Badania nad nietolerancją glutenu – znaną również jako nietolerancja glutenu – coraz częściej dowodzą, że można uzyskać poważne objawy po spożyciu glutenu bez celiakii.
W przełomowych badaniach nad wrażliwością na gluten, które pojawiły się na początku 2011 r., Wybitny badacz celiakii, dr Alessio Fasano stwierdził, że "wrażliwość na gluten" reprezentuje zupełnie inny stan niż celiakia, a większość osób cierpiących na nadwrażliwość na gluten nigdy nie rozwinie się w celiakię.
Podczas gdy jego badania są z pewnością interesujące dla społeczności medycznej, ważne jest, aby pamiętać, że jego badania nie zostały jeszcze zreplikowane, a więc społeczność medyczna w ogóle uważa tę teorię za trwającą.
Dr Fasano i grupa złożona z wybitnych naukowców zajmujących się celiakią, w tym dr. Peter Green (szef Celiac Disease Centre w Columbia University) i dr Marios Hadjivassiliou (neurolog konsultant i ekspert w dziedzinie ataksji glutenu), kontynuowali wstępne badania, wydając oświadczenie konsensusu opublikowane w lutym 2012 r., Proponując sposoby rozróżnienia między celiakią, glutenem. wrażliwość i ataksja glutenowa.
Dodatkowi naukowcy również zainicjowali wyniki. Niektóre badania pokazują, że niektórzy ludzie wrażliwi na gluten mają podobne profile metaboliczne do zdiagnozowanych celiakii, co wskazuje, że może istnieć stan przedcukrzycowy. Inne badania potwierdzają odkrycia dr Fasano, że gluten może wywoływać objawy u osób, które nie mają klasycznej choroby trzewnej.
Badania nad wrażliwością na gluten rozwijają się szybko. Ponadto, coraz częściej, osoby, które mają pozytywny wynik badania krwi na celiakię, ale negatywna biopsja, otrzymują diagnozy dotyczące wrażliwości na gluten.
W niektórych przypadkach ich lekarz twierdzi, że może spożywać gluten w umiarkowanych ilościach lub mówi się, aby stosować dietę bezglutenową, ale nie muszą być tak ostrożni, jak pacjenci z celiakią.
Inni mówią, że są "potencjalnymi" pacjentami z celiakią, i aby w ciągu roku sprawdzić, czy mają więcej badań, aby sprawdzić, czy rozwinęli tę chorobę.
Potrzebne będą dalsze badania, aby ustalić, czy osoby z nadwrażliwością na gluten mogą rzeczywiście spożywać małe ilości glutenu bez uszkodzenia, lub gdy określona podgrupa wrażliwych na gluten ostatecznie rozwinie chorobę trzewną.
Przeczytaj więcej o możliwych zagrożeniach dla zdrowia w nadwrażliwości na gluten: wrażliwość na gluten Zagrożenia dla zdrowia
U. z Maryland Pegs "wrażliwość na gluten" jako rzeczywisty stan
W początkowych badaniach nad wrażliwością na gluten Drob Fasano, opublikowanych w Internecie w marcu 2011 r. W BMC Medicine, naukowcy odkryli wyraźne różnice między celiakią a wrażliwością na gluten na poziomie molekularnym, mimo że symptomy tych dwóch warunków znacznie się pokryły.
Dr Fasano i inni naukowcy z University of Maryland porównali 42 zdiagnozowanych celiakii, którzy mieli uszkodzenie jelita 3 lub Marsh 4 u 26 osób, których jelita wykazywały niewielkie lub żadne uszkodzenia, ale nadal wyraźnie reagowały na gluten.
Dla każdego uczestnika naukowcy określili poziom przepuszczalności jelitowej (w celiakii, jelita stają się bardziej przepuszczalne, co może umożliwić ucieczkę białek do krwioobiegu).
Przyjrzeli się także genetyki, a także ekspresji genów w jelicie cienkim.
Badanie wykazało różnice w przepuszczalności jelitowej pomiędzy grupami ludzi, a także różnice w ekspresji genów regulujących odpowiedź immunologiczną. To wskazuje, że wrażliwość na gluten jest innym stanem niż celiakia, twierdzi dr Fasano.
Różnice w celiakii, wrażliwość glutenowa na reakcje układu odpornościowego
Różnice między tymi dwoma stanami wynikają z odmiennych odpowiedzi układu odpornościowego, mówi dr Fasano.
W przypadku wrażliwości na gluten, wrodzony układ odpornościowy – starsza część układu odpornościowego i pierwsza linia obrony organizmu przed najeźdźcami – reaguje na spożycie glutenu poprzez bezpośrednią walkę z glutenem.
To powoduje stany zapalne zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz układu trawiennego, zgodnie z dr Fasano.
Tymczasem celiakia obejmuje zarówno wrodzony układ odpornościowy, jak i adaptacyjny układ odpornościowy, mówi. Adaptacyjny układ odpornościowy jest bardziej zaawansowaną, wyrafinowaną częścią układu odpornościowego, a nieporozumienia pomiędzy adaptacyjnymi komórkami układu odpornościowego prowadzą komórki do walki z tkankami własnego ciała, powodując zanik kosmków obserwowany w celiakii.
Osoby z nadwrażliwością na gluten nie odczuwają atrofii kosmków, mimo że mogą nadal doświadczać prawie identycznych objawów z celiakią, w tym biegunki, wzdęcia, bóle brzucha, bóle stawów, depresję, mgłę mózgu i migrenę, twierdzi dr Fasano. (Przeczytaj więcej na temat potencjalnych symptomów tutaj: Objawy wrażliwości na gluten.)
