Złamania kostki są częstymi uszkodzeniami kości wokół stawu skokowego. Istnieje wiele rodzajów złamań kostki, a zabiegi różnią się znacznie w zależności od umiejscowienia i ciężkości urazu. Zrozumienie, co zrobić z uszkodzoną kostką, wymaga podania informacji o tym, jak te obrażenia się pojawiają.
Kości stawu skokowego
Kostka jest złożonym stawem, tworzącym trzy kości.
Kości dolnej części nogi, piszczel i kość strzałkowa znajdują się powyżej stawu, a kości skokowe znajdują się poniżej stawu. Kiedy lekarz mówi o złamaniu kostki, zwykle mówi o złamaniu kości piszczelowej lub strzałkowej.
Piszczel, zwany także kością goleniową, jest większą, obciążoną kością podudzia. Z ciężaru przenoszonego przez nogę, około 90 procent jest przenoszone przez piszczel. Kość strzałkowa jest mniejszą kością na zewnętrznej stronie nogi. Niesie tylko około 10 procent masy ciała.
Zarówno kość piszczelowa jak i kość strzałkowa owijają się wokół kości skokowej, tworząc połączenie kostki. Kostne wyrostki w kostce nazywa się przyśrodkową kostką (koniec piszczeli) i boczną kostką (koniec kości strzałkowej). Końce tych kości tworzą kształt miseczki, w której znajduje się kość kości skokowej.
Stabilne i niestabilne złamania kostki
Najważniejszym aspektem leczenia złamań kostki jest zrozumienie, w jaki sposób ruchy kości skokowej odnoszą się do końców kości piszczelowej i strzałkowej.
Złamania kostki są stabilne (ruch kości skokowej pozostaje niezmieniony) lub niestabilne (skok nie porusza się w normalny sposób). Oznacza to, że połączenie nie jest utrzymywane w symetrycznej pozycji. Gdy złamanie kostki jest niestabilne, konieczne jest bardziej inwazyjne leczenie.
Rodzaje złamanych kostek
Kiedy pojawia się złamana kostka, uraz może dotyczyć końca kości piszczelowej (przyśrodkowej kostki) lub kości strzałkowej (kostki bocznej) lub obu.
Ustalenie, w jaki sposób kontynuować leczenie, zależy od miejsca, w którym doszło do urazu. Istnieje wiele rodzajów złamań kostki, są to najczęściej:
- Boczne złamania piętrzące (tylko strzałkowe): Złamania samego strzałka są najczęstszym typem złamania kostki. Większość złamań strzałkowych można leczyć bez operacji, ale ważne jest, aby staw skokowy pozostawał stabilny. Oznacza to, że nawet jeśli dochodzi do złamania kości, staw skokowy nadal działa normalnie. Jeśli staw skokowy jest niestabilny lub więzadła są uszkodzone, prawdopodobnie zabieg chirurgiczny będzie zalecany. Jedna wskazówka, aby sprawdzić, czy złamanie kości strzałkowej może wymagać zabiegu chirurgicznego, to odległość od złamania do końca kości. Złamania kości strzałkowej w odległości 4 centymetrów od końca kości są ogólnie bezpieczne w leczeniu nieoperacyjnym, o ile nie ma obrażeń po wewnętrznej stronie kostki (patrz poniżej).
- Złamania przyśrodkowe (tylko piszczel): To pęknięcie wewnętrznej strony kostki występuje w kości na końcu piszczeli; ta część kości nazywana jest kostką przyśrodkową. Izolowane złamanie kostki przyśrodkowej jest znacznie mniej powszechne niż izolowane złamanie malleolusa bocznego. Ogólnie rzecz biorąc, przemieszczone (z pozycji) przyśrodkowe złamanie kości piętowej jest leczone operacyjnie.
- Złamania kosteczek w kościach (zarówno piszczelowe, jak i strzałkowe): Złamania kostki beleczkowej występują, gdy dochodzi do urazu wewnętrznej i zewnętrznej strony kostki. Obrażenia te zawsze skutkują niestabilnym stawem skokowym, a u najbardziej aktywnych pacjentów zalecana jest operacja. Jeśli złamanie leczy się w czymkolwiek mniej niż w idealnej pozycji, wyrównanie stawu skokowego zostanie naruszone i może prowadzić do przyspieszonego zapalenia stawów w kostce. Nawet w przypadku leczenia chirurgicznego chrząstka stawu skokowego może ulec uszkodzeniu w momencie złamania, co prowadzi do większej szansy na zapalenie stawów, ale należy dążyć do tego, aby zrobić jak najwięcej, aby naprawić te złamania, aby ryzyko wystąpienia długotrwałych problemów było niskie. jak to możliwe.
- Złamanie Równoważna Bimalleolarna (strzałka i więzadła): Uraz ten jest tylko złamaniem kikuta, ale istnieje również rozdarcie więzadeł na wewnętrznej stronie kostki. Prowadzi to do niestabilności stawu skokowego, tak jak gdyby strona wewnętrzna była złamana, a zatem wymaga operacji.
- Złamanie trójskładnikowe (zarówno piszczelowe jak i strzałkowe): Złamanie kostki trójgałęziastej jest zasadniczo takie samo jak złamanie kostki balleolarnej, ale kość w tylnej części kości piszczelowej jest również złamana. Kość w tylnej części kości piszczelowej nazywa się kostką tylną. Czasami, jeśli pęknie wystarczająco duży fragment kości, operacja musi również zająć się tym fragmentem. Jednak najczęściej operacja nie różni się od złamania kostki blastycznej.
- Złamanie tylnego złamania kości (tylko tibia): Jest to rzadkie uszkodzenie w odosobnieniu. Złamania kości piętowej występują zwykle w połączeniu ze złamaniami blastyczno-kostnymi – w tym przypadku uszkodzenie nazywa się złamaniem kostki trójżołądkowej.
- Złamanie Maisonneuve (piszczelowe i strzałkowe): Złamanie Maisonneuve jest mniej powszechnym obrażeniem, ale należy wziąć pod uwagę, że można go łatwo przeoczyć bez dokładnego badania. W złamaniu Maisonneuve kość jest zraniona po wewnętrznej stronie kostki (przyśrodkowej kostce). Podczas gdy kostka boczna jest nienaruszona, jest to złamanie znacznie wyżej na kości strzałkowej, zazwyczaj wokół kolana. Siła tego urazu przechodzi przez duże więzadło, które łączy dwie kości nóg, zwane syndesmozą. Z powodu uszkodzenia tego więzadła podtrzymującego, kostka jest niestabilna i najczęściej konieczna jest operacja.
Objawy złamanej kostki
Typowe objawy złamania kostki obejmują:
- Ból w dotyku
- Obrzęk
- Siniakowanie
- Niemożność chodzenia po nodze
- Uderzenie wokół kostki
Istnieją kryteria kliniczne do różnicowania złamań kostki od zwichnięć kostki. Te wytyczne, zwane kryteriami Ottawy, pomagają określić, czy należy wykonywać zdjęcia rentgenowskie u osób z bólem w stawie skokowym.
Leczenie złamanej kostki
Po rozpoznaniu złamania kostki ważne jest, aby rozpocząć odpowiednie leczenie. Istnieje wiele metod leczenia, zarówno chirurgicznych, jak i nieoperacyjnych, a właściwe leczenie zależy od prawidłowej diagnozy. Twój chirurg może poprowadzić Cię po szczegółach dotyczących leczenia.
