Bakterie jelitowe mogą odgrywać rolę w zespole jelita drażliwego (IBS). Jeśli cierpisz na IBS, możesz czasem pomyśleć, że w twoim ciele toczy się wojna. Cóż, najnowsze badania IBS sugerują, że możesz być na czymś.
Twój układ jelitowy jest wypełniony miliardami bakterii różnego rodzaju; wszystkie te bakterie nazywane są florą jelitową.
W stanie optymalnego zdrowia wszystkie te bakterie ładnie się ze sobą łączą. Niestety, zdarzają się sytuacje, gdy równowaga flory jelitowej zostaje zakłócona, stan znany jako dysbioza jelit, powodujący nieprzyjemne objawy żołądkowo-jelitowe. Może się to zdarzyć z różnych powodów, takich jak wystąpienie zapalenia żołądka i jelit (grypa żołądkowa) lub efekt rundy antybiotyków. W świecie badań pojawiają się nowe wskazówki, że ciągłe zakłócanie flory jelitowej może przyczyniać się do dyskomfortu znanego jako IBS. Wskazówki te pochodzą z czterech wzajemnie powiązanych obszarów:
Popowszobójczy IBS
Dowody zaczynają się powiększać, co wskazuje, że IBS rozwija się u niektórych osób po ostrej infekcji bakteryjnej w układzie trawiennym. Badania u osób, które doświadczyły takiej infekcji, wykazały, że około 25% nadal będzie odczuwać nieprzyjemne objawy przewodu pokarmowego sześć miesięcy po początkowej chorobie.
Bardziej niepokojące jest stwierdzenie, że jedna na 10 osób, u których występuje ciężka infekcja przewodu pokarmowego, zakończy się trwającym zaburzeniem znanym jako IBS. W takich przypadkach dochodzi do identyfikacji wyraźnego związku z ostrym atakiem choroby przewodu pokarmowego, klasyfikowanymi jako IBS po przebyciu zakażenia (IBS-PI).
Badania laboratoryjne oferują pewne konkretne wskazówki dotyczące IBS-PI. Stosując procedurę, w której tkanka błony śluzowej odbytnicy jest poddawana biopsji, badacze odkryli więcej komórek zapalnych i związanych z serotoniną w tkance odbytu u osób, u których rozwinęło się IBS. Dostarcza to dalszych dowodów na rolę zapalenia i połączenia mózg-jelit w utrzymaniu objawów IBS.
Probiotyki
Kolejnym dowodem na zaangażowanie bakterii w IBS jest skuteczność probiotyków w zmniejszaniu objawów. Probiotyki są znane jako "przyjazne" bakterie, ponieważ są uważane za pomocne dla zdrowia układu trawiennego. Chociaż większość doniesień o przydatności probiotyków do IBS pochodzi z anegdotycznych doniesień, jeden konkretny typ probiotyku, Bifidobacterium infantis klinicznie wykazano, że zmniejsza objawy IBS. Uważa się, że przyjmowanie suplementu probiotyków pomaga przywrócić bakterie w obrębie flory jelitowej do bardziej optymalnego stanu równowagi.
Mały jelitowy przerost bakterii (SIBO)
Nadmierny rozwój bakterii jelitowych (SIBO) to stan, w którym w jelicie cienkim występuje nienormalnie wysoka liczba bakterii. Nowa i nieco kontrowersyjna teoria stara się zidentyfikować SIBO jako główną przyczynę IBS.
Zwolennicy teorii SIBO uważają, że SIBO wyjaśnia objawy wzdęcia, zmiany w ruchliwości, które skutkują biegunką i zaparciem oraz nadwrażliwość trzewną obserwowaną u pacjentów z IBS.
SIBO jest zwykle diagnozowane za pomocą testu mierzącego ilość wodoru w oddechu po spożyciu napojów zawierających laktulozę. Laktuloza to cukier, który nie jest wchłaniany przez nasze ciała, więc jest fermentowany przez bakterie w obrębie układu jelitowego. Jeżeli ilość wdychanego wodoru jest wysoka po krótkim czasie od wypicia roztworu laktulozy, uważa się, że odzwierciedla ona nienormalnie wysoki poziom bakterii w jelicie cienkim.
Kontrowersje polegają na sprzecznych raportach co do dokładności testu oddechowego na wodór, jak również sprzecznych raportów na temat liczby pacjentów z IBS powodujących wyjątkowo wysoki wynik testu. Obecnie wnioski z badań IBS są takie, że SIBO może mieć znaczenie dla niektórych podgrup pacjentów z IBS.
Antybiotyki
Inną dziedziną badań, która wskazuje, że bakterie jelitowe odgrywają rolę w IBS, jest teoria SIBO i skuteczne stosowanie niektórych antybiotyków jako leczenia IBS. Stosowane są dwa szczególne antybiotyki, Rifaksymina i Neomycyna, a Rifaksymina wykazuje niewielką przewagę pod względem skuteczności. Te antybiotyki zostały wybrane, ponieważ nie są zaabsorbowane w żołądku i dlatego są uważane za zdolne do atakowania wszelkich bakterii czających się w jelicie cienkim. Badania wykazały, że te antybiotyki powodują znaczną poprawę objawów i mogą być również związane z dodatnimi zmianami w teście oddechowym z wodoru. Wady stosowania antybiotyków wiążą się z ich wysokimi kosztami oraz obawą, że przyczyniają się one do rozwoju bardziej opornych form bakterii. Antybiotyki byłyby przepisywane tylko osobom, u których test oddechowy wodoru wskazuje na obecność przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim.
