Czym jest I-BAM?
Kwasy żółciowe to substancje wytwarzane przez wątrobę i przechowywane w pęcherzyku żółciowym. Kwas żółciowy wspomaga proces trawienia tłuszczów, który odbywa się w twoim jelicie cienkim.
Zazwyczaj kwasy żółciowe są wchłaniane przez jelito cienkie i zawracane do wątroby, aby można je było poddawać recyklingowi i stosować aż 10 razy dziennie. Tylko niewielka ilość kwasów żółciowych (5 procent) zwykle przechodzi do okrężnicy, jelita grubego.
Jeśli zbyt wiele kwasów żółciowych przedostaje się do jelita grubego, stymulują one wydzielanie płynu, powodując luźne, wodniste stolce i biegunkę. Ten stan jest znany jako zaburzenie wchłaniania kwasów żółciowych (BAM). Przy braku jakiejkolwiek możliwej do zidentyfikowania choroby lub uszkodzenia żołądkowo-jelitowego zespół złego wchłaniania scharakteryzowano jako BAM typu 2, inaczej znany jako idiopatyczny lub pierwotny BAM (I-BAM lub P-BAM).
I-BAM jest ogólnie uważany za rzadki przypadek. Jednak przegląd badań wykazał, że około 25 do 30 procent pacjentów z objawami typu IBS-D testowało pozytywnie na I-BAM przy użyciu skanu 75SeHCAT.
W ramach tego przeglądu dane wskazywały, że pacjenci przyjmujący docelowe dawki leków wiążących kwasy żółciowe w odniesieniu do poziomu złego wchłaniania, mierzonego skanem medycyny nuklearnej, wykazali poprawę objawów.
Naukowcy wywnioskowali, że niedostateczna diagnoza I-BAM z powodu niewiedzy na temat jej rozpowszechnienia i braku dostępu do skanu (nie jest dostępna w USA) może prowadzić do tego, że wielu pacjentów z IBS-D nie otrzymuje odpowiednich i skutecznych leków leczenie.
Jedna możliwa teoria
Naukowcy próbowali dokładniej zrozumieć, co może kryć się za tym problemem złego wchłaniania kwasów żółciowych.
Jednym z możliwych winowajców jest hormon jelitowy (jelita cienkiego), FGF19, który jest odpowiedzialny za kontrolowanie produkcji kwasów żółciowych. Może się zdarzyć, że niski poziom tego hormonu powoduje nadmierne ilości kwasów żółciowych, powodując rozlanie do jelita grubego. Trwają badania mające na celu lepsze zrozumienie tej dysfunkcji, z nadzieją, że może to prowadzić do leków bezpośrednio ukierunkowanych na problem.
Podsumowanie