Jednak tylko ci ludzie z odpowiedzią adaptacyjnego układu odpornościowego unikalną dla celiakii są zagrożeni rozwojem chłoniaka jelitowego i innych stanów związanych z celiakią, takich jak osteoporoza, Dr Fasano mówi.
Niektóre osoby wrażliwe na gluten zawarte w badaniu dr Fasano miały niewielkie uszkodzenie jelit (klasyfikowane jako Marsh 1 lub 2), ale uszkodzenie miało inne biomarkery niż te obserwowane w celiakii.
"Potencjalni" chorzy na celiakię dzielą się charakterystycznym odciskiem palców metabolicznych za pomocą celiaksu
Istnieją inne badania wskazujące na to, że niektórzy ludzie określeni jako "wrażliwi na gluten" mogą w rzeczywistości mieć wczesną postać celiakii.
Badanie opublikowane w grudniu 2010 r.Journal of Proteome Researchstwierdza, że "potencjalni" pacjenci z celiakią z pozytywnymi wynikami badań krwi, ale negatywne biopsje mają faktycznie identyczny metaboliczny odcisk palca, jak zdiagnozowani celiakowi. Ci ludzie "wrażliwi na gluten" mogą po prostu reprezentować wcześniejszy etap choroby, zanim spowoduje poważne uszkodzenie jelit – stwierdzili naukowcy.
W badaniu wykorzystano profilowanie metaboliczne rezonansu magnetycznego do analizy markerów biochemicznych w moczu i krwi 141 pacjentów: 61 osób ze zdiagnozowaną celiakią, 29 z dodatnimi wynikami badań krwi, ale negatywne biopsje i 51 osób zdrowych.
Odkryli, że osoby z tak zwaną "potencjalną" chorobą trzewną mają ten sam profil biochemiczny, co zdiagnozowani celiaki, podczas gdy profile biochemiczne zdrowych osób z grupy kontrolnej różniły się znacznie. Our "Nasze wyniki wskazują, że zmiany metaboliczne mogą poprzedzać rozwój atrofii kosmków w jelicie cienkim i stanowią dalsze uzasadnienie wczesnego wprowadzenia GFD [dieta bezglutenowa] u pacjentów z potencjalną CD [celiakią]" – czytamy w podsumowaniu. Sens Czułość na gluten jest prawdopodobna u pacjentów z biopsjami z pogranicza
Inne badanie dotyczyło pacjentów z objawami celiakii, których biopsje jelitowe ujawniły tylko niewielkie nieprawidłowości, takie jak zmiany na bagnie I lub II.
Wielu lekarzy nie zdiagnozuje celiakii, chyba że uszkodzenie jelit osiągnie poziom Marsh III lub Marsh IV.
W tym badaniu 35 pacjentów miało niewielkie obrażenia i zalecono im stosowanie diety bezglutenowej. Tylko 23 pacjentów przestrzegało diety, a badacze pobrali biopsje od wszystkich osób przestrzegających diety po ośmiu do dwunastu miesiącach.
Wszyscy 23 pacjenci, którzy stosowali dietę, mieli "dramatyczną kliniczną poprawę objawów", a większość z nich doświadczyła całkowitego lub częściowego wygojenia się kosmków jelitowych.
Siedmiu z 11 pacjentów, którzy odmówili stosowania diety bezglutenowej, oceniano również po ośmiu do dwunastu miesiącach. Spośród nich sześć miało niezmienione objawy i uszkodzenie jelit i ponownie odmówiło rozpoczęcia diety bezglutenowej. Jeden dostrzegł zwiększone uszkodzenia w kosmkach jelitowych (od Marsh I do Marsh IIIa) i zdecydował się rozpocząć dietę.
Autorzy badania doszli do wniosku, że pacjenci, którzy nie spełniali kryteriów celiakii, byli jednak wyraźnie wrażliwi na gluten i korzystali z diety bezglutenowej. Although "Mimo, że zmian chorobowych Marsh I-II nie można zaklasyfikować jako zmian celiakalnych, objawy u pacjentów po prezentacji i wyraźna poprawa objawów podczas stosowania GFD [dieta bezglutenowa], z poprawą lub bez poprawy zmian histologicznych, wspiera założenie, że pacjenci są wrażliwi na gluten i mogą usprawiedliwiać leczenie za pomocą GFD "- podsumowali naukowcy.
Wrażliwość na gluten może mieć wpływ na jedną na 14 osób.
Wrażliwość na gluten (lub nietolerancję) może mieć wpływ na około 6% do 7% populacji, twierdzi dr Fasano. Inni w środowisku medycznym umieścili odsetek osób z nietolerancją glutenu na wyższych poziomach – widziałem szacunki od 10% do gigantycznych 50% populacji.
Przeczytaj więcej na temat tych liczb: Ile osób ma wrażliwość na gluten?
Nie da się stwierdzić, ilu ludzi ma wrażliwość na gluten bez dalszych badań i akceptowanych testów wrażliwości na gluten. Ale wyraźnie, nawet jeśli liczby są zaniżone, będą zmniejszać liczbę osób z celiakią, które stanowią około 1% populacji.
Wiele osób z celiakią / wrażliwą na gluten uważa, że choroby spowodowane przez układ glutenu same w "spektrum" stanów związanych z glutenem, z celiakią, ataksją glutenową (uszkodzenie neurologiczne z glutenu) i wrażliwością na gluten wszystko spada w tym spektrum .
Dr Fasano mówi, że następnym krokiem jest identyfikacja markera biologicznego lub "biomarkera" dla wrażliwości na gluten. Właśnie trwa to badanie kliniczne, a dr Fasano mówi, że "pewni" naukowcy dokładnie wskażą ten biomarker. Stamtąd naukowcy mogą opracować test wykrywający wrażliwość na gluten, który może być dostępny komercyjnie w ciągu najbliższych kilku lat.
