Bakterie gronkowca (Staphylococcus aureus), zwykle żyją na skórze, a czasami w kanałach nosowych. Jest to najczęstsza przyczyna infekcji skóry i tkanek miękkich w większości krajów świata. W dzisiejszym świecie występuje wiele szczepów S. aureus, ale ważnym ewoluującym szczepem jest oporny na metycylinę Staphylococcus aureus (MRSA).
MRSA nie jest zabijana przez typowe antybiotyki, które eliminują staph, ale lekarze nadal zapewniają leczenie szczepu.
Przegląd ten zawiera fakty dotyczące objawów przedmiotowych i podmiotowych infekcji gronkowcami, a także diagnozy i możliwości leczenia.
Przegląd
S. aureus powoduje infekcje skóry, takie jak zapalenie mieszków włosowych, opuchnięcia, karbunkulacje i zapalenie tkanki łącznej. Zwykle te infekcje są leczone grupą antybiotyków zwanych antybiotykami β-laktamowymi, ale te antybiotyki nie zabijają MRSA. Przykłady antybiotyków β-laktamowych obejmują:
- Penicyliny, takie jak penicylina benzatynowa, nafcylina i dikloksacylina
- Cefalosporyny, takie jak cefaleksyna, cefuroksym i ceftriakson
- Monobaktamy, takie jak aztreonam
- Karbapenemy takie jak imipenem
Skąd się wzięła MRSA?
S. aureus, podobnie jak wiele bakterii, ma zdolność mutowania, aby przeżyć. Ponieważ bakterie zostały wystawione na działanie antybiotyków, nastąpiły drobne, przyrostowe zmiany w DNA bakterii, które umożliwiają adaptację i przetrwanie. Powstają pewne szczepy tych samych bakterii, które mają różne właściwości i różne adaptacje.
MRSA wywodzi się od szczepu z lat pięćdziesiątych, zwanego fagiem typu 80/81, znanego ze swojej zdolności wywoływania poważnych infekcji.
Rodzaje
MRSA została podzielona na dwa różne typy:
- CA-MRSA: MRSA nabyta w społeczności
- HA-MRSA: MRSA nabyta w szpitalu
Ogólnie HA-MRSA jest poważniejszym z dwóch podtypów.
Jednak trudno jest ustalić fakty na temat różnic między tymi infekcjami, ponieważ istnieją różne definicje podtypów. Ponadto, ze względu na charakter oporności bakterii, zmieniają się same podtypy.
Rozpoznanie
Ostatecznym sposobem diagnozowania infekcji MRSA jest przeprowadzenie hodowli bakterii na ropie z zakażonej rany. Czasami hodowanie płynu z wnętrza nosa odbywa się w celu ustalenia, czy dana osoba jest nosicielem bakterii.
Zabiegi
W przypadku drobnych infekcji skórnych czasami jedyną konieczną terapią jest odprowadzanie ropy. Nazywa się to I & D lub nacięciem i drenażem. Drenaż stosuje się również w przypadku poważniejszych infekcji wraz z antybiotykami, które są stosowane do zabijania bakterii. Istnieją antybiotyki, które leczą MRSA, ale na niektórych obszarach zaczyna się rozwijać oporność na niektóre z tych antybiotyków. Czasami stosuje się kombinację antybiotyków, aby zapobiec dalszemu oporowi. Stosowane zazwyczaj antybiotyki obejmują:
- trimetoprim-sulfametoksazol (Septra lub Bactrim)
- klindamycyna
- linezolid
- tetracyklina
- wankomycyna
Zapobieganie
Środki higieny osobistej są kluczem do zapobiegania zakażeniom MRSA. Istnieją pewne czynniki ryzyka rozwoju zakażeń MRSA, a wiedza na ich temat może pomóc w uniknięciu takich sytuacji.
Szczegółowe wskazówki, które należy przestrzegać, to:
- Pokrywa aktywnie opróżniająca rany
- Nie dotykaj ran drugiej osoby
- Nie udostępniaj przedmiotów osobistych, takich jak ręczniki i brzytwy
- Regularnie czyść ręce za pomocą mydła antybakteryjnego lub żeli na bazie alkoholu
