Chociaż dostęp do opieki zdrowotnej wzrósł dla osób żyjących z HIV od czasu przyjęcia ustawy o niedrogiej opiece (ACA) w 2014 r., Koszt leków na HIV pozostaje główne wyzwanie. Nawet dla niektórych osób mogących uzyskać prywatne ubezpieczenie cena stała się coraz bardziej wygórowana, a niektórzy ubezpieczyciele przenoszą leki antyretrowirusowe z bardziej przystępnych cen leków "generycznych" i "nie generycznych" na wyższe "specjalistyczne" poziomy leków, które nakazują współpłatność 30% lub więcej.
Ta praktyka niekorzystnego ustawiania poziomów ma wpływ zarówno na osoby o niskich, jak i średnich dochodach, a wielu z nich jest zmuszanych płacić za leki z własnej kieszeni. W przypadku standardowego schematu trzech leków może to kosztować znacznie ponad 1000 USD miesięcznie, czyli cenę, którą większość uznałaby za nieosiągalną.
Program pomocy narkotykowej (AIDS (ADAP) to federalny program, który po raz pierwszy ustanowiono w 1987 r., Aby zapewnić ratującym życie Amerykanom leki na HIV. Od tego czasu zakres programu znacznie się rozszerzył, a niektóre państwa mogą dofinansować wizyty u lekarza, testy laboratoryjne, odliczenia kosztów ubezpieczenia, a nawet profilaktykę dla osób zagrożonych zakażeniem. Kwalifikowalność jest zazwyczaj oparta na dochodach, począwszy od gospodarstw domowych, których roczny dochód jest mniejszy niż 200 procent federalnego poziomu ubóstwa (FPL) od tych, których dochód jest mniejszy niż 500 procent. Obliczenia dotyczące dochodów nie opierają się na łącznych zarobkach Ty lub Twoja rodzina w danym roku, ale na zmodyfikowanym rocznym dochodzie brutto (zasadniczo skorygowany dochód brutto znaleziony w wierszu 37 1040 zeznania podatkowego plus kilka dodatków).
Oznacza to, że w 11 stanach, w których próg dochodu został ustalony na poziomie 500 procent, małżeństwo ze zmodyfikowanym rocznym dochodem brutto w wysokości 80 000 USD nadal będzie kwalifikowało się do otrzymania pomocy ADAP.
ADAP Kwalifikowalność według stanu
Nie oznacza to, że wszystkie programy ADAP są sobie równe. Podczas gdy ADAP jest finansowany przez rząd federalny, każde państwo zarządza swoim własnym programem, ustala własne kryteria włączenia i określa, które usługi będzie świadczył i nie będzie świadczył.
W niektórych stanach oznacza to bezpośrednią pomoc lekową na receptę; W innych przypadkach usługi mogą obejmować regularne wizyty u lekarza, zarządzanie sprawami lub (jak w stanie Nowy Jork) świadczenie opieki domowej.
Chociaż zasady różnią się w zależności od stanu, kryteria kwalifikacji są zwykle oparte na trzech czynnikach:
Dokumentacja pobytu w tym stanie. W przypadku obywateli spoza USA wymagana jest dokumentacja stałego pobytu. Tymczasem w innych stanach, takich jak Nowy Meksyk i Massachusetts, nieudokumentowani imigranci również kwalifikują się do usług ADAP.
- Dowód dochodów. Zazwyczaj jest to oparte na zmodyfikowanym rocznym dochodzie brutto (MAGI) Ciebie lub Twojej rodziny, ale może również obejmować ograniczenie wartości dolara na naszych osobistych aktywach (jak w stanach takich jak Delaware, Georgia i Nowy Jork).
- Potwierdzenie statusu HIV przez wykwalifikowanego lekarza. W niektórych stanach, takich jak Arkansas, liczba CD4 i testy mnożników wirusa mogą być użyte do zakwalifikowania się.
- Ponieważ ADAP jest uważany za płatnika "ostatniej instancji", możesz nadal być zobowiązany do uzyskania ubezpieczenia zdrowotnego, nawet jeśli świadczone są usługi ADAP. W takim przypadku musisz udokumentować ubezpieczenie w celu ustalenia potrzeby, czy to w zakresie ubezpieczenia, współpłacenia, czy (w niektórych stanach) odliczeniu kosztów lub premii.
W przypadku osób, które nie są w stanie uzyskać zatwierdzenia ADAP, większość firm zajmujących się handlem narkotykami oferuje programy współpłacenia i pomocy w płatnościach (PAP) w celu zapewnienia bezpłatnych lub tanich leków tym, którzy nie mogą sobie na nie pozwolić.
