23 lutego 2016 r. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom ( CDC) opublikował pierwszy w swoim rodzaju raport oceniający zagrożenie wirusem HIV w USA w całym okresie przez państwo, a także przez kluczowe grupy ryzyka. Nic dziwnego, że ludzie żyjący na południu (region znany z najwyższego odsetka nowych zakażeń wirusem HIV) byli narażeni na największe ryzyko w życiu.
Wiele osób zaskoczyło fakt, że jeden z gejów w grupach – gejów – miał zaskakującą szansę na zarażenie się HIV przez całe życie, niezależnie od wieku i położenia geograficznego.
Raport CDC, w którym przeanalizowano krajowe dane dotyczące inwigilacji HIV w latach 2009-2013, dodatkowo podkreślił różnicę w wskaźnikach zakażeń, analizując ryzyko ze względu na orientację seksualną, rasę / pochodzenie etniczne i płeć, przy czym:
- Białych homoseksualnych i biseksualnych mężczyzn zgłoszono, że mają ryzyko życia jednego na 11.
- Czarni heteroseksualni mężczyźni byli postrzegani jako narażeni na jedno na dwadzieścia lat życia (w porównaniu do jednego na 132 ryzyko u białych heteroseksualnych mężczyzn).
- Nawet osoby zażywające narkotyki w celach iniekcyjnych (IDU) były narażone na mniejsze ryzyko, a mężczyźni byli narażeni na jedno na 36 dożywotniego ryzyka, podczas gdy kobiety były narażone na jedno na 23 dożywotnie ryzyko.
Dlaczego gejowi mężczyźni są bardziej zagrożeni
Zrozumienie poważnych różnic w ryzyku HIV na całe życie nie zawsze jest łatwe. Powszechną reakcją na kolana może być konkluzje, beznamiętnie, że praktyki seksualne w połączeniu z kulturowymi postawami i zachowaniami są jedynymi czynnikami, które stawiają gejowskich czarnych na tak ogromnie wysokim ryzyku.
Ale prosty fakt jest taki, że gejowi czarni w USA siedzą w centrum wielu przecinających się luk, które razem powodują, że infekcja jest nieunikniona u niektórych osób.
Z szerszej perspektywy społecznej wiadomo, że jakakolwiek epidemia – czy to HIV, czy jakakolwiek inna choroba zakaźna – ma tendencję do uderzania w grupy, które są stygmatyzowane z dużym wyprzedzeniem przed zajściem choroby.
Dzieje się tak, ponieważ na ogół istnieje niewiele systemów interweniowania, zarówno pod względem medycznym, jak i prawnym, a często nie są zainteresowane działaniem osób spoza napiętnowanej populacji.
Widzieliśmy to na początku epidemii AIDS w latach osiemdziesiątych, kiedy homoseksualni mężczyźni, właśnie wychodzący z epoki znęcania się nad policją i sądowej apatii, zostali dotknięci falą infekcji bez możliwości jej powstrzymania. Nie było nic w tym sposób służby zdrowia homoseksualnego lub grupy popierające walkę bezczynności na poziomie federalnym lub stanowym.
Tak więc, wraz ze śmiercią od setek do tysięcy, społeczność homoseksualistów wzięła na siebie (często z udziałem dobrze skomunikowanych, głośnych gejów), aby założyć własną opiekę zdrowotną (np. Nowy Jork) i cywilnych grup działania (jak ACT UP).
To samo nie odnosi się do gej czarnych mężczyzn. Chociaż na poziomie federalnym podjęto większe wysiłki, aby dotrzeć do tej populacji mężczyzn, pozostaje znaczna luka w liczbie programów społecznościowych skierowanych specjalnie do homoseksualnych mężczyzn w kolorze.
W przeciwieństwie do Eltona Johna czy aktywisty-dramaturga Larry’ego Kramera, pojawia się niewielu czarnych bohaterów gejów, którzy przemawiają w imieniu społeczności lub wielu sławnych czarnych celebrytów promujących grupę (w sposób, w jaki, powiedzmy, Elizabeth Taylor). dla większej społeczności gejowskiej na początku lat 80.).
Jako taki, z punktu widzenia zapobiegania chorobom, gejowi czarni są izolowani. Ponadto wysoki wskaźnik infekcji może służyć do wzmacniania negatywnych stereotypów, w których niektórzy gejowi czarni są postrzegani przez niektórych jako "nieodpowiedzialni", "rozwiązliwi" lub "dostający to, na co zasłużyli".
To błędne koło, które tylko napiętnuje gejowskich czarnych mężczyzn podczas podsycania i tak już wysokiego wskaźnika infekcji.
Ryzyko HIV związane z wieloma słabościami
Kiedy mówimy o przecinających się słabych punktach, mówimy o specyficznych barierach w zapobieganiu HIV, leczeniu i opiece w zagrożonych populacjach. Im więcej barier, tym większe ryzyko.
