Powtarzające się, bezcelowe zachowania są prawie zawsze objawem autyzmu. W rzeczywistości wielu rodziców martwi się autyzmem, gdy widzą, jak ich dziecko nieustannie układa zabawki, kręci obiekty lub otwiera i zamyka szuflady lub drzwi. Powtarzające się zachowania mogą również obejmować powtarzanie, myślenie lub pytanie o to samo w kółko. W rzadkich przypadkach powtarzające się zachowania mogą być niebezpieczne; częściej jednak są narzędziem do samo-uspokojenia.
Mogą one stać się problemem, gdy przeszkadzają w zwykłych czynnościach lub utrudniają przejście przez szkołę lub pracę.
Zachowania "stereotypowe" (powtarzalne) są częścią autyzmu
Praktykujący i naukowcy nazywają powtarzalne, pozornie bezcelowe zachowanie "stereotypy" lub "wytrwałość", a takie zachowania są faktycznie opisane jako symptomy autyzmu w DSM-5 (oficjalna instrukcja diagnostyczna ):
Ograniczone, powtarzające się wzorce zachowań, zainteresowań lub działań, objawiające się co najmniej dwoma z poniższych, obecnie lub z historii (przykłady są przykładowe, nie wyczerpują tekstu, patrz tekst):
- Stereotypowe lub powtarzające się ruchy ruchowe, użycie przedmioty lub mowa (np. proste stereotypy ruchowe, ustawianie zabawek lub odbijanie przedmiotów, echolalia, zwroty idiosynkratyczne).
- Nacisk na identyczność, nieelastyczne trzymanie się rutyny lub zrytualizowane wzorce zachowań werbalnych lub niewerbalnych (np. Skrajne cierpienie przy małych zmianach, trudności z przejściami, sztywne wzorce myślenia, rytuały powitania, konieczność pójścia tą samą drogą lub zjedzenia tego samego jedzenia co dzień).
- Bardzo ograniczone, utrwalone zainteresowania, które są nienormalne pod względem intensywności lub ostrości (np. Silne przywiązanie lub zaabsorbowanie niezwykłymi przedmiotami, nadmiernie ograniczone lub wytrwałe interesy).
Jak wyglądają stereotypowe zachowania?
Powtarzające się zachowania w autyzmie mogą się radykalnie różnić w zależności od osoby.
Dla niektórych osób oznacza to powtarzanie lub mówienie o tych samych rzeczach w kółko (na przykład wymienienie wszystkich Mścicieli i ich mocy, recytowanie scenariuszy z telewizji lub wielokrotne zadawanie tego samego pytania wiele razy z rzędu). W przypadku innych obejmuje to działania fizyczne, takie jak powtarzające się kołysanie, poruszanie lub stymulacja. W cięższym autyzmie stereotypowe zachowania mogą być gwałtowne; headbanging, na przykład, jest stereotypowym zachowaniem. Niektóre osoby na spektrum autyzmu stale angażują się w powtarzające się zachowania, podczas gdy inne tylko sporadycznie wytrwają (utkną w rutynie behawioralnej), gdy są zestresowane, niespokojne lub zdenerwowane.
Wiele osób z autyzmem odczuwa duży niepokój, gdy prosi o zmianę rutyny lub harmonogramu. W niektórych przypadkach regularna rutyna jest prawie niewidoczna dla przypadkowego obserwatora. W końcu większość ludzi ma poranną i wieczorną rutynę, a wielu podąża za dość nieelastycznym harmonogramem w ciągu dnia. W innych przypadkach procedura jest niezwykła w taki czy inny sposób. Kiedy osoba z autyzmem jest proszona o zmianę rutyny, odpowiedzią może być skrajny niepokój lub niepokój, nawet jeśli dana osoba bardzo dobrze funkcjonuje.
Czasami zachowania perseweratywne lub stereotypowe są oczywiste, ponieważ są tak wyraźne lub niezwykłe.
Często jednak, szczególnie w przypadku dobrze funkcjonującego autyzmu, perseweracja może nie być oczywista dla przypadkowego obserwatora. Osoba z autyzmem może na przykład zapytać "Czy lubisz filmy Marvela?" Po usłyszeniu, że odpowiedź brzmi "tak", osoba autystyczna może następnie przeprowadzić to samo przemówienie na temat Iron Mana , że przeszedł on dziesięć razy wcześniej, dokładnie tymi samymi słowami, z dokładnie tym samym tonem i gestami. Jako rodzic możesz znać wypowiedź do tyłu i do przodu, ale jako nowy przyjaciel możesz nawet nie zauważyć powtórzenia.
