrywał rolę w decyzji lekarza. Zazwyczaj istnieje wyższy próg do rozpoczęcia leczenia hormonami tarczycy u starszych osób w podeszłym wieku; dzieje się tak dlatego, że ich wyjściowy poziom TSH mieści się w górnej granicy normy.
Obecność przeciwciał przeciwko TPO (patrz poniżej) również odgrywa rolę w decyzji lekarza. Jeśli wystąpi subkliniczna niedoczynność tarczycy i pozytywne przeciwciała przeciwko TPO, lekarz prawdopodobnie rozpocznie leczenie hormonem tarczycy, aby zapobiec postępowi subklinicznej niedoczynności tarczycy w jawnej niedoczynności tarczycy.
Rzadka diagnoza
centralnej lub wtórnej niedoczynności tarczycy jest nieco trudniejsza. Centralna niedoczynność tarczycy sugeruje problem przysadki lub podwzgórza. Te struktury mózgu kontrolują tarczycę i mogą być między innymi uszkodzone z powodu nowotworów, infekcji, promieniowania i chorób naciekowych, takich jak sarkoidoza. W centralnej niedoczynności tarczycy TSH jest niska lub normalna, a wolna T4 jest zazwyczaj niska – normalna lub niska.
Przeciwciała przeciw TPO
Pozytywne przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycy (TPO) sugerują rozpoznanie zapalenia tarczycy Hashimoto, które jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy w Stanach Zjednoczonych. Przeciwciała te wolno atakują tarczycę, więc rozwój niedoczynności tarczycy jest procesem stopniowym, ponieważ tarczyca staje się coraz mniej zdolna do wytwarzania hormonu tarczycy.
Oznacza to, że dana osoba może przez pewien czas mieć "pozytywne" przeciwciała TPO, ale normalną funkcję tarczycy; w rzeczywistości może upłynąć wiele lat, zanim funkcja tarczycy u człowieka spadnie do poziomu niedoczynności tarczycy. Niektórzy ludzie mają nawet pozytywne przeciwciała przeciwko TPO i nigdy nie osiągają hipotyreozy.
Podczas, gdy Twój lekarz prawdopodobnie nie będzie leczył Cię hormonalnym lekiem zastępczym, jeśli twoje przeciwciała TPO są pozytywne, ale Twój TSH znajduje się w normalnym zakresie referencyjnym, prawdopodobnie będzie monitorował Twój TSH w miarę upływu czasu.
Obrazowanie
Podczas gdy badania krwi są głównym testem do diagnozowania niedoczynności tarczycy, lekarz może zlecić
badanie tarczycy , jeśli zauważy (lub po prostu będzie chciał) sprawdzić wole lub guzki podczas badania przedmiotowego. Ultrasonografia może pomóc lekarzowi określić rozmiar guzka i czy ma cechy podejrzane o raka. Czasami wykonuje się biopsję igły (nazywaną aspiracją cienkoigłową lub FNA), aby uzyskać próbkę komórek w obrębie guzka. Komórki te można następnie dokładniej zbadać pod mikroskopem. W przypadku centralnej niedoczynności tarczycy wykonuje się obrazowanie w celu zbadania mózgu i przysadki mózgowej. Na przykład, MRI of przysadki mózgowej
może ujawnić guz, jak gruczolak przysadki. Diagnoza różnicowa Objawy niedoczynności tarczycy są bardzo zmienne i mogą zostać łatwo przeoczone lub pomylone z innym schorzeniem.
Rozpoznania alternatywne oparte na objawach
W zależności od unikalnych objawów, lekarz oceni stan pacjenta pod kątem innych schorzeń (szczególnie jeśli Twój TSH jest prawidłowy). Mogą to być:
niedokrwistość
infekcja wirusowa (na przykład mononukleoza lub choroba z Lyme)
- niedobór witaminy D
- fibromialgia
- depresja lub lęk
- bezdech senny
- choroba wątroby lub nerek
- inna choroba autoimmunologiczna (np. Celiakia lub reumatoidalne zapalenie stawów)
- Diagnozy alternatywne oparte na wynikach badań krwi
- Podczas gdy pierwotna niedoczynność tarczycy jest najbardziej prawdopodobną przyczyną zaostrzenia TSH, istnieją pewne inne diagnozy, które lekarz będzie miał na uwadze. Na przykład testy krwi tarczycy, które wspierają diagnozę centralnej niedoczynności tarczycy, mogą faktycznie pochodzić z nienowotworowych chorób.
Niedoczynność drobnoustrojów
Osoby hospitalizowane z ciężką chorobą lub poddane przeszczepowi szpiku kostnego, poważnej operacji lub zawałowi serca mogą mieć badanie krwi z funkcją tarczycy, zgodne z centralną niedoczynnością tarczycy (niski poziom TSH i niski poziom T4), choroba niedoczynności tarczycy "zwykle nie uzasadnia leczenia.
W tym przypadku mierzenie wyników badań krwi zwanych odwróconym T3, metabolitem T4, może być pomocne w odróżnieniu prawdziwej centralnej niedoczynności tarczycy od choroby niedoczynności tarczycy. Odwrotny T3 jest podwyższony w chorobie nieuleczalnej.
W chorobie niedoczynnej tarczycy badania krwi funkcji tarczycy powinny znormalizować się, gdy osoba wyzdrowieje z choroby. Chociaż, niektórzy ludzie rozwijają podwyższone TSH po wyzdrowieniu. U tych osób powtarzanie TSH w ciągu czterech do sześciu tygodni zwykle ujawnia prawidłowy TSH.
Nieleczona niewydolność nadnerczy
Niedoczynność tarczycy i niewydolność kory nadnerczy mogą współwystępować, podobnie jak w rzadkim stanie zwanym autoimmunologicznym zespołem wielogruczołowym. Zespół ten wynika z procesów autoimmunologicznych obejmujących wiele gruczołów, zwłaszcza tarczycy (powodującej niedoczynność tarczycy) i nadnerczy (powodujących niewydolność kory nadnerczy).
Jednym z największych zagrożeń związanych z tym zespołem jest leczenie niedoczynności tarczycy (zastępującej hormon tarczycy) przed leczeniem niedoczynności nadnerczy (wymagającej leczenia kortykosteroidami), ponieważ może to spowodować zagrażający życiu kryzys nadnerczy. Niestety w przypadku tego zespołu niedoczynność kory nadnerczy może zostać pominięta z powodu podwyższonego stężenia TSH i niejasnych objawów, które pokrywają się z objawami niedoczynności tarczycy.
Gruczolak przysadki wytwarzający TSH
Jeśli TSH jest podwyższony, konieczne jest również sprawdzenie wolnego T4. W pierwotnej niedoczynności tarczycy wolny T4 powinien być niski, ale jeśli dana osoba ma guza przysadki wydzielającej TSH, wolny T4 będzie podniesiony.
