Choroba Binswanger’a jest rzadką postacią otępienia określanego niekiedy jako podkorowa encefalopatia naczyniowa. Ludzie, którzy cierpią na chorobę Binswangera, zwykle mają zwężone tętnice, które ograniczają przepływ krwi w mózgu. W przeszłości było to powszechnie nazywane "hartowaniem tętnic".
Inne nazwy
Choroba Binswangera jest również znana jako:
- podkorowa encefalopatia tętniczo-żylna
- otępienie wywołane przez Lacunara
- niedokrwiona nadoczotowa leukoencefalopatia
- otyłość podkorowa
oznaki i objawy
choroba Binswangera często wiąże się z następującymi schorzeniami i objawami:
- nieprawidłowe ciśnienie krwi, zwykle przewlekłe nadciśnienie
- Historia udaru mózgu
- Uszkodzona istota biała w mózgu spowodowana brakiem odpowiedniego przepływu krwi
- Utrata pamięci i inne zaburzenia poznawcze, w tym upośledzone funkcjonowanie wykonawcze, zła ocena
- Zmiany w zachowaniu i nastroju, w tym depresja
Choroba Binswanger’a może również obejmować trudności z chodzeniem, brak wyrazu twarzy, trudności w mówieniu, niezdarność i nietrzymanie moczu.
Około jedna trzecia osób z chorobą Binswangera nagle doświadcza objawów, podczas gdy pozostałe dwie trzecie wykazuje bardziej stopniowy spadek.
Rozpoznanie
Badania obrazowe mózgu, takie jak MRI lub CT, są pomocne w diagnozowaniu choroby Binswangera.
Wiek wystąpienia
Objawy choroby Binswanger zaczynają się zwykle po ukończeniu 60. roku życia.
Leczenie i rokowanie
Nie ma lekarstwa na chorobę Binswangera. Jednak dbanie o serce i mózg może opóźnić lub spowolnić postęp zaburzeń poznawczych.
Kim był Dr. Binswanger?
Dr Otto Binswanger urodził się 14 października 1852 r. W Szwajcarii i zmarł 15 lipca 1929 r. Binswanger został lekarzem i przez wiele lat prowadził azyl umysłowy.
W 1894 r. Odnotował stan, który nazwał "zapaleniem mózgu podśrodkowatym chronica progressiva", który później zostałby nazwany chorobą Binswangera.