Odwrotnie, identyfikacja tych barier umożliwia agencjom zdrowia publicznego stosowanie specyficznych kulturowo programów i strategii, aby lepiej je przezwyciężyć.
Badania epidemiologiczne i kliniczne wykazały, że jako grupa, gejowi czarni mężczyźni są narażeni na podstawowe ryzyko zakażenia wirusem HIV z wielu oczywistych i nieoczywistych powodów. Wśród nich:
- Seks analny pozostaje jednym z najwyższych czynników ryzyka związanych z zakażeniem wirusem HIV, niosącym 18-krotnie wyższe ryzyko przeniesienia w porównaniu z płcią pochwy. Wyższe wskaźniki współistniejących chorób przenoszonych drogą płciową tylko zwiększają ryzyko. CDC donosi, że kiła, chlamydie i rzeżączka u czarnych mężczyzn występują po sześciu, 10 i 16-krotnej liczbie białych mężczyzn w USA.
- Wysokie wskaźniki ubóstwa, bezrobocia i uwięzienia w czarnych społecznościach są z natury powiązane na wyższy wskaźnik HIV. Obecnie wskaźnik ubóstwa wśród czarnych Amerykanów wynosi 27,5%, wobec 9,9% w przypadku białych. Południowe państwa mogą regularnie przekraczać te liczby, na przykład w Luizjanie, gdzie 40 procent czarnej ludności żyje w ubóstwie.
- G – mężczyźni mają tendencję do uprawiania seksu z własną rasą – zgodnie z CDC, co oznacza, że ich sieci seksualne są mniejsze i bardziej ekskluzywne. W związku z tym prawdopodobieństwo transmisji wzrasta po prostu dlatego, że w sieci istnieje już nieodłącznie wyższy wskaźnik HIV.Gejowi mężczyźni często uprawiają seks ze starszymi mężczyznami jako rezultat tych mniejszych sieci seksualnych. Ponieważ starsi mężczyźni mają większe szanse na zarażenie wirusem HIV, gejowi czarni ludzie zarażają się w znacznie młodszym wieku niż ich heteroseksualni mężczyźni.
- Wyższe wskaźniki używania narkotyków przez czarnych mężczyzn w porównaniu z białymi mężczyznami przekłada się na wyższe ryzyko (jak widać w przypadku niewinnych czarnych kobiet, których partner seksualny jest użytkownikiem narkotyków w drodze iniekcji). Niepowodzenia społeczne, policyjne, sądowe i publiczne służby zdrowia
- w społecznościach o niższych dochodach mają tendencję do generowania ogólnej nieufności wobec programów rządowych, w tym programów mających na celu testowanie i zapobieganie HIV. W rezultacie szacuje się, że 75 procent czarnych Amerykanów w wieku 18-64 lat nie zostało przebadanych na obecność wirusa HIV, podczas gdy tylko 34 procent osób leczonych z HIV pozostaje pod opieką.Nieufność wobec władz odpowiedzialnych za zdrowie publiczne może często wzmacniać negatywne nastawienie do profilaktyki i leczenia HIV, nasilania się dezorientacji, a nawet przekonań. Według badań przeprowadzonych przez Harvard Medical School w 2011 roku, takie przekonania przyczyniają się do skrócenia czasu przeżycia u czarnych mężczyzn, zniechęcając ich do właściwego postępowania terapeutycznego, w tym konsekwentnego stosowania prezerwatyw i powiązania z opieką specyficzną dla HIV.
- Stygmat, zarówno postrzegany, jak i prawdziwy, zwiększa wskaźnik HIV wśród czarnych Amerykanów obawiających się ujawnienia swojego statusu. Badanie przeprowadzone w 2008 roku przez naukowców z Kansas State University zasugerowało, że silne przekonania religijne były ściśle powiązane z wyższą stygmatyzacją HIV. Łącząc to z ekstensywną stygmatyzacją gejowskich czarnych mężczyzn zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznościowym, co dodatkowo zmusza zagrożone osoby do dostępu do opieki.
- Zasoby HIV dla gej czarnych mężczyzn CDC opracowało szereg inicjatyw mających na celu zaradzenie tym niedociągnięciom, w tym
- Testowanie czyni nas silniejszymi społeczną kampanię marketingową skierowaną do gej czarnych mężczyzn w wieku od 18 do 44 lat. Aktywizm podbijający i świadomość w gejach Czarna społeczność to wspierana przez CDC Black Men’s Xchange (BMX), która prowadzi 16 rozdziałów w Stanach Zjednoczonych, oraz Centrum Czarnych Kapitałów, które współpracuje z lokalnymi organizacjami duma w 31 miastach USA.
