Sleepwalking jest częstym zjawiskiem występującym u dzieci, ale co jest podstawą tego zachowania? Możesz zastanawiać się nie tylko nad przyczynami lunatyku, ale czy wymaga to leczenia i jak najlepiej to powstrzymać. Odkryj fakty dotyczące objawów, przyczyn i najlepszych opcji leczenia lunatyków u dzieci.
Czym jest Sleepwalking?
Sleepwalking to celowy ruch chodzenia, który zachodzi w stanie przypominającym sen.
Czasami nazywany jest somnambulizmem. Sleepwalking jest jednym z parasomnias, który jest klasą zaburzeń snu, która obejmuje nieprawidłowe ruchy i zachowania, które występują podczas snu.
Najczęstsze przyczyny: dlaczego dzieci śpią?
Dzieci w każdym wieku mogą spać, a przyczyna nie jest w pełni zrozumiała. Może to być spowodowane niedojrzałym rozwojem układu nerwowego. Szacuje się, że około 10% dzieci przechodzi przez lunetę co najmniej raz w wieku od 3 do 10 lat. Najczęściej jest w wieku 5 lat i staje się mniej powszechne w okresie dojrzewania.
Spośród tych dzieci, które śpią, około jedna czwarta będzie nadal w okresie dojrzewania, a to jest związane z "rozkojarzonymi rozbudzeniami". Te rozkojarzone podniecenia składają się z pozornego przebudzenia, ale pozostają w stanie podświadomości. Występują one z głębokiego snu, zazwyczaj nie są pamiętane przez dziecko i mogą nakładać się ze snem. Sleepwalking rzadko utrzymuje się w wieku dorosłym.
Istnieje kilka warunków, które mogą sprowokować lunatykowanie. Uważa się, że oddychanie bezsenne, takie jak bezdech senny, może sprawić, że dziecko będzie miało epizody lunatyków. Ponadto zaburzenia ruchowe, takie jak zespół niespokojnych nóg (RLS) i okresowe zaburzenie ruchu kończyn, mogą również wywoływać takie zachowanie.
Jeśli sen ulega fragmentacji, możliwe staje się mieszanie, które umożliwia chodzenie, ale tłumi pełną świadomość lub pamięć akcji.
Inne stany podobne do lunatyków
Są inne warunki, które mogą wyglądać podobnie do lunatyków. Warunki te obejmują:
- Nocną padaczkę czołową (powodującą drgawki)
- Non-REM parasomnias, takie jak zaburzenia snu
- Zaburzenia psychiczne
Te stany są skrajnie nieprawdopodobne i, jeśli podejrzewa się, mogą wymagać dalszej oceny przez specjalistę medycyny snu, neurologa lub psychiatra.
Jak powstrzymać lunatykowanie dzięki skutecznym terapiom
Większość odcinków lunatyzmu kończy się po kilku minutach i jako takie mogą nie wymagać leczenia. Jednak dzieci mogą nieumyślnie zająć się niebezpiecznymi sytuacjami, dlatego najważniejsze jest, aby dziecko było bezpieczne. Ponieważ dzieci często śpią wcześnie w nocy, może być konieczne ich monitorowanie w tym czasie. Może to być szczególnie ważne w sytuacjach, w których w przeszłości były lunatykami (np. Podczas choroby).
Rodzice często zastanawiają się, czy obudzenie śpiącego dziecka nie jest niebezpieczne. Krótka odpowiedź brzmi: nie. Ogólnie rzecz biorąc najlepiej przekierować lunatyków z powrotem do łóżka, nie budząc ich całkowicie.
Dzieci obudzone w tym stanie mogą wydawać się zdezorientowane i zdenerwowane i mogą mieć trudności z powrotem do snu. Nie ma żadnej psychicznej ani fizycznej krzywdy, która przeszkadzałaby lunatyczce, budząc ich, więc nie martw się, jeśli to nastąpi.
Jeśli zachowanie lunatyków jest szczególnie częste, długotrwałe lub niebezpieczne, mogą być konieczne dodatkowe interwencje. W niektórych przypadkach terapia może pomóc w zmniejszeniu liczby epizodów lunatyków. Terapia może być ukierunkowana na złe nawyki snu, deprywację snu, niepokój i stres. Niektóre dzieci mogą wymagać alarmów łóżkowych lub wyspecjalizowanych urządzeń, które zakłócają sen wolny od fal, aby się przebudzić, lub innych, gdyby się podniosły.
W przypadku podejrzenia zaburzeń oddychania lub zaburzeń ruchowych związanych z zaburzeniami snu, odpowiednie leczenie tych stanów może poprawić lunatyzm.
Na koniec pomocne może okazać się zastosowanie klonazepamu. Klonazepam jest jednym z leków benzodiazepinowych i może być stosowany do tłumienia układu nerwowego. Z jego użyciem, twoje dziecko jest mniej prawdopodobne, aby wstać podczas snu. Ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, należy dokładnie omówić ryzyko i korzyści z pediatrą dziecka. W większości przypadków leczenie lekami nie jest konieczne.
