Co byśmy byli bez naszych wspomnień? Jeśli nie pamiętasz, gdzie byłeś, lub tych, na których ci zależy, czy nadal byłbyś tym, kim teraz jesteś? Co jeśli zapomnisz, jak zwykle reagujesz na innych, wszystko, czego nauczyłeś się w szkole lub czego nauczyłeś się przez całe życie?
Nasza umiejętność zapamiętywania i uczenia się należy do najbardziej fundamentalnych i znaczących zdolności naszego mózgu.
Nie tylko mózg pozwala nam doświadczyć wszystkiego, co nas otacza, pozwala nam ponownie przeżyć naszą przeszłość. Co więcej, robi to na kilka sposobów, używając różnych typów pamięci.
Jaka była najlepsza rzecz, która ci się dziś przydarzyła? Jest to przykład pamięci autobiograficznej lub epizodycznej, kiedy pamiętamy coś w kontekście, jak na przykład pamiętanie porannej kawy. Odróżnia się od pamięci ejdetycznej, pamięci faktów odłączonych od doświadczenia, takich jak wiedza, że Paryż jest stolicą Francji. Twoja umiejętność czytania tego jest oparta na innym rodzaju pamięci zwanej pamięcią proceduralną – rodzaj pamięci, która sprawia, że pamiętanie, jak robić coś "jak jazda na rowerze".
Pamięć może być jeszcze dalej dzielona – na przykład pamięć robocza pozwala przytrzymaj coś przez kilka sekund, a następnie zwolnij, tak jak numer telefonu, który chcesz wybrać natychmiast i nigdy więcej. Pamięć krótkotrwała trwa dłużej, może około godziny, a pamięć długotrwała może trwać całe życie.
Podziały tych pamięci często są rozmyte, ale zapewniają ramy dla zrozumienia, jak mózg pamięta.
Formacja hipokampu i układ limbiczny
Słynna nieprzyjemność chirurgiczna z lat 50. ubiegłego wieku pobudziła naszą wiedzę na temat tworzenia pamięci. H.M. był młodym mężczyzną, u którego napady padały z jego przyśrodkowych płatów skroniowych, które doprowadziły lekarzy do usunięcia ich obu.
Rezultat był podobny do filmu "Memento", w którym bohater może przypomnieć sobie tylko kilka minut naraz. Wspomnienia H.M. przed operacją pozostały nienaruszone aż do śmierci, mimo że lekarze, z którymi pracował po wypadku, koniecznie pojawili się setki razy. Med Przyśrodkowe płaty skroniowe zawierają hipokamp, strukturę mózgu o skomplikowanej krzywej w kształcie litery S, która zainspirowała wyobrażalnych patologów do nazwania go greckim po imieniu "konik morski". W zakrzywionych hipokampach znajdują się różne neurony zwinięte jeden na drugim, pracując razem, aby cementować fundamenty nowych wspomnień.
Podczas gdy rola hipokampa w pamięci jest dobrze znana, to tylko część sieci rozciąga się na praktycznie cały mózg. Zarówno bardzo długie, jak i bardzo krótkotrwałe wspomnienia mogą istnieć całkiem dobrze bez hipokampa i pobliskich struktur, o czym świadczą niektóre z zachowanych zdolności H.M. Jednak bez hipokampa i powiązanych struktur większość nowych wspomnień nie może przetrwać.
Hipokamp nie działa sam, ale jako część sieci neuronowej, dobrze przebadanej przez studentów medycyny, zwanej obwodem Papieża. Dotyczy to hipokampa, ciał ssących (dwóch małych struktur w pobliżu pnia mózgu), części wzgórza i kory obręczy.
Inne części mózgu, takie jak podstawa przodomózgowia, odgrywają rolę w pamięci. Podstawowy przodomózgowie wysyła acetylocholinę do kory mózgowej. Te projekcje są uszkadzane w chorobie Alzheimera – leki, takie jak Aricept, zwiększają poziom acetylocholiny.
Korek mózgowy
Podczas gdy hipokamp i układ limbiczny mają krytyczne znaczenie w tworzeniu pamięci, wspomnienia te są ostatecznie przechowywane w korze mózgowej. Ponadto reszta mózgu jest zaangażowana w strategie uczenia się i przywoływania, a także uwagi, z których wszystkie są kluczowe dla skutecznego uczenia się i zapamiętywania.
Pamięć robocza to forma pamięci przechowująca informacje na tyle długo, aby móc z niej korzystać lub przechowywać ją na później.
Wykazano, że zależy to od zespołu obwodów obejmujących płaty czołowe i ciemieniowe. Uszkodzenie tych regionów może prowadzić do trudności w utrzymywaniu czegoś na głowie wystarczająco długo, aby rozpocząć początkowy etap zapamiętywania, znany jako kodowanie. Kodowanie polega na pracy z hipokampem, aby zorganizować i wybrać, które informacje powinny być przechowywane trwalej.
Oprócz kodowania, kora może być zaangażowana w wyciąganie pamięci z pamięci w procesie zwanym odzyskiwaniem. Możliwe jest, że ktoś ma problemy z odczytywaniem pamięci, nawet jeśli kodowanie zostało wykonane prawidłowo. Na przykład, większość z nas doświadczyła zmagań, by pamiętać o czymś tylko po to, aby wskoczył do naszych umysłów później. Czasami można odzyskać błędne informacje, np. W konfabulacji, gdzie wydaje się, że ktoś kłamie na temat swojej przeszłości, choć szczerze wierzą w fałszywą pamięć.
Zaburzenia pamięci
