Co to jest zwichnięcie na ramieniu?
Zwichnięcia barku są obrażeniami, które powstają, gdy kula przegubu kulowego wychodzi z pozycji. Zwykle zwichnięcie barku następuje po urazie sportowym lub urazie, takim jak upadek. Zwichnięcia na ramionach są bolesne i konieczne jest natychmiastowe leczenie. Gdy ramię wróci we właściwą pozycję, można rozważyć opcje zarządzania.
Ustalenie właściwego leczenia zależy od wielu czynników, w tym od tego, co zostało uszkodzone w ramieniu, od tego, ile wystąpiło dyslokacji, od wieku pacjenta, aktywności lub sportu i innych czynników. Będziesz musiał omówić z lekarzem najbardziej odpowiednie leczenie w danej sytuacji.
Zmiana położenia dyslokacji
Zmiana położenia ramienia w prawidłową pozycję to procedura nazywana "zmniejszaniem łopatki". Istnieje kilka manewrów, które można wykorzystać do zmiany położenia zwichnięcia barku – zwykle każdy lekarz ma uprzywilejowany manewr redukcji. Ogólnie rzecz biorąc, celem jest manipulowanie stawem, aby piłka mogła wsunąć się z powrotem w położenie bez powodowania dalszego uszkodzenia stawu barkowego.
Po przywróceniu prawidłowego zwichnięcia powtórzyć promieniowanie rentgenowskie, aby upewnić się, że rzeczywiście znajduje się w prawidłowej pozycji i ocenić inne urazy, takie jak złamania.
Pacjentów umieszcza się w chuście, aby odpoczęło ramię i skierowano do ich ortopedy w celu dalszego leczenia.
Chusta do zwiotczenia na ramionach
Natychmiastowe leczenie zwichnięcia barku polega na umieszczeniu pacjenta w chuście, aby zmniejszyć obrzęk i stan zapalny wokół ramienia.
Następnie rozpoczyna się ćwiczenie progresywne do czasu, aż pacjent będzie w stanie powrócić do normalnej aktywności. Nie było badań, które mogłyby wykazać, że używanie temblaka przez jakikolwiek określony czas jest najlepsze.
Zawiesie stosowane w leczeniu większości zwichnięć barku utrzymuje ramię w rotacji wewnętrznej. Oznacza to, że ramię jest skierowane do wewnątrz, a przedramię jest przyłożone do ciała. Gdy ramię jest utrzymywane w obrotach wewnętrznych, więzadło, które jest zwykle rozdarte (łza Bankarta), gdy ramię się przemieszcza, jest trzymane w nienormalnym położeniu. Kiedy więzadło goi się, ma tendencję do gojenia w niewłaściwej pozycji. U niektórych pacjentów, zwłaszcza u młodszych sportowców, wygojenie więzadła w tej pozycji może prowadzić do powtarzających się dyslokacji ramion.
Immobilizacja w obrocie zewnętrznym
W badaniach poza Japonią badano leczenie zwichnięć barku z ramieniem utrzymywanym w rotacji zewnętrznej. Gdy ramię jest utrzymywane w obrocie zewnętrznym, rozdarte więzadło zostaje ustawione w bardziej normalnym położeniu i może leczyć w tym prawidłowym wyrównaniu. Ideą unieruchomienia w obrocie zewnętrznym jest to, że jeśli więzadło goi się we właściwej pozycji, wówczas powtarzające się zwichnięcia ramion mogą być mniej prawdopodobne.
Unieruchomienie w rotacji zewnętrznej jest uciążliwe i trudne do wykonania. Ważne jest, aby zewnętrzny wspornik obrotu był właściwie skonfigurowany – ramię górne powinno być ciasno przylegające do boku, a przedramię powinno być skierowane od ciała. Wielu pacjentów (i niektórzy lekarze) myli immobilizery dotykania (imobilizery ramion z poduszką pod pachą) z zewnętrznym immobilizerem obrotowym. Nie są one takie same i nie należy oczekiwać podobnych wyników leczenia. Chociaż to leczenie jest ekscytujące w koncepcji, większość pacjentów nie może przestrzegać aparatów ortodontycznych, a zatem takie leczenie jest rzadko stosowane.
Fizjoterapia
Fizjoterapia może pomóc osobie poszkodowanej odzyskać siłę i ruchomość po zwichnięciu barku. Kiedy dochodzi do dyslokacji, uszkodzenie może prowadzić do tendencji do powtarzających się dyslokacji. Terapia może być wykorzystana do wzmocnienia mięśni, które pomagają utrzymać ramię w pozycji kompensującej uszkodzenie więzadeł z powodu urazu dyslokacyjnego.
Ponownie, podczas gdy często stosuje się fizykoterapię i niezwykle pomaga w odzyskaniu siły i mobilności, nie wykazano, aby zmniejszało to ryzyko wystąpienia drugiego zwichnięcia. Najczęstszym zaleceniem leczenia jest wypróbowanie terapii po pierwszym zwichnięciu i jeśli wystąpi druga dyslokacja, aby kontynuować operację.
Orteza na zwichnięcie
Stężenie jest czasami brane pod uwagę u pacjentów, którzy podtrzymują zwichnięcie barku. Klamra jest najczęściej używana przez sportowca uprawiającego ten sezon, który ponosi takie obrażenia. W tym scenariuszu operacja leczenia zwichnięcia barku zakończy się sezonem. W związku z tym można użyć usztywnienia, aby zapobiec dyslokacji barku.
Aparat ortodontyczny może pomóc zapobiec umieszczeniu barku w pozycji, w której możliwe jest przemieszczenie. Chociaż nie są w stanie zapobiec wszystkim ruchomościom barkowym, te szelki mogą zmniejszyć ogólną szansę na zwichnięcia ramion u sportowców.
Głównym problemem związanym ze wzmacnianiem jest to, że sportowcy, którzy uczestniczą w sporcie, często mają trudności z założeniem klamry i skutecznym konkurowaniem. Szelki są szczególnie uciążliwe u sportowców, którzy sprawują nad głową funkcję (np. Rzucanie), co ma kluczowe znaczenie dla ich skuteczności. Dlatego większość sportowców nie jest w stanie powrócić do swojego sportu podczas noszenia klamry dyskowej.
Operacja zwichnięcia stawu barkowego
Chirurgiczne leczenie zwichnięcia stawu ramiennego jest najczęściej zalecane u pacjentów z nawracającymi lub powtarzającymi się zwichnięciami ramion. U niektórych pacjentów operacja może być zalecana po pierwszym zwichnięciu barku. Chirurgia jest powszechnie uznawana za wstępne leczenie, szczególnie u młodych sportowców, którzy uczestniczą w sportach kontaktowych. Ponieważ ci sportowcy mają tak dużą zmianę w powtarzającym się zwichnięciu, operacja jest często stosowana jako leczenie pierwszego rzutu.
Operacja jest wykonywana w celu naprawy struktur, które normalnie utrzymują ramię w pozycji. Najczęstsze uszkodzenie dotyczy więzadeł z przodu stawu barkowego. Operacja naprawy tych więzadeł nazywa się naprawą Bankarta.
