Zespół Antoniego jest szczególnym objawem udaru potylicznego lub innych form uszkodzenia mózgu w tym obszarze. Powoduje całkowitą ślepotę.
Co to jest obrys?
Udar jest chorobą atakującą tętnice prowadzące do mózgu i wewnątrz mózgu. To jest. 5 przyczyną śmierci i główną przyczyną niepełnosprawności w Stanach Zjednoczonych.
Udar mózgu występuje, gdy naczynie krwionośne, które przenosi tlen i składniki odżywcze do mózgu, jest blokowane przez skrzep lub pęknięcia (lub pęknięcia).
Kiedy tak się dzieje, część mózgu nie może uzyskać potrzebnej krwi (i tlenu), więc ona i komórki mózgu umierają.
Uderzenie w pręt potyliczny
Słup potyliczny jest obszarem mózgu, w którym przetwarzane jest pole widzenia.
Poprzez centralną wizję rozumiemy to, co widzisz w centrum pola widzenia, gdy patrzysz prosto przed siebie. Dlatego uderzenie tam spowodowałoby duże martwe pole w środku pola widzenia po uszkodzonej stronie.
Osoba z takim deficytem może mieć problemy z wypatrzeniem się na czyjejś twarzy, ponieważ może nie być w stanie dostrzec nosa, górnej wargi i dolnej połowy oka osoby po uszkodzonej stronie, ale mogą zobaczyć ramię i czubek głowy po tej stronie. Na szczęście te uderzenia są rzadkie, ale kiedy się pojawiają, pojawia się problem wizualny, który nazywa się "centralną wadą wzroku".
Udar wpływający na potyliczne zwężenia na obu stronach lub "ślepota korowa"
Gdy płaty potyliczne mózgu są całkowicie zmienione przez uderzenie końcowym rezultatem jest zjawisko zwane "ślepotą korową". W istocie jest to to samo, co wszyscy rozumiemy przez termin "ślepota", ale lekarze używają tego terminu, aby przekazać sobie nawzajem, że przyczyną ślepoty u tej osoby jest uszkodzenie kory mózgowej.
Osoby ze ślepotą korową czasami cierpią również na stan nazywany wizualną anosognozją. Inną nazwą tego jest zespół Antona.
Zespół Antona
Po urazie płata potylicznego dana osoba zachowuje się tak, jakby nie była ślepa. Jeśli chcesz umieścić łyżkę przed oczami i poprosić ich, aby zdecydowali, czy trzymasz w ręku łyżkę, długopis czy zegarek, odpowiedzieliby pewnie z odgadywaniem i zachowywali się tak, jakby to była poprawna odpowiedź, nawet jeśli są w błędzie.
Jeśli poprosisz ich o opisanie tego, co widzą, przygotują dla ciebie cały wizualny scenariusz.
Próbują nawet chodzić tak, jakby nie byli ślepi, a w końcu kolidowali z przedmiotami na swojej drodze. Ciekawe, że nie kłamią. Ich mózg nie jest w stanie pojąć, że są ślepi.
