Przejściowy atak niedokrwienny (TIA), zwany również mini-udarem, jest chwilową utratą normalnej funkcji neurologicznej, spowodowaną przejściowym przerwaniem przepływu krwi w części mózg.
Jedyną różnicą między TIA a rzeczywistym udarem jest fakt, że w TIA przepływ krwi jest przywracany, zanim tkanka mózgowa faktycznie umiera. Każdy, kto miał TIA, ma wysokie ryzyko ukończenia udaru w najbliższej przyszłości.
Tak więc, jeśli uważasz, że możesz mieć TIA, ważne jest, aby szybko szukać pomocy medycznej.
Objawy
Objawy TIA są identyczne z objawami udaru, z wyjątkiem tego, że objawy TIA ustępują w ciągu minut lub godzin.
Dokładne objawy, jakie możesz mieć przy TIA, mogą być bardzo różne i zależą od tego, która część mózgu jest pozbawiona przepływu krwi. Najczęstsze objawy TIA to:
- Słabość ręki, ramienia, nogi, twarzy, języka lub twarzy
- Drętwienie ręki, ramienia, nogi, twarzy, języka lub twarzy
- Niezdolność do mówienia w sposób spójny
- Niewyjaśnione zawroty głowy, często z zawrotami głowy (uczucie, że pokój się kręci)
- Podwójne widzenie, częściowa utrata wzroku lub inne nagłe zaburzenia widzenia
TIA odróżnia się od udaru tylko wtedy, gdy objawy ustępują same. Do tego momentu, ze wszystkich praktycznych powodów, masz udar. Jeśli Ty lub ktoś bliski odczuwa którąś z tych dolegliwości, musisz natychmiast uzyskać pomoc medyczną.
Nie czekaj, aby zobaczyć, czy sytuacja się poprawi!
Przyczyny
TIA są spowodowane przez te same procesy chorobowe, które powodują udar – zablokowanie tętnic w mózgu, głównie z powodu miażdżycy lub zatoru.
Jedyną różnicą jest to, że w przypadku udaru blokada utrzymuje się na tyle długo, aby spowodować śmierć tkanki mózgowej.
Z TIA blokada jest przemijająca, a tkanka mózgu odzyskuje po poprawie blokady.
TIA są zatem analogiczne do niestabilnej dławicy piersiowej, stanu, w którym przemijające blokady w tętnicach wieńcowych powodują ból w klatce piersiowej. I podobnie jak niestabilna dławica piersiowa często zwiastuje pełny zawał mięśnia sercowego, pojawienie się TIA wskazuje, że może nastąpić pełny udar.
Ponieważ ryzyko udaru jest najwyższe w ciągu pierwszych kilku dni lub tygodni po TIA, opóźnienie w szukaniu pomocy medycznej może być katastrofalne.
Zabiegi
Głównym celem leczenia osoby, która miała TIA jest zapobieganie udarowi.
Jeśli twój lekarz uważa, że masz TIA, prawdopodobnie masz jeden lub więcej z następujących testów, mających na celu określenie dokładnej przyczyny zdarzenia:
- Obrazowanie mózgu za pomocą skanowania CT lub MRI
- Obrazowanie głównych naczyń krwionośnych, które zaopatrzyć mózg za pomocą tomografii komputerowej lub cewnikowania
- Badanie serca, zwykle za pomocą echokardiografii, w celu wykrycia źródła zakrzepów krwi, które mogą embolizować w mózgu
Po zakończeniu tej oceny leczenie zalecane przez lekarza zależy w dużej mierze od tego, co został znaleziony. Leczenie bardzo często obejmuje:
- Agresywne leczenie czynników ryzyka, które powodują miażdżycę tętnic, takich jak leczenie nadciśnienia i cholesterolu, uzyskanie doskonałej kontroli cukrzycy i zachęcanie (wymagające, jeśli to możliwe) do zaprzestania palenia.
- Leczenie przeciwpłytkowe w celu zahamowania powstawania nieprawidłowych skrzeplin w tętnicach, z aspiryną, aspiryną i dipirydamolem lub Plavixem (klopidogrelem).
- Leczenie przeciwzakrzepowe za pomocą Coumadin (warfaryna).
- Jeśli zostanie stwierdzona znaczna blokada tętnicy szyjnej, Twój lekarz może zalecić "endarterektomię tętnicy szyjnej" (chirurgiczna naprawa blokady). Stentowanie tętnicy szyjnej nie zostało definitywnie wykazane jako bezpieczne ani skuteczne, jak w przypadku chirurgicznej naprawy.
Podsumowanie
TIA jest bardzo poważnym problemem medycznym, nawet jeśli objawy ustąpiły same. Poszukując natychmiastowej pomocy medycznej po TIA, możesz znacznie zmniejszyć szanse na pełny udar.
Źródła:
