Może układ odpornościowy przywodzi na myśl obrazy białych krwinek chrupiących na bakteriach lub przeciwciała atakujące obcy najeźdźca – są to środki obronne organizmu przeciwko bakteriom i wirusom, które mogą wywoływać chorobę. Coraz częściej jednak układ odpornościowy staje się znany ze swojej zdolności wykrywania, poszukiwania i niszczenia komórek nowotworowych.
Przy tak potężnej sile, jak układ odpornościowy, musi istnieć sposób wybierania rzeczy w dół, tak aby normalne, zdrowe komórki nie były atakowane przez pomyłkę.
Na szczęście układ odpornościowy został zaprojektowany z uwzględnieniem tych kontroli bezpieczeństwa. Jednak komórki nowotworowe, powstałe z komórek, które były kiedyś normalne, mogą czasami wykorzystywać te kontrole bezpieczeństwa na swoją korzyść, aby uniknąć ataku ze strony układu odpornościowego. Te kontrole bezpieczeństwa (luki, naprawdę) są naukowo znane jako punkty kontrolne immunologiczne, a leki, które pobierają punkty kontrolne, są inhibitorami punktów kontrolnych.
Punkty kontroli odporności
Podobnie jak w przypadku krytycznych procesów w biznesie i logistyce, decyzja organu o uruchomieniu reakcji odpornościowej często wymaga wielu "podpisów" i "zatwierdzeń" przed uruchomieniem kół – każdy wydział może lub nie może mieć tego samego Waga i pojedynczy dział niekoniecznie decydują o decyzji.
Jako takie, kilka złożonych zabezpieczeń pomaga utrzymać system odpornościowy przed nadmiernym reagowaniem na obcego najeźdźcę lub mylnie ze składnikiem "ja" dla niebezpiecznego najeźdźcy. Zabezpieczenia te mogą być stosowane podstępnie przez komórki nowotworowe w celu uniknięcia wykrycia odporności, ale mogą również zostać wykorzystane przez twórców leków, aby odblokować komórki rakowe, tak aby nie były już "niewidzialne" dla układu odpornościowego.
Ta biologiczna decyzja biznesowa o wzroście odpowiedzi immunologicznej czasami istotnie wiąże się z koordynacją z "oddziałem śmierci komórki" – to znaczy zaprogramowaną ścieżką śmierci 1 (PD-1) regulującą reakcje zapalne w tkankach.
Inhibitory punktu kontrolnego są lekami pomagającymi komórkom T uzyskać rozkaz marszu
Szlak PD-1 ma "bezpośrednią linię" do komórek T, żołnierzy odpornościowych, którzy wychodzą i zabijają komórki nowotworowe; nie jest jednak pewne, czy żołnierze T-celi zorganizują się, utworzą front i zaczną niszczyć komórki rakowe.
Dzieje się tak dlatego, że inne działy mają również wkład w komórki T i ich działania. Przed otrzymaniem rozkazów maszerujących muszą wystąpić wielokrotne podpisy.
Jedną z rzeczy, które określają, czy rozkazy marszu są podawane, jest receptor PD1, który służy jako typowy dowódca w łańcuchu dowodzenia. Dwoma "doradcami" tego generała, którzy zdecydowanie zalecają przeciw deklarowaniu wojny komórkom nowotworowym są PDL-1 i PDL-2. Ci antywojenni doradcy, PDL-1 i PDL-2, są w rzeczywistości cząsteczkami, które wiążą się z receptorami PD1 na komórkach T. Kiedy się wiążą, mówią komórkom T, aby ustąpiły, że nie mają rozkazów maszerujących przeciwko rakowi. Komórki nowotworowe mogą próbować masowo produkować "doradców antywojennych"
Czasami komórki nowotworowe tworzą wielu antywojennych doradców we własnym interesie. Jedna lub obie z PD-L1 i PD-L2 na komórkach w tkankach, w tym komórkach nowotworowych, mogą wiązać się z receptorami PD1 na komórkach T i hamować ich funkcję.
Blokowanie tej interakcji między PD-1 na komórkach T a jej dwoma graczami, które znajdują się na powierzchni innych komórek, może skutkować silniejszą aktywacją komórek T i serią zdarzeń, które skutkują szybką odpowiedzią zapalną.
Zabiegi ukierunkowane na PD-1 lub PD-L1
Niektóre komórki nowotworowe produkują duże ilości PD-L1, co pomaga im uniknąć ataku odpornościowego.
Naukowcy zajmujący się badaniami nad lekami mogą wykonywać terapie przeciwciałami monoklonalnymi ukierunkowanymi na receptor PD-1 (ogólny) lub ligand PD-L1 (doradca antywojenny) w celu wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej przeciwko komórkom nowotworowym, i zostały one użyte w leczeniu niektórych chorób nowotworowych. nowotwory.
Na początku osiągnięto sukces w przypadku guzów litych, ale obecnie cele te są badane także pod kątem nowotworów hematologicznych lub nowotworów krwi, takich jak białaczka, chłoniak i szpiczak. W klasycznym chłoniaku Hodgkina wzrasta wytwarzanie liganda PD-1 (PD-L1 / 2) w komórkach nowotworowych, więc istnieje optymizm co do wrażliwości chłoniaka Hodgkina na blokadę PD-1.
Ponieważ te terapie wzmacniają układ odpornościowy poprzez usunięcie niektórych luk w zakresie bezpieczeństwa, istnieje obawa, że może to prowadzić do uszkodzenia zdrowych komórek i związanych z nimi działań niepożądanych u niektórych osób. Zdarzenia niepożądane, które są często związane z przeciwciałami blokującymi PD-1 obejmują swędzenie, wysypkę i biegunkę. Rzadziej mogą powodować poważniejsze problemy w płucach, jelitach, wątrobie, nerkach, gruczołach wytwarzających hormony lub innych narządach.
Wiele innych terapii ukierunkowanych na PD-1 lub PD-L1 jest obecnie testowanych w badaniach klinicznych, zarówno pojedynczo, jak i w połączeniu z innymi lekami. Tylko kilka z tych metod zostało zatwierdzonych przez FDA do stosowania w leczeniu raka, ale wiele innych jest obecnie badanych w badaniach klinicznych. W miarę kontynuowania badań będziemy lepiej rozumieć system i jak go kontrolować.
