Przewlekłe subiektywne zawroty głowy (CSD) prawdopodobnie towarzyszyły nam od stuleci, ale dopiero niedawno uznano je za zespół kliniczny.
Podstawową przesłanką CSD jest to, że problem fizyczny, taki jak infekcja ucha wewnętrznego, tymczasowo uszkadza nerw przedsionkowy. Podczas gdy u wielu ludzi mózg jest w stanie przystosować się do tych szkód i nauczyć się działać bez poczucia braku równowagi, u innych ludzi mózg nigdy nie uczy się przystosowywać.
CSD jest silnie związany z lękiem, a także introwertycznymi typami osobowości i wysunięto hipotezę, że może to odzwierciedlać predyspozycje mózgu do zachowania czujności wobec zagrożeń, w tym potencjalnego przewracania się. W rezultacie, po początkowym uszkodzeniu sieci przedsionkowej, mózg jest nieustannie na straży, wysyłając ostrzeżenia, że jeden ma spaść, nawet jeśli rzeczywiste niebezpieczeństwo minęło. To trochę tak, jakby lampka "sprawdź silnik" pozostała włączona, mimo że twój samochód został naprawiony kilka miesięcy wcześniej.
Opcje leczenia
CSD może bardzo negatywnie wpływać na życie ludzi, ponieważ ciągłe poczucie braku równowagi może powstrzymywać ludzi od wykonywania codziennych czynności, takich jak praca. Chociaż nie przeprowadzono dużych, kontrolowanych prób dla CSD, badania na mniejszą skalę wspierają stosowanie trzech głównych form leczenia. Formy te obejmują:
- terapię przedsionkową
- kognitywną terapię behawioralną
- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (zwykle stosowane w leczeniu depresji).
Leczenie przedsionkowe
Leczenie przedsionkowe to rodzaj fizjoterapii (PT), której celem jest poprawa czyjejś równowagi. Wyszkolony terapeuta przedsionkowy powinien kierować ćwiczeniami terapeutycznymi. Celem jest wyćwiczenie mózgu, aby dostosować się do nowych danych zmysłowych dotyczących równowagi.
Możliwe ćwiczenia obejmują oglądanie zakręconego i rozłożonego koła, aby przyzwyczaić się do oszałamiającego bodźca, chodzenie po korytarzu podczas oglądania obrazów na ścianach lub stopniowe i metodyczne rozwijanie tolerancji na odwracanie głowy.
W rzeczywistości wszystkie ćwiczenia należy rozpoczynać powoli i stopniowo zwiększać, aby uniknąć wywołania tak silnego zawrotów głowy, że terapia jest zatrzymana. Zamiast tego regularny, cierpliwy i uporczywy program ćwiczeń jest zazwyczaj bardziej skuteczny, choć pełne korzyści mogą nie zostać zrealizowane nawet przez 6 miesięcy.
Podczas gdy nie przeprowadzono specjalnego badania dotyczącego CSD, znaleziono szacunkową skuteczność od 60 do 80 procent w zmniejszaniu nasilenia objawów przedsionkowych i przywracania codziennego funkcjonowania.
Leki
Żadne badania nie skupiały się specjalnie na pacjentach z CSD, chociaż kilka otwartych badań dotyczyło pacjentów z przewlekłymi zawrotami głowy, z których wiele prawdopodobnie miało CSD. Łącznie, próby te wydają się sugerować pewne korzyści dla selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotonergicznego-noradrenergicznego (SNRI). Często występujące działania niepożądane leków z grupy SSRI i SNRI obejmują zaburzenia snu i nudności, które mogą prowadzić do nietolerancji. Dobrą wiadomością jest to, że oprócz leczenia przewlekłego zawrotu głowy, te leki przeciwdepresyjne okazały się również obniżać wskaźniki lęku i depresji u pacjentów przyjmujących te leki (patrz wykres).
Psychoterapia
W co najmniej pięciu badaniach zbadano techniki terapii behawioralnej u pacjentów z CSD.
Ogólna tendencja wśród tych badań ma znaczący wpływ na zmniejszenie zawrotów głowy. Tylko jedna próba dotyczyła pacjentów przez ponad rok, a to nie świadczyło o trwałych korzyściach w tym momencie. W tym momencie potrzebne są bardziej zdecydowane badania, aby wykorzystać te wczesne wyniki.
Niektórzy ludzie nie zgadzają się z poglądem, że lęk lub osobowość mogą odgrywać jakąś rolę w zawrotach głowy, ponieważ oznacza to, że CSD jest "w ich głowach". Takie myślenie może zapobiec używaniu jakichkolwiek leków lub leczenia zwykle związanych z problemami psychiatrycznymi, takimi jak: depresja.
Podsumowanie
Przewlekłe subiektywne zawroty głowy są stosunkowo nowo zdefiniowanym zaburzeniem, chociaż objawy, które opisują, są zarówno starożytne, jak i powszechne.
Jeśli zostanie rozpoznany, CSD wydaje się dobrze reagować na terapię przedsionkową, leki i ewentualnie kognitywną terapię behawioralną. Korzystnie techniki te będą stosowane w połączeniu w celu zmaksymalizowania potencjalnych korzyści.
