Staphylococcus aureus oporny na leki, lub HA-MRSA, jest potencjalnie śmiertelnym szczepem Staph aureus odpornym na kilka antybiotyków. Ten superbakter pojawia się coraz częściej w szpitalach i innych placówkach służby zdrowia, co stanowi rosnący problem zdrowia publicznego w Stanach Zjednoczonych.
Nazwa gatunku: Staphylococcus aureus
Rodzaj drobnoustroju: Gram-dodatnie bakterie
Jak działa HA-MRSA?
Wielu pacjentów w szpitalach jest nosicielami HA-MRSA, ale nie ma objawów choroby. Podczas gdy pacjenci ci są najczęstszym źródłem bakterii, przekazywanie odbywa się, gdy ręce pracowników opieki zdrowotnej dotykają innych pacjentów, którzy są nosicielami HA-MRSA. Nieumycie zanieczyszczonych rąk może sprzyjać rozprzestrzenianiu się bakterii. Ważne jest, aby w szpitalu stosować dobre praktyki higieniczne – dla wszystkich – aby zapobiec rozprzestrzenianiu się tych infekcji.
Inne źródła transmisji w placówkach opieki zdrowotnej obejmują otwarte rany, cewniki lub rurki oddechowe.
Kto jest zagrożony zarażeniem?
Zakażenia HA-MRSA występują często w szpitalach i placówkach służby zdrowia, gdzie pacjenci przechodzą inwazyjne zabiegi medyczne lub mają osłabiony układ odpornościowy. HA-MRSA to rosnący problem zdrowotny, zwiększający się z 2% do 63% wszystkich infekcji Staph w latach 1974-2004.
Objawy, diagnoza i leczenie
Objawy: Zakażenia HA-MRSA mogą obejmować chirurgiczne infekcje ran, infekcje dróg moczowych, infekcje skóry, takie jak zapalenie tkanki łącznej, infekcje kości, takie jak zapalenie kości i szpiku, infekcje stawów, które są zakaźnym zapaleniem stawów, zakażenia krwiobiegu z obrazem sepsy i zapalenie płuc.
Zakażenie skóry HA-MRSA może pojawić się jako czerwony, obrzmiały, bolesny obszar skóry. Może również przybrać postać ropnia, czyraka lub ropnej zmiany i może towarzyszyć mu gorączka i ciepło wokół zakażonego obszaru.
Bardziej poważne infekcje HA-MRSA mają objawy, które obejmują ból w klatce piersiowej, dreszcze, zmęczenie, bóle głowy, bóle mięśni i wysypkę.
MRSA może nawet prowadzić do infekcji w zapaleniu wsierdzia typu serca.
Rozpoznanie: to W zależności od twoich symptomów, twój lekarz może zalecić testy, takie jak posiew krwi, drenaż od infekcji, kultura skóry, plwocina kultura, albo kultura moczu, by zdiagnozować HA-MRSA. Rokowanie:
Zapalenie płuc i zakażenia krwi związane z HA-MRSA może zagrażać życiu, zwłaszcza bez leczenia. Leczenie:
Antybiotyki (nie licząc metycyliny) są zwykle pierwszym wyborem w leczeniu zakażeń HA-MRSA. Antybiotyki, które twój lekarz mógłby wybrać, obejmują klindamycynę, linezolid, tetracyklinę, trimetoprim-sulfametoksazol lub wankomycynę. Wybór antybiotyku będzie zależeć od rodzaju infekującego szczepu bakteryjnego (miejscowe wzorce oporności na antybiotyki i informacji pochodzących z hodowli) oraz nasilenia choroby. Ważne jest, aby wypełnić całą receptę zgodnie z zaleceniami lekarza, aby uniknąć dalszych komplikacji. Wybór antybiotyku zależy od lokalnych wzorców oporności, danych kulturowych (jeśli są dostępne) i stopnia zaawansowania choroby. Cięższe zakażenia mogą wymagać hospitalizacji, podczas której leczenie może obejmować dożylne płyny i leki, dializę nerek (w przypadku niewydolności nerek) i terapię tlenową (zwiększenie dopływu tlenu do płuc).
Zapobieganie:
Często myj ręce wodą z mydłem, szczególnie w szpitalach lub innych placówkach opieki zdrowotnej. Przed przystąpieniem do badania należy upewnić się, że personel medyczny myje ręce wodą z mydłem. Jak choroba HA-MRSA wywołuje chorobę?
Staph aureus powoduje szereg chorób i uważa się, że każda manifestacja choroby zależy od wielu czynników.
Ogólnie Staph aureus przykleja się do różnych rodzajów tkanek w ciele i ma sposoby unikania odpowiedzi immunologicznej. Na przykład może wytwarzać białka, które zakłócają i niszczą białe krwinki podczas odpowiedzi immunologicznej.
Wiele objawów infekcji Staph aureus występuje w wyniku zniszczenia tkanek przez enzymy bakteryjne. Na przykład Staph aureus produkuje toksyny, znane jako superantygeny, które mogą wywoływać wstrząs septyczny.
W warunkach szpitalnych Staph aureus może tworzyć śluzowaty materiał, zwany biofilmem, na niektórych twardych powierzchniach (cewniki i urządzenia protetyczne); biofilm służy jako bariera ochronna przeciwko układowi immunologicznemu i środkom przeciwdrobnoustrojowym.
