Nieleczony wirus HIV zazwyczaj przechodzi na AIDS; to jest ogólna zasada. Uważa się jednak, że niewielka grupa osób zakażonych wirusem HIV jest w stanie kontrolować HIV, nigdy nie przechodząc na AIDS i bez stosowania leków przeciwretrowirusowych. Ci ludzie, zwani kiedyś długotrwałymi nie postępującymi, są dziś powszechnie określani jako elitarni kontrolerzy HIV.
Podczas gdy eksperci od dawna uważali ten poziom wrodzonego oporu za zagadkę, większość dowodów sugeruje dzisiaj, że specyficzne mutacje genetyczne nadają tej "elitarnej" kontroli HIV. W związku z tym większy nacisk kładziony jest na ustalenie, czy te same mechanizmy można naśladować w innych ludziach, a ostatecznym celem jest zaprojektowanie szczepionki przeciwko AIDS lub immunologicznego podejścia do kontrolowania leków na HIV bez stosowania leków.
Co to jest kontroler elitarny?
Elitarni kontrolerzy są szeroko zdefiniowani jako nosiciele wirusa HIV, którzy zachowują niewykrywalne obciążenie wirusem HIV bez stosowania leków przeciw HIV. Uwolnieni od ciężaru niekontrolowanej aktywności wirusowej, elitarni kontrolerzy zazwyczaj mają dobrze zachowany układ odpornościowy (mierzony liczbą CD4), co oznacza, że ryzyko zakażenia oportunistycznego jest niskie.
Szacuje się, że elitarni kontrolerzy stanowią około 1 na 300 osób zakażonych wirusem HIV. Liczba ta może się jednak różnić, biorąc pod uwagę, że badania często określają inaczej elitarnych kontrolerów.
W niektórych przypadkach elitarni kontrolerzy są definiowani jako zdolni do utrzymywania niewykrywalnego wirusa przez rok; inne są uwzględniane tylko w dowolnym miejscu od 3 do 15 lat.
Jest to ważne rozróżnienie, ponieważ nie możemy z całą pewnością stwierdzić, że ci elitarni kontrolerzy nie będą nigdy postępować w swojej chorobie lub doświadczą nagłej aktywacji aktywności wirusowej. Musimy założyć, że niektóre z tej populacji. Co sprawia, że kontroler elitarny?
Wczesne badania nie odniosły sukcesu w znalezieniu wspólnych cech i cech elitarnych kontrolerów. Dopiero nadejście badań i technologii genetycznych umożliwiło nam wskazanie podobieństw między osobami z domniemaną kontrolą elit.
Wśród kluczowych badaczy, naukowiec z Harvard Medical School, Bruce Walker, M.D., był jednym z pierwszych, którzy wyizolowali różnice genetyczne w składzie tej populacji, czerpiąc dowody z kohorty 1100 elitarnych kontrolerów i 800 osób z AIDS.
W normalnym układzie odpornościowym wyspecjalizowane komórki odpornościowe, zwane "pomocniczymi" komórkami T, rozpoznają wirusy wywołujące chorobę i "znakują" je do neutralizacji. Komórki T "Killer" następnie blokują wirusa w określonych punktach przyłączenia i skutecznie zabijają wirusa od wewnątrz.
Jednakże HIV jest w stanie przystosować się do odpornościowej, atakując, aby zapobiec przyłączeniu komórek "zabójcy", niszcząc "pomocnicze" komórki potrzebne do sygnalizowania ataku w pierwszej kolejności.
W badaniach grupy Walker był w stanie stwierdzić, że "zabójcze" limfocyty T w elitarnej grupie kontrolnej mogły funkcjonować niezależnie od "pomocniczych" limfocytów T.
Co więcej, jego zespół odkrył, że komórki "zabójcy" były w stanie zneutralizować szeroką różnorodność HIV, a nie tylko określony podzbiór, jak to najczęściej bywa.
Po opublikowaniu badań Walkera naukowcy byli w stanie wyizolować wiele mutacji genetycznych znalezionych w genomie elitarnej populacji kontrolnej. Wśród nich:
Mutacja genu UT FUT2
, który występuje u 20% populacji europejskiej i wiadomo, że zapewnia silną oporność na inne rodzaje wirusów.
- Obecność wyspecjalizowanych genów zwanych ludzkim antygenem leukocytowym B (HLA-B), które występują w dużej części elitarnych kontrolerów.
- Mechanizm genetyczny, który pozwala elitarnym kontrolerom produkować tak zwane szeroko neutralizujące przeciwciała (bNAbs)szybciej niż nieelitarne kontrolery. bNAbs, z definicji, są w stanie zabić szerszą różnorodność HIV. Zazwyczaj nie-elitarny kontroler może potrzebować lat na wyprodukowanie tych komórek, w tym czasie HIV już utworzył ukryte ukryte rezerwuary, które są w dużej mierze nieprzenikalne do ataku. Z drugiej strony, sterowniki Elite wydają się prawie natychmiast aktywować bNAbs, zapobiegając (lub przynajmniej redukując) tworzenie utajonych zbiorników.
- Poprzez identyfikację tych mechanizmów genetycznych naukowcy mają nadzieję na powtórzenie procesów poprzez terapię genową, szczepionkę immunologiczną lub kombinację podejść biomedycznych. Wady do kontroli elitarnej Pomimo optymizmu związanego z kontrolą elit i powiązanymi z nimi badaniami nad szczepionkami coraz więcej dowodów pokazuje, że elitarna kontrola ma swoją cenę. W porównaniu do nieelitarnych kontrolerów terapii przeciwretrowirusowej (ART), kontrolerzy elitarni mają ponad dwukrotnie większą liczbę hospitalizacji, szczególnie z powodu chorób niezwiązanych z HIV, o których wiadomo, że nieproporcjonalnie dotykają wszystkich ludzi z HIV.
W porównaniu do nieelitarnych kontrolerów w ART z niewykrywalnym wiremizmem, kontrolerzy elitarni mieli o 77% więcej hospitalizacji. Nawet nie-elitarni kontrolerzy z wykrywalnym wirusem radzili sobie lepiej, sugerując, że ART udaje się zminimalizować niektóre z długoterminowych przewlekłych stanów zapalnych, o których wiemy, że mogą zwiększać ryzyko i przedwczesny rozwój nowotworów niezwiązanych z HIV, chorób sercowo-naczyniowych i zaburzeń neurologicznych .
