Termin awidność odnosi się do tego, jak mocno przeciwciało wiąże się z antygenem.
Układ odpornościowy wytwarza przeciwciała w odpowiedzi na infekcję patogenem lub pewnymi innymi formami fizycznych obelg. Jednak wytwarzanie przeciwciał nie jest procesem jednoetapowym. Czasami początkowa odpowiedź przeciwciał nie pozwala ciału szybko wyeliminować infekcji. W takich przypadkach organizm będzie nadal opracowywać dodatkowe przeciwciała przeciwko bakterii lub wirusom, które powodują infekcję.
Z biegiem czasu przeciwciała te staną się lepszymi przeciwciałami. Lepsze przeciwciała wiążą się albo ściślej z najeźdźcą, albo wiążą się z białkami, które są bardziej skuteczne w ograniczaniu infekcji. Zachłanność przeciwciała odnosi się do tego, jak mocno wiąże się z celem.
Ważne jest rozróżnienie między awidnością a podobnym terminem powinowactwo. Powinowactwo odnosi się do siły dowolnego danego wiązania między przeciwciałem i jego antygenem. Jednak niektóre izotypy przeciwciał są wielowartościowe i wiążą się z wieloma antygenami. Siła tego ogólnego is połączenia jest chciwość. Awidność można również zwiększyć, gdy antygen z wieloma miejscami wiązania oddziałuje z wieloma różnymi przeciwciałami. Spróbuj myśleć tak, jakbyś mierzył intensywność, z jaką Velcro przywiera do czegoś niewyraźnego. Powinowactwo to siła, z jaką jeden rzep przypinany jest do przedmiotu. Zachłanność jest tym, jak mocno cały kawałek rzepa może się chwycić.
Testy zachłanności nie są zazwyczaj zlecane, gdy lekarze badają reakcję organizmu na chorobę. Istnieją jednak pewne okoliczności, w których badanie awidności może być istotne. Jednym z nich jest, gdy lekarze próbują ustalić, czy nowo zdiagnozowana infekcja HIV jest w rzeczywistości nową infekcją.
Testy zachłanności mogą pomóc w ustaleniu, czy infekcja jest nowa, czy też osoba ta po prostu nie była regularnie testowana, a wczesne etapy zostały pominięte.
Przeciwciała AIDS i testy na obecność wirusa HIV