Czy powtarzające się zachowania są problemem?
Oczywiście, zachowania perseweratywne nie są unikalne dla osób z autyzmem.
Większość ludzi angażuje się w takie zachowania. Obgryzanie paznokci, stymulacja, rysowanie ołówkiem lub palcami, kompulsywne czyszczenie, a nawet "potrzeba" do oglądania tych samych programów telewizyjnych lub wydarzeń sportowych bez porażki to wszystkie formy wytrwałości.
Dla niektórych osób z autyzmem problem perseweracji nie stanowi w rzeczywistości żadnego problemu, ponieważ pojawia się tylko w tym samym czasie, co u innych osób (zwykle pod wpływem stresu), a zachowania są dość dyskretne. Upośledzenie może być nawet plusem dla osób z autyzmem, ponieważ może wiązać się z pasjonującym zainteresowaniem, które może prowadzić do przyjaźni, a nawet kariery. Osoba, która jest wytrwała w swoim zainteresowaniu grami komputerowymi, może na przykład dołączyć do klubów gier, w których znajdzie inne osoby o podobnej pasji.
Dla wielu osób z autyzmem jednak perseweracja lub powtarzające się zachowanie nie tylko przeszkadza innym, ale jest także poważną przeszkodą w komunikacji z innymi i zaangażowaniu w świat. Osoba, która kompulsywnie macha rękami z wyłączeniem czegokolwiek innego, najwyraźniej nie jest w stanie zająć się otaczającym go światem ani brać udziału w prawdziwych zajęciach. I chociaż nie ma nic złego w mówieniu o tym samym przedmiocie w ten sam sposób w kółko, takie zachowanie może powodować różnorodne problemy społeczne i praktyczne.
Przyczyny i sposoby postępowania w przypadku powtarzających się zachowań w autyzmie
Nikt naprawdę nie wie, co powoduje persewerację u osób z autyzmem, chociaż istnieje wiele różnych teorii. W zależności od teorii, którą wyznajesz, prawdopodobnie wybierzesz konkretną terapię (lub w ogóle jej nie zastosujesz). Oczywiście, jeśli zachowanie jest niebezpieczne lub ryzykowne, musi zostać zmienione. Niektóre zabiegi zostały w pełni zbadane niż inne, ale wszystkie odniosły pewien sukces u niektórych osób, a mniej w innych. Na przykład:
- Jeśli uważasz, że perseweracja jest kwestią behawioralną, prawdopodobnie użyjesz technik behawioralnych (nagród, aw niektórych przypadkach konsekwencji) do "ugaszenia" zachowania.
- Jeśli wierzysz, że powtarzające się zachowania są samospalającą się techniką blokowania zbyt dużego wkładu sensorycznego, prawdopodobnie użyjesz technik integracji sensorycznej, aby pomóc indywidualnemu samopocząć i odzyskać kontrolę.
- Jeśli uważasz, że perseweracja jest przejawem rzeczywistych zainteresowań osoby z autyzmem, prawdopodobnie wykorzystasz techniki terapeutyczne, takie jak Floortime lub SonRise, aby połączyć się z osobą autystyczną i pomóc mu przekształcić wytrwałe działania w znaczące działania. Na przykład osoba, która ustawiła silniki dla zabawek, często może zmienić swoje powtarzające się czynności w grę symboliczną, a nawet rozwinąć swój wytrwały interes, by rozwinąć umiejętności społeczne.
- Jeśli uważasz, że zachowanie perseweratywne jest spowodowane przez lęk lub problem chemiczny lub neurologiczny, prawdopodobnie spróbujesz kontrolować zachowania poprzez zastosowanie farmakoterapii.
Słowo od Verywella
Jako rodzic możesz być zawstydzony lub zniechęcony powtarzającymi się zachowaniami Twojego dziecka. Przed podjęciem działania, aby je "zgasić", ważne jest, aby zrozumieć cel, któremu służą. Jeśli naprawdę pomagają Twojemu dziecku zachować spokój, radzić sobie z wyzwaniami sensorycznymi lub w inny sposób sprostać wymaganiom codziennego życia, będziesz musiał wspierać swoje dziecko tak, jak ono modyfikuje lub rozszerza swoją rutynę. Może to oznaczać znalezienie terapeuty do pracy z dzieckiem lub modyfikowanie otoczenia dziecka, aby było mniej wymagające.
