Klejące zapalenie torebki, zwane również "zamrożonym ramieniem", jest stanem, w którym staw barkowy stopniowo traci ruchomość przez pewien czas, aż staw stanie się nieruchomy lub "zamrożony". Na początku często jest to bardzo bolesne. W końcu stan może się odwrócić, ale może to zająć 2 lub 3 lata. Klejące zapalenie torebki jest bardziej powszechne u osób z cukrzycą.
Jakie są objawy klejącego zapalenia skóry głowy?
Często pierwszym objawem jest ból podczas przesuwania ramienia i ramienia. W końcu następuje stopniowa utrata zakresu ruchu w jednym lub obu ramionach.
Jak ramię zostaje zamrożone?
Kapsuła stawu barkowego faktycznie przylega (lub przykleja się) do głowy kości ramiennej. Kość ramienna to długa kość, która rozciąga się od łopatki do łokcia (czyli zabawnej kości). Kapsuła stawowa to ochronny rękaw tkanki łącznej, który otacza staw.
Mam cukrzycę. Jakie jest ryzyko związane z opracowaniem zamrożonego ramienia?
Według National Institutes of Health (NIH) osoby z cukrzycą mają zwiększone ryzyko rozwoju kleistego zapalenia torebki. Nadmiar glukozy może przylegać do komórek, uszkadzając tkankę łączną, która tworzy stawy. Inne schorzenia, które mogą narazić Cię na ryzyko obejmują choroby autoimmunologiczne lub endokrynologiczne, operacje na otwartym sercu lub choroby kręgosłupa górnego.
Jakie są etapy klejącego zapalenia skóry głowy?
- Ból w jednym lub obu ramionach
- Niemożność pełnego poruszenia stawu barkowego
- Stopniowa poprawa ruchomości stawów. Zwykle klejące zapalenie torebki ustępuje samoistnie w ciągu 1 do 3 lat.
Leczenie kleistego zapalenia mięśnia sercowego
- NLPZ – niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak aspiryna, naproksen lub ibuprofen
- Wstrzyknięte kortykosteroidy do zaatakowanych stawów barkowych
- Fizjoterapia
- Chirurgia jest czasami stosowana w celu uwolnienia stawu
Zapobieganie kleistemu zapaleniu mięśnia sercowego
Ponieważ osoby z cukrzycą są przy zwiększonym ryzyku kleistego zapalenia torebki mogą pomóc w zapobieganiu temu schorzeniu, upewniając się, że poziom glukozy we krwi jest jak najbardziej zbliżony do prawidłowego. Regularne ćwiczenia, takie jak joga, tai chi lub inne ćwiczenia, które zapewniają ruch stawów barkowych, mogą również zapewnić wytrzymałość i elastyczność stawów.
