Ostry udar to udar, który pojawia się nagle lub rozwija się gwałtownie. A kluczową cechą ostrego udaru jest to, że zaczyna się nagle i bez ostrzeżenia.
Przegląd
Ostry udar to nieoczekiwany udar. Jednak niewielu ludzi "oczekuje" od udaru mózgu. Czasami jednak udar może rozwijać się powoli, po kilku godzinach, aby osiągnąć szczyt. Innym razem udar może się rozpocząć, a następnie ustąpić i może się poprawić lub pogorszyć w ciągu kilku godzin lub dni.
Ostry udar lub powoli rozwijający się udar wymagają pilnej pomocy lekarskiej i opieki.
Przyczyny
Ostry udar może być niedokrwienny lub krwotoczny.
Udar niedokrwienny
Podczas udaru niedokrwiennego dopływ krwi do obszaru mózgu zostaje odcięty, ponieważ naczynie krwionośne zostało zablokowane przez skrzep krwi. Kilka stanów może predysponować osobę do udaru niedokrwiennego. Te stany chorobowe obejmują choroby serca, wysoki poziom cholesterolu i wysokie ciśnienie krwi. Inne przyczyny udaru niedokrwiennego obejmują stosowanie leków rekreacyjnych, zaburzeń krzepnięcia krwi lub uraz naczyń krwionośnych w szyi.
Udar krwotoczny
Udar krwotoczny pojawia się, gdy tętnica w mózgu krwawi. Może to być spowodowane wybuchem nieprawidłowo ukształtowanej tętnicy, takiej jak tętnicza malformacja żylna (AVM) lub tętniak. Krew, która przedostaje się do mózgu, gdy krwawi naczynie krwionośne, powoduje wzrost ciśnienia w czaszce, ściskanie mózgu i potencjalnie trwałe uszkodzenie mózgu.
Istnieją dwa typy krwotocznego udaru mózgu, śródmózgowego i podpajęczynówkowego. Krwotok śródmózgowy występuje, gdy naczynie krwionośne w głębi mózgu pęka i krwawi do otaczającej tkanki mózgowej. Krwotok podpajęczynówkowy pojawia się, gdy krew gromadzi się w przestrzeni między mózgiem a wyściółką mózgu. Czynniki ryzyka
Do najczęściej występujących czynników ryzyka udaru należą choroby serca, wysokie ciśnienie krwi, wysoki poziom cholesterolu, palenie tytoniu i cukrzyca. Dodatkowe czynniki ryzyka udaru to:
przed udarem lub zawałem serca
- występujący w rodzinie udar mózgu
- nadwaga
- choroba naczyń mózgowych
- choroba tętnic szyjnych
- brak wysiłku fizycznego lub aktywności fizycznej
- stosowanie tabletek antykoncepcyjnych lub innych terapii hormonalnych
- ciąża
- Picie ciężkie lub popijanie
- Zażywanie narkotyków w celach rekreacyjnych
- W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych czynników ryzyka można znacznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia ostrego udaru, uzyskując kontrolę nad tymi stanami za pomocą lekarza.
Objawy
Stan zwany przejściowym atakiem niedokrwiennym (TIA) może służyć jako ostrzeżenie o zbliżającym się udarze. TIA jest jak udar, ale objawy ustępują bez trwałego uszkodzenia mózgu. Jeśli masz TIA, oznacza to, że prawdopodobnie masz co najmniej jeden czynnik ryzyka udaru mózgu. Większość osób, które doświadczają TIA, będzie miała udar w ciągu trzech do sześciu miesięcy, chyba że zidentyfikowane zostaną czynniki ryzyka i leczone medycznie.
Do głównych objawów udaru należą:
Drętwienie lub osłabienie po jednej stronie ciała
- Trudność w mówieniu lub zrozumienie problemów
- Trudności z widzeniem
- Spadanie lub trudności w chodzeniu
- Nagły, silny ból głowy związany ze sztywnością karku, bólem twarzy, bólem pomiędzy oczy lub wymioty
- Utrata równowagi lub koordynacji
- Pomyłka
- Rozpoznanie
Jeśli wystąpią objawy ostrego udaru mózgu, należy natychmiast uzyskać pomoc lekarską. Po przeprowadzeniu przez neurologa badania lekarskiego, można wykonać następujące badania diagnostyczne w celu ustalenia przyczyny udaru i wykonania planu leczenia:
Badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa i skan MRI
- Badania krwi i inne badania medyczne
- Leczenie
Udar niedokrwienny można potencjalnie kontrolować za pomocą szeregu zabiegów leczniczych, w tym silnego działania zwanego tkankowym aktywatorem plazminogenu (t-PA). Leczenie to jest skuteczne, jeśli udar zostanie szybko zdiagnozowany i oceniony, a leczenie można wykonać w ciągu początek objawów udaru mózgu.
Kombinacja operacji naczyń krwionośnych i leków kontrolujących krwawienie może być stosowana w leczeniu ostrego udaru krwotocznego. Leczenie może obejmować zabiegi polegające na przycięciu pękniętego tętniaka lub embolizacji wewnątrznaczyniowej, w której cewkę umieszcza się w tętniaku w celu zmniejszenia przepływu krwi.
